Eurokinissi

Πιο συγκεκριμένα, οι συνδικαλιστικές αυτές οργανώσεις έχουν επεξεργαστεί πρόταση νόμου για την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων και την καταθέτουν σε όλα τα σωματεία της χώρας για να τη στηρίξουν.

Οι Ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα που υπογράφουν το κάλεσμα απευθύνονται σε όλα τα σωματεία, σε όλους τους εργαζόμενους, σε κάθε κλάδο, «για να συζητήσουμε και να οργανώσουμε μεγάλο αγωνιστικό μέτωπο πάλης».

Πιο συγκεκριμένα, για το περιεχόμενο της Πρότασης Νόμου:

Στο άρθρο 1 προβλέπεται πως οι Κλαδικές, Επιχειρησιακές και Εθνικές ή Τοπικές Ομοιοεπαγγελματικές Συμβάσεις δεν επιτρέπεται να περιέχουν όρους εργασίας δυσμενέστερους για τους εργαζόμενους, από τους όρους των Εθνικών Γενικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.

Στο άρθρο 2 προβλέπεται ότι ικανότητα για σύναψη ΣΣΕ έχουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις εργαζομένων και εργοδοτών όλων των βαθμίδων στο πεδίο της δραστηριότητάς τους. Κριτήριο για την αντιπροσωπευτικότητα της συνδικαλιστικής οργάνωσης είναι ο αριθμός εργαζομένων που ψήφισε στις τελευταίες εκλογές για την ανάδειξη διοίκησης.

Το άρθρο 3 ορίζει πως οι όροι εργασίας ΣΣΕ που είναι ευνοϊκότεροι για τους εργαζόμενους, υπερισχύουν των νόμων και οι όροι ατομικών συμβάσεων που αποκλίνουν από ρυθμίσεις ΣΣΕ είναι επικρατέστεροι εφόσον παρέχουν μεγαλύτερη προστασία στους εργαζόμενους.

Στο άρθρο 4 καθορίζεται ότι οι Συλλογικές Συμβάσεις δεσμεύουν όλους τους εργαζόμενους και όλους τους εργοδότες που εμπίπτουν στο πεδίο ισχύος τους, ανεξάρτητα αν είναι μέλη ή όχι των συνδικαλιστικών οργανώσεων που συνήψαν τη συγκεκριμένη σύμβαση.

Το άρθρο 5 ορίζει πως οι όροι των ΣΣΕ εξακολουθούν να ισχύουν μέχρι την υπογραφή νέας, χωρίς κανέναν χρονικό περιορισμό.

Με το άρθρο 6 ορίζεται η εφαρμογή της ευνοϊκότερης σύμβασης εργασίας για τον εργαζόμενο στην περίπτωση που η σχέση εργασίας του ρυθμίζεται από περισσότερες συμβάσεις.

Το άρθρο 7 περιγράφει τη διαδικασία που συνδικαλιστικές οργανώσεις και εργοδότες μπορούν να προσχωρήσουν από κοινού σε Συλλογική Σύμβαση που αφορά την κατηγορία τους. Στο ίδιο καθορίζεται πως με απόφαση του υπουργού Εργασίας, ύστερα από γνώμη του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας, μπορεί να επεκταθεί και να γίνει γενικώς υποχρεωτική για όλους τους εργαζόμενους του κλάδου ή επαγγέλματος Συλλογική Σύμβαση.

Το άρθρο 8 περιγράφει τη διαδικασία της συμφιλίωσης σε περίπτωση διένεξης με αφορμή τη σχέση εργασίας.

Με το άρθρο 9 κατοχυρώνεται το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων στη Διαιτησία, σε περίπτωση αποτυχίας των διαπραγματεύσεων ή της μεσολάβησης.

Με το άρθρο 10 προβλέπεται η επαναφορά όρων Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας που ήταν σε ισχύ στις 29/2/2012 (ημερομηνία δημοσίευσης της ΠΥΣ 6/2012) εφόσον αυτές έχουν λήξει.

Το άρθρο 11 καθορίζει την αναδρομική αναγνώριση της προσαύξησης του μισθού και του ημερομισθίου λόγω προϋπηρεσίας (τριετίες), από τις 14/2/2012, προϋπηρεσία που «πάγωσε» με την ΠΥΣ 6/2012 και μέχρι το 2024 οι μισθωτοί την έχουν χάσει.

Η αναδρομική ισχύς της προσαύξησης σημαίνει αύξηση κατά 30% στον μισθό του υπαλλήλου για 3 τριετίες και 30% για τους εργατοτεχνίτες για τις 6 τριετίες.

Με το άρθρο 12 καθορίζεται ότι το ύψος του κατώτατου μισθού και ημερομισθίου θα αποφασίζεται αποκλειστικά μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Το άρθρο 13 προβλέπει την επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης για τους συνταξιούχους και του 13ου και 14ου μισθού για τους δημόσιους υπαλλήλους.

Το άρθρο 14 προβλέπει την κατάργηση «ελαστικών» μορφών απασχόλησης και των διατάξεων εκείνων που κατοχυρώνουν τη μερική απασχόληση, την εκ περιτροπής εργασία και τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.

Τα σωματεία σημειώνουν ότι πρόκειται για «κάλεσμα αγώνα με πλαίσιο αιτημάτων που συνδέονται άμεσα με τη ζωή τη δική μας και των οικογενειών μας», ενός αγώνα με κομβικό σταθμό την πανεργατική απεργία στις 20 Νοέμβρη.

«Δεν υποχωρούμε από τα συλλογικά μας δικαιώματα. Οι εργαζόμενοι μετράμε απώλειες και οι λίγοι, οι επιχειρηματικοί όμιλοι, μπουκώνουν με κέρδη», τονίζεται στο κάλεσμα.

Αναλύονται ακόμα όλα εκείνα τα στοιχεία που αποτυπώνουν τη χειροτέρευση των όρων δουλειάς και ζωής για τους εργαζόμενους, από τα μέτρα των μνημονίων, που έφτασαν σήμερα να είναι «ένα μόνιμο εργαλείο, ένας "κόφτης", για να κρατιούνται στα χαμηλότερα επίπεδα οι μισθοί, τα μεροκάματα, οι εργασιακές σχέσεις, για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις του ΣΕΒ, της μεγαλοεργοδοσίας, για πάμφθηνη εργατική δύναμη».

Τα σωματεία σημειώνουν ότι «η προπαγάνδα της κυβέρνησης, του υπ. Εργασίας, για τη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού τα επόμενα χρόνια όχι μόνο δεν αναιρεί την αθλιότητα του αντεργατικού οπλοστασίου, που κρατά τους μισθούς καθηλωμένους μακριά από τις ανάγκες των εργαζομένων, αλλά εδραιώνει και ενισχύει τη βασική γραμμή και απαίτηση του κεφαλαίου να πληρώνει τα ελάχιστα, να συμπιέζει όλους τους μισθούς προς τα κάτω και να έχει στα χέρια του τα εργαλεία να "κατεβάζει τον διακόπτη" μέσα σε μια νύχτα, όπως συνέβη το 2012.

Οταν οι μισθοί και τα μεροκάματα βρίσκονται ανάμεσα στις συμπληγάδες της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας θα συνθλίβονται, οι εργαζόμενοι θα μετρούν απώλειες και το κεφάλαιο θα γεμίζει τα ταμεία του. Οι εργαζόμενοι και προηγούμενα στην κρίση και τώρα στην ανάπτυξη θα βρίσκονται με "το ταμείο μείον"».

Αναδεικνύουν ακόμα ότι ενώ η κερδοφορία απογειώνεται με 22 δισ. ευρώ κέρδη για τις εισηγμένες στο χρηματιστήριο επιχειρήσεις μόνο τα τελευταία δύο χρόνια, οι μισθοί είναι μειωμένοι κατά 14% σε σχέση με το 2011.

Οσο για τις Συλλογικές Συμβάσεις, τα στοιχεία είναι συντριπτικά: «Την τριετία 2021 - 2023 υπογράφτηκαν μόλις 74 Εθνικές Κλαδικές και Ομοιοεπαγγελματικές Συμβάσεις, από τις οποίες η κυβέρνηση αρνήθηκε να κάνει υποχρεωτικές τις 49, ενώ την ίδια περίοδο υπογράφτηκαν μόλις 133 Επιχειρησιακές Συμβάσεις με αυξήσεις στους μισθούς σε έναν όγκο 5.277 επιχειρήσεων (άνω των 50 εργαζομένων) που απασχολούν πάνω από 1.100.000 εργαζόμενους. Το 2024 αποτελεί χρονιά αρνητικού ρεκόρ αφού μέχρι τα τέλη Σεπτέμβρη είχαν υπογραφεί μόλις 8 Εθνικές Κλαδικές και Ομοιοεπαγγελματικές Συμβάσεις, εκ των οποίων υποχρεωτικές έχουν γίνει μόλις 2! Ολα αυτά, σε συνδυασμό με την επέκταση των «ελαστικών» σχέσεων απασχόλησης, έχουν πετάξει έξω από τις Συλλογικές Συμβάσεις πάνω από 1.500.000 εργαζομένων τα τελευταία 15 χρόνια».

Η ανακοίνωση απαντά και στα κυβερνητικά ψέματα ότι τάχα με τον νέο τρόπο υπολογισμού δεν θα μπορούν να μειωθούν οι μισθοί. Και αναδεικνύουν ότι οι βέλτιστες πρακτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που έχουν γίνει νόμοι από τα χρόνια της κρίσης και παραμένουν σε ισχύ, και που τσάκισαν μισθούς και συντάξεις, δεν γίνεται να λειτουργήσουν διαφορετικά σήμερα. «Δεν γίνεται τα μέτρα που προωθούνται, για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις του ΣΕΒ και αντλούνται από το ίδιο αντεργατικό πεδίο, να παράξουν διαφορετικό αποτέλεσμα από αυτό που απαιτούν αυτοί που τα "παραγγέλνουν"».

Τα σωματεία, καλώντας σε ένταση της πάλης και της διεκδίκησης, σημειώνουν ότι «η απάντηση σε όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι ο αγώνας με επίκεντρο τις δικές μας ανάγκες. Δεν θα μας σώσει καμία κυβέρνηση, κανένας από όλους αυτούς που χτύπησαν κατακτήσεις και δικαιώματα, που είναι συνένοχοι στο έγκλημα απέναντι στη ζωή μας».

Καλούν τώρα να δυναμώσουν η ενότητα στην εργατική τάξη, η οργάνωση στους χώρους δουλειάς, η αντιπαράθεση με την εργοδοσία, να βελτιωθούν η λειτουργία και η δράση των σωματείων, να συγκεντρωθούν δυνάμεις σε κάθε μέτωπο πάλης, να κατακτηθούν η σταθερή παρέμβαση και το σχέδιο κινητοποίησης δυνάμεων σε κάθε σταθμό του αγώνα.

Για τη στάση των ηγεσιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, τα σωματεία σημειώνουν ότι πρέπει να προσπεραστούν, αφού δίνουν συγχωροχάρτι στην αντεργατική πολιτική, στις κυβερνήσεις που την υλοποιούν και τα κόμματα που τη στηρίζουν, προωθούν μέσα στο εργατικό κίνημα τη γραμμή του κεφαλαίου.

«Η αφωνία της ΓΣΕΕ γι' αυτά που προωθεί η κυβέρνηση για τον κατώτατο μισθό είναι η ζωντανή απόδειξη ότι όλα είναι συμφωνημένα. Οπως ακριβώς τα προηγούμενα χρόνια, με το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος με τον απεργοκτόνο νόμο Αχτσιόγλου (ΣΥΡΙΖΑ), όπως με τον νόμο Χατζηδάκη (ΝΔ), που η ηγεσία της ΓΣΕΕ έβλεπε θετικά πράγματα, για να φθάσει σήμερα να διεκδικεί να έχει τον πρώτο λόγο στη διαχείριση του ΓΕΜΗΣΟΕ.

Οι ηγεσίες αυτές δεν θέλουν τον αγώνα γιατί είναι στο πλευρό της γραμμής του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων. Γι' αυτό διακηρύττουν ότι "οι απεργίες τελείωσαν", γιατί αυτό βολεύει τον ΣΕΒ».

«Δεν δεχόμαστε όταν οι μισθοί μας είναι παγωμένοι εδώ και τόσα χρόνια να πληρώνουμε 7 δισ. τον χρόνο για τους ΝΑΤΟικούς σκοπούς και την εμπλοκή της Ελλάδας στους πολέμους. Γι' αυτό παλεύουμε για την απεμπλοκή της χώρας μας από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τους οποίους όλοι μας πληρώνουμε με αιματηρές οικονομικές συνέπειες και με κινδύνους».

«Ο ένας δίπλα στον άλλον, με ταξική ενότητα μπορούμε να ορθώσουμε το ανάστημά μας απέναντι στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης. Να βγούμε νικητές στη μάχη για το μεροκάματο, τη σύνταξη, την ασφάλεια της ζωής μας στους χώρους δουλειάς, στον αγώνα για το μέλλον των παιδιών μας, χωρίς πολέμους, εκμετάλλευση, με δικαιώματα που ανταποκρίνονται στον 21ο αιώνα».

Στη συνέχεια καλούν συνδικάτα και εργαζόμενους να σκεφτούν με μεγάλη ευθύνη το κάλεσμα που απευθύνουν, αφού «οι δύσκολες συνθήκες, με την ενεργητική συμμετοχή όλων όσοι αντιλαμβάνονται την αξία και την αναγκαιότητα του συλλογικού ταξικού αγώνα, μπορούν να γίνουν και συναρπαστικές! Να αλλάξουν τα δεδομένα. Να βάλουν γερές βάσεις για μεγάλα νικηφόρα αποτελέσματα και πιο μεγάλες νίκες. Είμαστε αισιόδοξοι ότι έτσι θα γίνει γιατί δουλεύουμε και αγωνιζόμαστε προς αυτήν την κατεύθυνση».

Σε αυτήν τη βάση καταθέτουν το παρακάτω πλαίσιο πάλης για συζήτηση σε όλα τα σωματεία:

• Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που υπονομεύουν τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας.
• 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Οχι στην 6ήμερη εργασία, στις «ελαστικές» μορφές απασχόλησης, στην απλήρωτη εργασία και στις απλήρωτες υπερωρίες, στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.
• Αυξήσεις στους μισθούς και Συλλογικές Συμβάσεις. Ρήτρα αναπροσαρμογής των μισθών με βάση τον πληθωρισμό. Επαναφορά της συλλογικής διαπραγμάτευσης της ΕΓΣΣΕ, κατώτατος μισθός στα 950 ευρώ.
• Αύξηση 20% στους δημοσίους υπαλλήλους. Επαναφορά στο Δημόσιο του 13ου και 14ου μισθού, χορήγηση όλων των μισθολογικών κλιμακίων, κατάργηση του απαράδεκτου διαχωρισμού στη μισθολογική εξέλιξη ανάλογα με την κατηγορία Εκπαίδευσης.
• Επαναφορά κατακτήσεων, όπως οι τριετίες, συμπεριλαμβανομένης της περιόδου 2012 - 2023, η μετενέργεια και η συρροή, η αρχή της ευνοϊκότερης σύμβασης, η κυριακάτικη αργία, η πληρωμή υπερωριών.
• Ουσιαστική προστασία των εργαζόμενων γυναικών και της μητρότητας μέσα από τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Να γίνει υποχρεωτικά καθολική η εφαρμογή του επιδόματος γάμου στο 10%.
• Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους και χωρίς προϋποθέσεις στο 80% του μισθού.
• Ουσιαστικές αυξήσεις στις συντάξεις. Επαναφορά 13ης και 14ης σύνταξης. Ενσωμάτωση της «προσωπικής διαφοράς» και κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης. Καμία σύνταξη κάτω από 80% του μισθού.
• Μέτρα για την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς.
• Προστασία των συνδικαλιστικών ελευθεριών και δικαιωμάτων.

Εργατικά Κέντρα: Κέρκυρας, Ζακύνθου, Λάρισας, Ημαθίας «Γιώργος Βουτυράς», Λαυρίου & Ανατ. Αττικής, Θεσπρωτίας, Κεφαλονιάς - Ιθάκης, Λαμίας, Λέσβου, Αρτας, Πάτρας, Φωκίδας, Σάμου, Βόρειου Συγκροτήματος Δωδεκανήσου, Αμαλιάδας, Λευκάδας, Τρικάλων, Αγρινίου, Ιωαννίνων. Οι Ομοσπονδίες: Οικοδόμων, Φαρμάκου, Κλωστοϋφαντουργίας, Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, Εμφιαλωμένων Ποτών, Τύπου και Χάρτου, Λογιστών, Αποκεντρωμένων Διοικήσεων, Υπουργείου Γεωργίας, Ειδικής Αγωγής, Υπουργείου Ανάπτυξης - τέως Βιομηχανίας, Ενέργειας, Ερευνας και Τεχνολογίας (ΟΣΥΒΕΤ).