Οσο πλησιάζει η 9η Απρίλη, ημερομηνία διεξαγωγής των εθνικών εκλογών, τόσο θα αυξάνονται και θα πληθύνονται τα «θα» και οι κάλπικες υποσχέσεις από τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Χαρακτηριστικό δείγμα γραφής για το συναγωνισμό στην παροχολογία, αποτελεί η μέχρι σήμερα στάση των μονομάχων του δικομματισμού. Ετσι, στα «θα» που μοιράζουν οι υπουργοί και άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ (για βελτίωση στα εισοδήματα και την ποιότητα ζωής των εργαζομένων, για νέες θέσεις εργασίας και άλλες παροχές) προστίθενται τα «θα» του προέδρου και άλλων ηγετικών στελεχών της ΝΔ (για «σπίτια με φτηνά δάνεια» που προβλέπει το πρόγραμμα της ΝΔ, για κατώτατη εθνική σύνταξη ύψους 150.000 δραχμών, έξτρα βοήθεια στους αγρότες κλπ.).

Και τίθεται το μεγάλο ερώτημα: Πού θα βρουν τα χρήματα για να κάνουν πράξη αυτά που υπόσχονται στο λαό; Γιατί, για να γίνουν πράξη αυτά που υπόσχονται (φτηνά στεγαστικά δάνεια, οικονομική ενίσχυση στους αγρότες και τους συνταξιούχους ή τους ανέργους κλπ.), θα πρέπει από κάπου να βρεθούν χρήματα που σήμερα δε διαθέτει ο κρατικός κορβανάς. Θα πρέπει να πληρώσουν αυτοί που έχουν, δηλαδή οι χρυσοκάνθαροι του πλούτου και γενικά οι μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλοεισοδηματίες. Το γεγονός όμως, ότι όχι μόνο αποφεύγουν να δεσμευτούν ότι θα βρουν τα αναγκαία κονδύλια για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων από την αύξηση της φορολογίας και την περικοπή των προνομίων και παροχών που απολαμβάνει το μεγάλο κεφάλαιο, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ότι οι υποσχέσεις τους είναι κάλπικες και ψηφοθηρικές, κάνοντας επίκαιρη τη λαϊκή παροιμία «όπου ακούς πολλά κεράσια πάρε μικρό καλάθι».

Καθώς, μάλιστα μοιράζουν υποσχέσεις για παροχές χωρίς να κρύβουν την πραγματική τους πρόθεση να συνεχίσουν στη μεταΟΝΕ εποχή την ίδια και χειρότερη αντιλαϊκή πολιτική, είναι ηλίου φαεινότερον, ότι αν ο λαός δε μαυρίσει τους μονομάχους του δικομματισμού, θα δούμε την επομένη των εκλογών το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ - όποιο από τα δύο κόμματα σχηματίσει κυβέρνηση - να προχωρούν στο ανελέητο ξήλωμα των κοινωνικοασφαλιστικών κατακτήσεων, στην πλήρη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και εργατικών κατακτήσεων, στην παραπέρα μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και συντάξεων, προβάλλοντας το προκλητικό επιχείρημα ότι «μας ψήφισε ο λαός για να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας»...