Πλυντήριο της σοσιαλδημοκρατίας. Αυτή ήταν η κατάληξη της πρόσφατης εκδήλωσης - «πρωτοβουλίας» όπου πρωταγωνίστησαν στελέχη του χώρου, κάτω από το αίτημα για «δημόσιο, ασφαλή και ποιοτικό σιδηρόδρομο». Οπως ήταν αναμενόμενο, από τη συζήτηση έλειπε κάθε αναφορά στον ΣΥΡΙΖΑ και στις ευθύνες του για το έγκλημα στα Τέμπη, αφού ως κυβέρνηση υπηρέτησε με συνέπεια την πολιτική της «απελευθέρωσης» των σιδηροδρόμων. Προφανώς, παραμένουν διαθέσιμοι για συμμετοχή σε διεργασίες που θα αναδείξουν τον επόμενο επίδοξο «σωτήρα» στην κυβερνητική εναλλαγή. «Κλασικά εικονογραφημένη» ήταν όμως και η στήριξη από δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη συγκεκριμένη «πρωτοβουλία», με στελέχη της να συμμετέχουν και να την προσυπογράφουν. Πέρα από μπουρδούκλωμα, αφού μετά άρχισαν τη μουρμούρα για το «ασαφές περιεχόμενο της πρωτοβουλίας», τα ...χούγια δεν κρύβονται. Γιατί, τελικά, πού τους χάνεις - πού τους βρίσκεις, όλο και σε κάποια σοσιαλδημοκρατική μάζωξη θα βολοδέρνουν, ψάχνοντας κάπου να κουμπώσουν το «μεταβατικό πρόγραμμά» τους. Τα ίδια δεν έκαναν και το 2015; Πάλι δεν πούντιαζαν από τους αέρηδες της σοσιαλδημοκρατίας; Πάλι δεν δήλωναν μετά «ξεγελασμένοι» και «απογοητευμένοι» για τη «μετάλλαξη» του ΣΥΡΙΖΑ; Πάλι δεν «θλίβονταν» που «το "όχι" μέχρι τέλους» έμεινε στα μισά του δρόμου; Δεν μιλάμε δηλαδή για το «δις», αλλά για το ...«τρις» και βάλε «εξαμαρτείν», που αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα της χρεοκοπημένης γραμμής τους.