Με οξυμένες μορφές κλιμακώνεται η ενδοαστική αντιπαράθεση στην Τουρκία - μεταξύ άλλων με συλλήψεις εκλεγμένων πολιτικών αντιπάλων, κρατικές κυρώσεις σε αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ, κλείσιμο επιχειρήσεων που «πρόσκεινται» στην αντιπολίτευση, αλλά και καλέσματα της αντιπολίτευσης για μποϊκοτάζ σε επιχειρήσεις που «πρόσκεινται» στην κυβέρνηση - επιβεβαιώνοντας τις μεγάλες αντιθέσεις που βρίσκονται πίσω από τις τελευταίες εξελίξεις.

Την ίδια ώρα ο τουρκικός λαός βρίσκεται στο στόχαστρο τόσο της εντεινόμενης κρατικής καταστολής ενάντια στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και της νεολαίας - με εκατοντάδες συλλήψεις διαδηλωτών, αστυνομικές επιδρομές σε σπίτια, σε εκπαιδευτικά ιδρύματα κ.λπ. - όσο και της επιχείρησης που δυναμώνει για τον εγκλωβισμό του σε κάλπικα αστικά διλήμματα.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το σοσιαλδημοκρατικό - κεμαλικό CHP, εξαπέλυσε νέες καταγγελίες την Παρασκευή για κυβερνητικό «πραξικόπημα κατά της δημοκρατίας» από την κυβέρνηση του AKP, μετά και τη σύλληψη του Μ. Πεχλιβάν (αφέθηκε αργότερα ελεύθερος υπό όρους), συνηγόρου του προφυλακισμένου Εκρέμ Ιμάμογλου, καθαιρεθέντος δημάρχου Κωνσταντινούπολης και υποψηφίου του CHP στις προεδρικές εκλογές.

Υπενθυμίζεται ότι ο Ιμάμογλου συνελήφθη και προφυλακίστηκε λίγες μέρες πριν πάρει επίσημα το «χρίσμα» του CHΡ, αντιμετωπίζοντας κατηγορίες για διαφθορά, ενώ σε βάρος του εκκρεμούν δίκες και έρευνες και για άλλες κατηγορίες, μεταξύ άλλων για «στήριξη τρομοκρατικής οργάνωσης» (του κουρδικού PKK).

Η ηγεσία του CHP καλούσε σε νέα μεγάλη διαδήλωση έξω από το δημαρχείο στην Κωνσταντινούπολη το Σάββατο, ανακοινώνοντας ότι ξεκινά την προεκλογική καμπάνια για τις προεδρικές εκλογές, ενώ ανήγγειλε επίσης την έναρξη συλλογής υπογραφών με αίτημα την προκήρυξη πρόωρων προεδρικών εκλογών, οι οποίες κανονικά είναι προγραμματισμένες για το 2028.

Οι σχεδόν 2.000 συλλήψεις μέσα στο τελευταίο 10ήμερο, οι αστυνομικές επιδρομές ακόμα και σε σπίτια, οι διώξεις συνδικαλιστών, η απαγόρευση συγκεντρώσεων αλλά και η επιστράτευση δακρυγόνων και πλαστικών σφαιρών για την «αποκατάσταση της τάξης» σε μια σειρά πόλεις αναζωπυρώνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια που «βράζει» εξαιτίας της πολιτικής που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις όλων των τελευταίων χρόνων: Την ώρα που οι Τούρκοι βιομήχανοι και άλλοι μεγαλοεπιχειρηματίες «ανησυχούν» για τη διασφάλιση των κερδών τους, τα λαϊκά στρώματα στενάζουν κάτω από τη συρρίκνωση των πραγματικών μισθών, την εμπορευματοποιημένη Υγεία και Παιδεία, την ανύπαρκτη αντισεισμική προστασία, τους πανάκριβους εξοπλισμούς υπέρ του ΝΑΤΟικού σχεδιασμού και των στόχων της τουρκικής αστικής τάξης κ.λπ.

Και ενώ ο Πρόεδρος της χώρας και επικεφαλής του ΑΚΡ Ρ. Τ. Ερντογάν κατηγόρησε το CHP για «τα περιστατικά που μετατράπηκαν σε βίαιο κίνημα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα», ο επικεφαλής του CHP Οζγκιούρ Οζέλ έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι το κόμμα του διεκδικεί στην πραγματικότητα ρόλο ικανότερου υπερασπιστή της ντόπιας πλουτοκρατίας.

Μιλώντας στο «CNN International», επεσήμανε ότι «εμείς υποστηρίζουμε την ενσωμάτωση της χώρας μας στη Δύση και μια ισχυρή συμμαχία με το ΝΑΤΟ» και επέκρινε την κυβέρνηση του ΑΚΡ για ενέργειες που «αποτελούν εμπόδιο και παρασύρουν την Τουρκία σε παράνομο μονοπάτι», καταλήγοντας με έμφαση ότι «οι σχέσεις μας με τις ΗΠΑ, την ΕΕ και άλλες δημοκρατικές χώρες θα πρέπει να συνεχιστούν με τη μορφή ανοιχτού διαλόγου».

Τις εξελίξεις παρακολουθούν στενά και οι επιχειρηματίες της χώρας, σχολιάζοντας (όπως έγινε μέσω μιας «προσεκτικής» ανακοίνωσης της TURKONFED - της Τουρκικής Συνομοσπονδίας Επιχειρήσεων, που εκπροσωπεί σχεδόν 100.000 εταιρείες, μέσω 31 Ομοσπονδιών και 373 Ενώσεων μελών) ότι «το κράτος δικαίου είναι η κοινωνική μας ασφάλιση» και ότι «οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων πρέπει να ενεργούν με υπευθυνότητα και μετριοπάθεια».

Ενδιαφέρον είχαν οι διατυπώσεις που χρησιμοποιήθηκαν σε μια σειρά διεθνείς αντιδράσεις, σε μια περίοδο που η κυβέρνηση Ερντογάν εντείνει παζάρια για τους όρους επέκτασης της συνεργασίας της τόσο με τις Βρυξέλλες όσο και με την Ουάσιγκτον, αλλά και ενώ τα τελευταία χρόνια «φουντώνουν» διεργασίες γύρω από τις συμμαχίες που θα ωφελήσουν περισσότερο τα συμφέροντα της τουρκικής αστικής τάξης (βλέπε διπλανή σελίδα).

Μόλις τη βδομάδα που πέρασε, ο Τούρκος ΥΠΕΞ Χ. Φιντάν έκανε επίσημη διήμερη επίσκεψη στις ΗΠΑ, ενώ δεν πάει ούτε μισός μήνας από όταν η ΕΕ τόνιζε πως «η Τουρκία πρέπει να αναγνωρίζεται ως κεντρικός εταίρος σε όλες τις προσπάθειες» για την αναβάθμιση ειδικά της «ευρωπαϊκής άμυνας».

Ο Αμερικανός ΥΠΕΞ, Μ. Ρούμπιο, δήλωσε μόλις στα τέλη της βδομάδας ότι «έχουμε εκφράσει τις ανησυχίες μας», σπεύδοντας να συμπληρώσει ότι «δεν μας αρέσει να βλέπουμε τέτοια αστάθεια στη διακυβέρνηση μιας χώρας που είναι τόσο στενός σύμμαχος», αλλά και να επισημάνει ότι ο Τραμπ είχε «πολύ καλή σχέση εργασίας με τον κ. Ερντογάν κατά την πρώτη του θητεία» και θέλει να «αποκατασταθεί», αφού «αυτοί (σ.σ. η Τουρκία) είναι σύμμαχοι στο NATO. Θέλουμε να συνεργαστούμε μαζί τους στη Συρία και αλλού».

Αλλά και ο Γάλλος Πρόεδρος Εμ. Μακρόν έκρινε σκόπιμο να σημειώσει μέσα σε αυτές τις συνθήκες ότι «η Τουρκία χρειάζεται την Ευρώπη και η Ευρώπη χρειάζεται την Τουρκία», προσθέτοντας βέβαια ότι «η Ευρώπη χρειάζεται όμως μια Τουρκία που αναλαμβάνει τις ευθύνες της για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, (και) συνεχίζει τη δημοκρατική της πορεία σεβόμενη τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει».

Είχε άλλωστε προηγηθεί και δήλωση της ύπατης εκπροσώπου, Κάγια Κάλας, στην οποία εκφράστηκαν προβληματισμοί για «την προσήλωση της Τουρκίας» στη ...«μακροχρόνια δημοκρατική της παράδοση»...

Ενώ και ο εκπρόσωπος της Κομισιόν, Γκιγιόμ Μερσιέ, αρνήθηκε «να κάνει οποιαδήποτε εικασία πάνω σε πιθανές αναβολές» των συναντήσεων ΕΕ - Τουρκίας Υψηλού Επιπέδου που προγραμματίζονται για το επόμενο διάστημα.

Αλλά και ο εκπρόσωπος του βρετανικού ΥΠΕΞ ανέφερε μεν ότι «αναμένουμε σεβασμό για τις διεθνείς δεσμεύσεις που μοιραζόμαστε» με την Τουρκία, ξεκαθαρίζοντας ωστόσο στην ίδια ανακοίνωση ότι «μοιραζόμαστε μια ισχυρή και σημαντική σχέση με την Τουρκία».

Σε απάντηση που έδωσε σε ερώτημα για την κατάσταση στην Τουρκία ο εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης, Π. Μαρινάκης, ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «οφείλονται πειστικές απαντήσεις για κάθε επικαλούμενη παραβίαση» πολιτικών ελευθεριών.