Η συζήτηση στη Βουλή για τον προϋπολογισμό επιβεβαίωσε ότι το ταγκό της αντιλαϊκής συναίνεσης «χορεύεται» και σε ...κύκλο, με περισσότερους από δύο.

Είναι γεγονός, λοιπόν, ότι αυτές τις μέρες μαζεύτηκαν πολλοί... Οχι μόνο για να δηλώσουν τη συναίνεσή τους στην εμπλοκή στον πόλεμο και στην ένταση της επιδρομής στα λαϊκά νοικοκυριά, αλλά και για να βάλουν τις δικές τους πινελιές, συνεισφέροντας στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.

Φράσεις όπως «δημοσιονομική πειθαρχία», «σταθερότητα» και «είμαστε υπέρ των δαπανών για τους εξοπλισμούς» κυριάρχησαν στις ομιλίες βουλευτών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων.

Και όταν ήρθε η ώρα της ψηφοφορίας, καταγράφηκαν 258 «ναι» στις δαπάνες του προϋπολογισμού που αφορούν τους εξοπλισμούς για τις δαπάνες του ΝΑΤΟ και όχι βέβαια την άμυνα της χώρας. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Ελληνική Λύση, «Σπαρτιάτες», ανεξάρτητοι, όλοι ψήφισαν για μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στα ΝΑΤΟικά σχέδια και στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Από τις «πάσες» που αντάλλαξε η κυβέρνηση με τα άλλα κόμματα ξεχώρισε η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να χρυσώσει το χάπι στον λαό, διαχωρίζοντας σε «καλή» και «κακή» (!) την εμπλοκή στα βρώμικα ευρωατλαντικά σχέδια και στο τέλος ψηφίζοντας τις πολεμικές δαπάνες.

Αλλά και η πρεμούρα της Ελληνικής Λύσης να παζαρέψει μεγαλύτερο μερίδιο για την ελληνική πολεμική βιομηχανία, διαφημίζοντας τις επιδόσεις εταιρειών και στελεχών, που «δεν πήγε ένας υπουργός να τους δει»!

Στο πεδίο της οικονομίας η συναίνεσή τους επίσης βγάζει μάτι, με αιχμή τα όσα είπαν για τις τράπεζες και όχι μόνο.

Το ΠΑΣΟΚ παρουσίασε σαν δική του «νίκη» τα μέτρα - κοροϊδία που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός και θωρακίζουν τα κέρδη των τραπεζών (1,5 δισ. ευρώ το πρώτο 9μηνο του 2024 μόνο από προμήθειες) έναντι ...150 εκατ. ευρώ! Τόσο κοστολογούνται τα μέτρα της κυβέρνησης, που με βεβαιότητα θα τα αρπάξουν οι τράπεζες από την άλλη τσέπη του λαού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, πάλι, έχρισε «εχθρό» όποιον «παίζει με τη δημοσιονομική σταθερότητα της χώρας», δίνοντας διαπιστευτήρια ...αξιοπιστίας στο κεφάλαιο και στους ξένους συμμάχους του.

Οσο για τη Νέα Αριστερά, ο καημός τους ήταν ότι «η κυβέρνηση έχασε την ευκαιρία να αξιοποιήσει τις κατευθύνσεις της ΕΕ και να περάσουμε ως χώρα στην πράσινη μετάβαση (...) να προχωρήσουν οι επενδύσεις σε όλους τους τομείς».

Η συζήτηση του προϋπολογισμού εξελίχθηκε σε μια αρένα ...«κοστολογημένων προτάσεων», με κοινό παρονομαστή τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και αριθμητή τις διάφορες αλχημείες και συνταγές για την αναδιανομή της φτώχειας μεταξύ των φτωχών και των φτωχότερων.

Με «ευαγγέλιο» τις κατευθύνσεις της έκθεσης Ντράγκι, του Δημοσιονομικού Συμφώνου και του υπερμνημονίου του Ταμείου Ανάκαμψης, άπλωσαν δίχτυ προστασίας στα πρωτογενή πλεονάσματα, στον εθελοντικό φόρο των εφοπλιστών, στον αναβαλλόμενο φόρο των τραπεζιτών και στα τεράστια κέρδη των σουπερμαρκετάδων.

Και, την ίδια ώρα, έστησαν καβγά για την ουρά του γαϊδάρου. Για το πόσα δηλαδή θα κοπούν από τη μία τσέπη του λαού, με αυξήσεις φόρων και νέους «κόφτες» για τις λαϊκές ανάγκες, για να εμφανίσουν στη συνέχεια ένα μέρος από αυτά ως δήθεν «αυξήσεις» στο εισόδημα και «κοινωνικές παροχές»! Αυτές είναι οι «κοστολογημένες προτάσεις» τους.

Ο λαός έχει πλούσιο υλικό από τη συζήτηση του προϋπολογισμού για να επιβεβαιώσει την αντιλαϊκή συναίνεση όλων των άλλων κομμάτων στη στρατηγική του κεφαλαίου, κυρίως στην οικονομία και την πολεμική εμπλοκή, που η μία είναι συνέχεια της άλλης.

Ανεξάρτητα από τις αποχρώσεις και τις διαφορές τους, μοιράζονται όλοι τους ίδιους στόχους: Τη θωράκιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που προϋποθέτει ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και του λαού, αλλά και την ενεργότερη συμμετοχή της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, για τον διαμοιρασμό της ιμπεριαλιστικής λείας.

Μέσα σ' αυτό το κλίμα της συναίνεσης, αντιπολίτευση από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων αποδείχθηκε ξανά ότι είναι μόνο το ΚΚΕ. Που πρωταγωνιστεί στην οργάνωση της εργατικής - λαϊκής πάλης, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στην ελληνική εμπλοκή, με σύνθημα «Καμία θυσία για την πλουτοκρατία και τα κέρδη της».

Στο δυνάμωμα αυτού του αγώνα και της σύγκρουσης με το κεφάλαιο, το κράτος και τους διεθνείς συμμάχους του βρίσκονται η πραγματική ελπίδα και η προοπτική για τον λαό!