Οι οδηγίες πολέμου προς τους λαούς τις οποίες παρουσίασε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, υπό τον τίτλο «Στρατηγική Προετοιμασίας της ΕΕ» (Preparedness Union Strategy), καθόλου τυχαία ήρθαν να πλαισιώσουν την επίσημη ανακήρυξη της οικονομίας της ΕΕ σε κατάσταση πολεμικής προετοιμασίας. Λίγες μέρες πριν είχε παρουσιαστεί η «Λευκή Βίβλος για την Ευρωπαϊκή Αμυνα» - «Ετοιμότητα 2030», με πυρήνα το πρόγραμμα «ReArm Europe», με τα 800 δισ. ευρώ για τα μονοπώλια της πολεμικής βιομηχανίας και για υποδομές χρήσιμες για στρατιωτικούς σκοπούς.

Η ΕΕ βάζει σε κατάσταση πολέμου κάθε πτυχή της ζωής του λαού, γιατί εκτός από όπλα χρειάζονται και άνθρωποι.

Ετσι, μαζί με τα μέτρα ενίσχυσης της «πολιτικο-στρατιωτικής συνεργασίας», της «στρατιωτικής κινητικότητας», της πολεμικής βιομηχανίας, της «αποθήκευσης κρίσιμων εξοπλισμών και υλικών», η «Στρατηγική Προετοιμασίας της Ενωσης για αναδυόμενες απειλές και κρίσεις» περιλαμβάνει και «οδηγίες επιβίωσης» προς τους λαούς, με πιο χαρακτηριστικές αυτές για επιβίωση των νοικοκυριών τις πρώτες 72 ώρες μιας «μεγάλης κρίσης».

Εκτός από την καλλιέργεια φόβου, εντείνεται και η απειλή της λαϊκής καταστολής, προτάσσεται η ανάγκη για μεγαλύτερη συνεργασία «πολιτών και στρατιωτικών αρχών», ενώ στρατιωτικοποιείται ακόμα περισσότερο η Πολιτική Προστασία.

Η «Στρατηγική Προετοιμασίας της Ενωσης» αποτελεί συνέχεια της έκθεσης Νιινίστο για την «Ενίσχυση της πολιτικής προστασίας και της στρατιωτικής ετοιμότητας της Ευρώπης», η οποία παρουσιάστηκε τον Οκτώβρη του 2024, προτρέποντας σε τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες και προτάσσοντας τη σύνδεση της «πολιτικής προστασίας», γενικότερα των μηχανισμών αντιμετώπισης κρίσεων, με την πολεμική προετοιμασία.

Οπως επισημαίνεται, η έκθεση Νιινίστο «κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ενίσχυση της πολιτικής και στρατιωτικής ετοιμότητας της Ευρώπης για την αντιμετώπιση των σημερινών αυξανόμενων προκλήσεων και μελλοντικών κρίσεων αποτελεί επείγον ζήτημα», που απαιτεί «βαθιά αλλαγή νοοτροπίας».

Από την πρώτη στιγμή η «Στρατηγική Προετοιμασίας» κάνει λόγο για έναν «μεταβαλλόμενο κόσμο», όπου τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων κινδυνεύουν να υποχωρήσουν ανεπιστρεπτί στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ «απειλούνται» από άλλους γεωπολιτικούς αντιπάλους, από αναδυόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και «συμμαχίες», με πυρήνα την Κίνα και την Ρωσία.

Χαρακτηριστικά, στους «αυξανόμενους κινδύνους» περιλαμβάνονται «ο πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, οι αυξανόμενες γεωπολιτικές εντάσεις, οι κρατικά υποστηριζόμενες υβριδικές επιθέσεις και κυβερνοεπιθέσεις, τα σαμποτάζ που στοχεύουν κρίσιμες υποδομές, η χειραγώγηση πληροφοριών και η παρέμβαση από το εξωτερικό, ο ηλεκτρονικός πόλεμος», στοιχεία που «έχουν γίνει μόνιμο χαρακτηριστικό της σημερινής πραγματικότητας». Η σύγκρουση ανάμεσα στα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα παίρνει μορφές που απειλούν ήδη τους λαούς στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.

«Είναι ένα κάλεσμα αφύπνισης για την Ευρώπη», αναφέρει το κείμενο της «Στρατηγικής» και, επιβεβαιώνοντας την άμεση σύνδεση όλων των παραπάνω με τις μεγάλες ανακατατάξεις στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, προσθέτει ότι «καμία από τις μεγάλες κρίσεις των τελευταίων ετών δεν ήταν απομονωμένη ή βραχύβια. Αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης τάσης που καθοδηγείται από τις μακροπρόθεσμες πολιτικές, οικονομικές, κλιματολογικές, περιβαλλοντικές και τεχνολογικές αλλαγές».

«Η στρατηγική μας αφορά την οικοδόμηση μιας ολοκληρωμένης εικόνας των απειλών που αντιμετωπίζουμε, την προετοιμασία των πολιτών, μεταξύ άλλων με τη βελτίωση της επίγνωσης των κινδύνων, την ενίσχυση της πολιτικο-στρατιωτικής συνεργασίας και τη στενότερη συνεργασία με εξωτερικούς εταίρους, συμπεριλαμβανομένου του ΝΑΤΟ», δήλωσε η ύπατη εκπρόσωπος Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ Κάγια Κάλας.

Γι' αυτούς τους σκοπούς και τέτοιες «απειλές» κρίνεται «επείγουσα» η προετοιμασία του λαού να σηκώσει τα πολεμικά λάβαρα της αστικής τάξης, εντός και εκτός συνόρων, στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος».

Εξάλλου, «έκτακτες καταστάσεις» για το καπιταλιστικό κράτος χαρακτηρίζονται «διαταραχές στη διακυβέρνηση, στην ασφάλεια, στην υγειονομική περίθαλψη, στην Ενέργεια, στις επικοινωνίες» και σε άλλες υπηρεσίες που συνδέονται «με τη δημόσια ασφάλεια, την οικονομική σταθερότητα και τους δημοκρατικούς θεσμούς».

Η «Στρατηγική Προετοιμασίας της Ενωσης» περιλαμβάνει 30 βασικές δράσεις και σχέδιο δράσης για την προώθηση των στόχων της.

Οι βασικοί στόχοι και δράσεις της Στρατηγικής περιλαμβάνουν:

-- Την «προστασία των βασικών κοινωνικών λειτουργιών της Ευρώπης», μεταξύ άλλων με «ενίσχυση της αποθήκευσης κρίσιμου εξοπλισμού και υλικών», ανάπτυξη «κριτηρίων ετοιμότητας» για υπηρεσίες όπως νοσοκομεία, σχολεία, μεταφορές και τηλεπικοινωνίες, και «ενίσχυση της προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή και της διαθεσιμότητας κρίσιμων φυσικών πόρων, όπως το νερό».

-- Την προώθηση της ετοιμότητας του πληθυσμού, «ενθαρρύνοντας το κοινό να λάβει πρακτικά μέτρα, όπως η διατήρηση βασικών προμηθειών για τουλάχιστον 72 ώρες σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης», καθώς και με ένταξη «μαθημάτων ετοιμότητας» στα σχολικά προγράμματα.

-- Την «ενίσχυση του συντονισμού αντιμετώπισης κρίσεων», με «δημιουργία κόμβου κρίσεων της ΕΕ».

-- Την «ενίσχυση της πολιτικο-στρατιωτικής συνεργασίας», με «διεξαγωγή τακτικών ασκήσεων ετοιμότητας σε επίπεδο ΕΕ, ενώνοντας τις Ενοπλες Δυνάμεις, την Πολιτική Προστασία, την Αστυνομία, την Ασφάλεια, τους εργαζόμενους στην Υγεία και την Πυροσβεστική», αλλά και με «διευκόλυνση των επενδύσεων διπλής χρήσης» (δηλαδή επενδύσεων «πολιτικής» και στρατιωτικής χρήσης).

-- Την «ενίσχυση των δυνατοτήτων πρόβλεψης» σε επίπεδο ΕΕ για την «πρόληψη κρίσεων».

-- Την «αύξηση της συνεργασίας δημόσιου - ιδιωτικού τομέα», καθώς όλα τα σφυριά πρέπει να βαράνε συντονισμένα στην κατεύθυνση της ολόπλευρης πολεμικής προετοιμασίας. Ετσι, μεταξύ άλλων προβλέπεται η «διαμόρφωση πρωτοκόλλων έκτακτης ανάγκης μαζί με τις επιχειρήσεις για τη διασφάλιση της ταχείας διαθεσιμότητας βασικών υλικών, αγαθών και υπηρεσιών και την εξασφάλιση κρίσιμων γραμμών παραγωγής», με ό,τι σημαίνει αυτό και για τους εργαζόμενους.

-- Την «ενίσχυση της συνεργασίας με εξωτερικούς εταίρους», με «στρατηγικούς εταίρους, όπως το ΝΑΤΟ, για τη στρατιωτική κινητικότητα, το κλίμα και την ασφάλεια, τις αναδυόμενες τεχνολογίες, τον κυβερνοχώρο, το Διάστημα και την αμυντική βιομηχανία».

Χαρακτηριστικές εξάλλου για τις πραγματικές προτεραιότητες και τα κριτήρια πίσω από τις «σάλτσες» περί «προστασίας» του πληθυσμού είναι και οι δηλώσεις της προέδρου της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, περί «ανάγκης κατάλληλων εργαλείων (...) για την ταχεία αντίδραση σε περίπτωση καταστροφής».

Προκλητικά ανέφερε ότι «οι οικογένειες που ζουν σε ζώνες πλημμύρας πρέπει να γνωρίζουν τι να κάνουν όταν ανεβαίνουν τα νερά» και ότι «τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης μπορούν να αποτρέψουν περιοχές που πλήττονται από πυρκαγιές από το να χάσουν πολύτιμο χρόνο»...

Την ίδια ώρα δηλαδή που «θάβονται» όλα τα αναγκαία αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά έργα στη λογική «κόστους - οφέλους» και ακόμα περισσότερο στο πλαίσιο της πολεμικής οικονομίας, η ΕΕ προβάλλει ως «προστασία των πολιτών» την «ατομική ευθύνη» και το «τρεχάτε ποδαράκια μου», με συστήματα τύπου «112»...

Εξίσου προκλητικό είναι και το γεγονός ότι προβάλλεται ως θετική πείρα αντιμετώπισης κινδύνων ...η διαχείριση της πανδημίας COVID, με τον τρελό «χορό» των δισ. ευρώ για τα μονοπώλια του Φαρμάκου και της Υγείας και τις τεράστιες κρατικές επιδοτήσεις για τους επιχειρηματικούς ομίλους, την ίδια ώρα που οι λαοί πλήρωναν με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς τα εμπορευματοποιημένα συστήματα Υγείας και την απουσία ουσιαστικών μέτρων ασφαλείας...