Μεγάλη ευρηματικότητα δείχνει το καθεστώς της κοινωνικοοικονομικής ολιγαρχίας στη Ρωσία. Ετσι, σε αντίθεση με τα νομοθετικά και κατασταλτικά μέτρα που παίρνονται στις υπόλοιπες χώρες ενάντια στο λαϊκό κίνημα, με πρόσχημα την «τρομοκρατία», εκεί δεν αρκέστηκαν στην «αντιτρομοκρατική εκστρατεία», αλλά προχώρησαν και σε μια σειρά σκληρότερων μέτρων, με πρόσχημα τον «εξτρεμισμό». Μια έννοια «λάστιχο», στην οποία μπορεί να χωρέσει κάθε αντίπαλος της... «σταθερότητας» του συστήματος.

Με βάση τα παραπάνω, τα γεγονότα που έγιναν λίγα μέτρα από τα τείχη του Κρεμλίνου στις 9 Ιούνη, μετά την ήττα της εθνικής ρωσικής ποδοσφαιρικής ομάδας από την ιαπωνική, δε μοιάζουν πλέον καθόλου τυχαία και «αυθόρμητα». Οπως είναι γνωστό, στη διάρκεια αυτών των επεισοδίων και των συγκρούσεων ανάμεσα σε «φιλάθλους» και τις αστυνομικές δυνάμεις, έχασαν τη ζωή τους 2 άτομα, τραυματίστηκαν πάνω από 70, συνελήφθησαν πάνω από 100, ενώ καταστράφηκαν δεκάδες αυτοκίνητα και καταστήματα.

Να σημειωθεί ότι στους χιλιάδες ανθρώπους (κυρίως νεολαία) που παρακολουθούσαν τον αγώνα Ρωσία - Ιαπωνία, σε γιγαντοοθόνη, από νωρίς το πρωί δίνονταν μπίρα (με χαμηλότερες τιμές), ενώ στο χώρο του θεάματος δεν είχε ληφθεί κανένα αστυνομικό μέτρο. Κι όμως πριν λίγες μέρες η αστυνομία και οι ειδικές δυνάμεις είχαν πάρει δρακόντεια και σκληρά μέτρα ενάντια στους διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν για την επίσκεψη Μπους στη Ρωσία.

Η αλήθεια είναι ότι εδώ και μερικούς μήνες οι αρχές έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν να «αναδείξουν» το πρόβλημα του «εξτρεμισμού», κυρίως των νεοφασιστικών ομάδων. Κι όμως, παρά τις δολοφονίες ξένων, στις οποίες έχουν επιδοθεί αυτές οι ομάδες, τους τελευταίους μήνες, στις φυλακές της χώρας δε βρίσκεται κανένα μέλος τους. Την ίδια ώρα το νομικό σύστημα της Ρωσίας εξαντλεί την αυστηρότητά του σε 4 νεαρούς κομσομόλους που είναι φυλακισμένοι (εδώ και πάνω από ένα χρόνο) (η Λ. Ρομάνοβα είναι στη φυλακή μαζί με την κόρη της που είναι μόλις 1,5 χρονών), με ψευδείς κατηγορίες για «τρομοκρατικές ενέργειες».

Ενα μήνα περίπου πριν τα αιματηρά γεγονότα που έγιναν με αφορμή την ποδοσφαιρική ήττα, ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν είχε φροντίσει να καταθέσει ένα «πακέτο» αντιτρομοκρατικών νόμων. Οπως κατήγγειλε ο πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΡΟ, Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, για τα τελευταία αιματηρά γεγονότα «ό,τι έγινε, έγινε για να περάσει το γρηγορότερο το αντιεξτρεμιστικό νομοσχέδιο!»

Στις 6 Ιούνη 2002 η Κρατική Δούμα (Κάτω Βουλή) ενέκρινε ως βάση ένα πακέτο νομοσχεδίων που κατέθεσε για έγκριση ο πρόεδρος Πούτιν. Πρόκειται για τα νομοσχέδια: «Για την αντιπαράθεση με την εξτρεμιστική δραστηριότητα» και «για τις αλλαγές και προσθήκες στις νομοθετικές πράξεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας σχετικά με την ψήφιση του Ομοσπονδιακού Νόμου "Για την απόκρουση της εξτρεμιστικής δραστηριότητας"». Ουσιαστικά, με βάση αυτά τα νομοσχέδια, διώξεις μπορούν να γίνουν μόνο με την υποψία «εξτρεμιστικής δράσης!». Για παράδειγμα: Δίνεται το δικαίωμα απαγόρευσης της δράσης οποιουδήποτε κόμματος, ή μαζικής οργάνωσης, πριν εκδοθεί απόφαση δικαστηρίου! Η αστυνομία μπορεί να διαλύσει οποιαδήποτε εκδήλωση αν κατά την εκτίμησή της συμβαίνει εκεί κάτι «εξτρεμιστικό!» Επίσης, δίνεται η δυνατότητα κλεισίματος σελίδων στο Ιντερνετ με «εξτρεμιστικό περιεχόμενο». Η συμμετοχή σε «εξτρεμιστική οργάνωση» μπορεί να τιμωρηθεί με φυλάκιση έως 4 χρόνια. Σε περίπτωση δε που μια οργάνωση ή κόμμα χαρακτηριστεί «εξτρεμιστική", τότε οποιοδήποτε μέλος της μπορεί να τιμωρηθεί με χρηματικό πρόστιμο ή με φυλάκιση έως 2 χρόνια. Ως «εξτρεμισμός» χαρακτηρίζεται η όποια «αντιπαράθεση με τα όργανα της κρατικής εξουσίας»! Πρόκειται για έναν πολύ γενικό ορισμό, που -όπως σημειώνουν αρκετοί Ρώσοι νομικοί, αλλά και βουλευτές- μπορεί να χρησιμοποιηθεί ενάντια σε κάθε κόμμα, πολιτική οργάνωση ή και μεμονωμένα πρόσωπα. Κι όπως είναι γνωστό, στα χέρια των αρχών βρίσκονται τα προσωπικά δεδομένα 10.000 μελών κάθε κόμματος, αφού η παράδοση αυτών των στοιχείων είναι απαραίτητος όρος για να αναγνωριστεί κάποιο κόμμα από το υπουργείο Δικαιοσύνης!

Δεν υπάρχουν αυταπάτες ότι το καθεστώς Πούτιν θωρακίζεται απέναντι στο εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα της Ρωσίας. Οι τελευταίες εργατικές κινητοποιήσεις, αλλά και οι άλλες κινητοποιήσεις που εξακολουθούν να γίνονται ενάντια στην ακρίβεια και στις αυξήσεις ενοικίων - δημοτικών τελών, έχουν θορυβήσει τους κρατούντες. Τη βδομάδα που πέρασε μια τέτοια μεγάλη συγκέντρωση έγινε στην πόλη Ουλιάνοφσκ, με πρωτοβουλία της τοπικής οργάνωσης του ΚΚΡΟ. Οπως είναι γνωστό, δεν είναι μόνον ο «εξτρεμισμός» που χρησιμοποιείται ενάντια στο κομμουνιστικό κίνημα. Πρόσφατα είχαμε την άρνηση του υπουργείου Δικαιοσύνης να επικυρώσει ως όφειλε το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα της Ρωσίας - Επαναστατικό Κόμμα των κομμουνιστών (ΚΕΚΡ - ΕΚΚ), με το αστείο επιχείρημα ότι στα προγραμματικά του ντοκουμέντα και στον τίτλο του αναφέρεται η λέξη «επανάσταση» και με βάση ένα ερμηνευτικό λεξικό αυτή σημαίνει «βίαιη ανατροπή του πολιτεύματος». Στις 6/6/2002 ο «Ρ» δημοσίευσε Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Στρατής Κόρακας στο Ευρωκοινοβούλιο, με την οποία ζητά την καταδίκη τέτοιων ενεργειών που εμποδίζουν την ελεύθερη έκφραση των πολιτών, καθώς επίσης και αιτιολογήσεων τέτοιου τύπου, που προσβάλλουν το λιγότερο τη μνήμη, αλλά και τους αγώνες των λαών, ιδιαίτερα σε μία ήπειρο όπου πραγματοποιήθηκαν μεγάλες επαναστάσεις, όπως η Γαλλική και η Οκτωβριανή. Την ίδια μέρα η εφημερίδα του ΚΕΚΡ-ΕΚΚ «Τρουντοβάγια Ρούσια» («Εργαζόμενη Ρωσία») δημοσίευε κατάλογο δεκάδων κομμάτων απ' όλο τον κόσμο, που στον τίτλο τους έχουν τη λέξη «επανάσταση» ή «επαναστατικό» και τα οποία δρουν νόμιμα και μερικά απ' αυτά είναι στις χώρες τους κυβερνητικά κόμματα, δείχνοντας για άλλη μια φορά την ανεδαφικότητα των επιχειρημάτων του ρωσικού υπουργείου Δικαιοσύνης προς το ΚΕΚΡ - ΕΚΚ. Η υπόθεση πάντως τραβά ήδη το δρόμο του δικαστικού αγώνα, ενώ το ΚΕΚΡ - ΕΚΚ προγραμματίζει και μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για το ζήτημα.

Από την άλλη μεριά, συνεχίζεται η προσπάθεια διάσπασης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ). Η ΚΕ του ΚΚΡΟ διέγραψε 3 στελέχη της που αρνούνταν να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους στην Κρατική Δούμα. Πρόκειται για τον πρόεδρο της Κρατικής Δούμας και μέλος του προεδρείου της ΚΕ του ΚΚΡΟ Γκενάντι Σελεζνιόφ, τον Νικολάι Γκουμπένκο (πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τον πολιτισμό και τουρισμό) και τη Σβετλάνα Γκαριάτσεβα (πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τις υποθέσεις των γυναικών). Την απόφαση αυτή του ΚΚΡΟ επέκριναν όχι μόνο οι Πούτιν και Γκορμπατσόφ, αλλά και ορισμένα εκλεγμένα στελέχη του ΚΚΡΟ σε θέσεις κυβερνητών (όπως ο Γκενάντι Χόντιρεφ, κυβερνήτης του Νίζνι Νόβγκοροντ), αλλά και τοπικών νομοθετικών σωμάτων (όπως ο Σ. Μιχάιλοφ, πρόεδρος του τοπικού Συμβουλίου της περιοχής Βόλγκογκραντ).

Αν και μέχρι στιγμής δεν μπορεί κανείς να κάνει λόγο για διάσπαση του κόμματος, προβληματισμούς προκαλεί η μεγάλη «αποχή» από τις τελευταίες (επίμαχες) συνεδριάσεις της ΚΕ του κόμματος, που έφτασε μέχρι και το 1/3 των μελών της. (Εχουν δοθεί αναλυτικά στοιχεία στο ρωσικό Τύπο από το ίδιο το ΚΚΡΟ. Συγκεκριμένα, στην αποφασιστικής σημασίας πρώτη συνεδρίαση της ΚΕ του ΚΚΡΟ για το ζήτημα, στις 3/4/2002, παραβρέθηκαν μόλις 84 από τα 158 μέλη της). Ενώ ο βουλευτής του κόμματος Β. Σαντίμπιν δήλωσε ότι ο ίδιος όσο και άλλα στελέχη του κόμματος, όπως ο Α` αντιπρόεδρος της ΚΕ του Κόμματος Β. Κουπτσόφ, διαφώνησαν με τη διαγραφή των 3 στελεχών του ΚΚΡΟ και από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος, αφού «κάθε ψήφος στο Κοινοβούλιο, μας είναι χρήσιμη». (Την πληροφορία επιβεβαίωσε και ο υπεύθυνος Τύπου του κόμματος).

Στις 5/6/2002 το Προεδρείο της ΚΕ του ΚΚΡΟ απηύθυνε «Ανοιχτή Επιστολή» προς όλα τα μέλη του ΚΚΡΟ, στην οποία περιγράφει τα γεγονότα, σημειώνοντας ότι η Κρατική Δούμα έχει «μετατραπεί σε εργαλείο των ολιγαρχικών κύκλων» και έπρεπε τα στελέχη του Κόμματος να παραιτηθούν από τα σχετικά πόστα, κάτι που δεν έκαναν, με αποτέλεσμα τη διαγραφή τους. Η ΚΕ του ΚΚΡΟ ζητά από τα μέλη του να ενισχύσουν την «οργανωτική και ιδεολογική ενότητα του κόμματος». Στις 22/6/2002 αναμένεται νέα σημαντική Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΡΟ.

Την ίδια στιγμή στελέχη του ΚΕΚΡ - ΕΚΚ σημειώνουν ότι το ΚΚΡΟ βρέθηκε αντιμέτωπο με τη νέα εσωτερική κρίση, εξαιτίας της λεγόμενης πολιτικής της «διείσδυσης στην εξουσία», δηλαδή της διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος, στην οποία συμμετείχαν και συμμετέχουν στελέχη του. Πολιτική, που όπως εκτιμούν, διέδιδε το ίδιο το ΚΚΡΟ από την ίδρυσή του το 1993. Σημειώνουν μάλιστα ότι και οι τελευταίες αποφάσεις της ΚΕ του ΚΚΡΟ δεν κόβουν τον «ομφάλιο λώρο» με αυτήν την αντίληψη της διαχείρισης, του συμβιβασμού με το σύστημα, αφού η πολιτική ουσία του ζητήματος παρακάμπτεται και η προσοχή στρέφεται στα «οργανωτικά» ζητήματα. Επομένως, όπως φαίνεται από τα παραπάνω, σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η επίθεση που έχει εξαπολυθεί ενάντια στο κομμουνιστικό κίνημα της Ρωσίας με στόχο την παραπέρα αποδυνάμωση και συρρίκνωσή του, τόσο με μέσα «εξωτερικής πίεσης», όσο και από το εσωτερικό. Και, βέβαια, η απάντηση σ' αυτή την πρόσκληση μπορεί και πρέπει να δοθεί πρώτ' απ' όλα από τους ίδιους τους Ρώσους κομμουνιστές.