Κηδεύτηκε χτες στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Πλατύ Ημαθίας, ο σύντροφος και συναγωνιστής Γιάννης Ορμανίδης, γνωστός σε όλους ως Νταγιάν. Τη Δευτέρα έφυγε ξαφνικά από τη ζωή σε ηλικία 62 χρονών. Τον πρόδωσε η καρδιά του. Δεν πρόλαβε να δώσει τη μεγάλη μάχη της επόμενης απεργιακής κινητοποίησης, άφησε όμως πίσω του άξιους συνεχιστές της δράσης του.

Χτες στις 11 το πρωί, οι σύντροφοι, οι συναγωνιστές, οι φίλοι τού είπαν το τελευταίο «αντίο». Εσφιξαν το χέρι στην οικογένειά του και θρήνησαν για την απώλεια.

Ο Σ. Γραβαλάς, εκ μέρους της ΝΕ Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, θύμισε ότι ο Νταγιάν «ξανασήκωσε την κόκκινη σημαία το 1990, παρά τις δύσκολες και αντίξοες συνθήκες». Πως «η συγκρότηση του Μετώπου ήταν από τα οράματά του και γι' αυτό φεύγει ικανοποιημένος γνωρίζοντας ότι συνέβαλε στην προσπάθεια αυτή». Και κατέληξε: «Δε φεύγεις, σύντροφε. Θα είσαι μαζί μας στους μικρούς και μεγάλους αγώνες του εργατικού, του αγροτικού, του λαϊκού κινήματος».

Ο Γιάννης Ορμανίδης ήταν μέλος της Αχτιδικής Επιτροπής Δήμου Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ και γραμματέας της ΚΟΒ Κληματαριάς.

Νέος ακόμη οργανώθηκε στη νεολαία ΕΔΑ και μετά στη νεολαία Λαμπράκη. Συμμετείχε ενεργά στους αγώνες. Συνελήφθη και εξορίστηκε το 1967. Μετά την αποφυλάκισή του από τη Λέρο το 1970 πρωτοστάτησε στην αντιδικτατορική πάλη μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ. Σημαντική ήταν η συμβολή του στη συγκρότηση των πυρήνων των Οργανώσεων Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ.

Μετά την ανατροπή της δικτατορίας, ανέπτυξε πλούσια συνδικαλιστική δράση μέσα από τις γραμμές της ΕΣΑΚ, στο συνδικαλιστικό κίνημα που αναπτύχθηκε στις αγροτικές συνεταιριστικές οργανώσεις και ιδιαίτερα στην «Ομοσπονδία» στη Θεσσαλονίκη. Τα τελευταία χρόνια διατέλεσε πρόεδρος του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Θεσσαλονίκης.