«Το νέο τοπίο στα ΜΜΕ» που περιλαμβάνει την αναδιάρθρωση του χώρου, το ιδιοκτησιακό καθεστώς, την ποιότητα ενημέρωσης και τη δεοντολογία, ήταν τα θέματα που απασχόλησαν χτες, την πρώτη μέρα των εργασιών του 10ου Πανελλήνιου Δημοσιογραφικού Συνεδρίου, που πραγματοποιείται στη Σαμοθράκη. Το Συνέδριο ολοκληρώνεται σήμερα και το θέμα που θα απασχολήσει τους συνέδρους είναι «Ευρώπη και ΜΜΕ». Στη συζήτηση συμμετέχει ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Πατάκης.

Τις εργασίες του συνεδρίου άνοιξε ο υπουργός Τύπου Χρ. Πρωτόπαππας, ο οποίος επανέλαβε «δεσμεύσεις» για παρέμβαση στο χώρο των ΜΜΕ, που εδώ και χρόνια έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση αλλά έχουν μείνει στα χαρτιά. Πολλή συζήτηση έγινε κατά τη διάρκεια της πρώτης μέρας για την κρίση στον χώρο των ΜΜΕ, για τα ζητήματα της διαπλοκής, την εισβολή επιχειρηματιών και τον έλεγχο από αυτούς των ΜΜΕ για την προώθηση των επιχειρηματικών τους σχεδίων, για το περιβόητο «βασικό μέτοχο», τις άσχημες συνθήκες εργασίας των δημοσιογράφων κλπ. Παρά τις σοβαρές διαπιστώσεις που έγιναν δεν υπήρξαν ουσιαστικές προτάσεις για την προοπτική της διεξόδου από την κρίση.

Πρόταση διεξόδου για την αλλαγή του τοπίου στα ΜΜΕ έκανε εκ μέρους του ΚΚΕ ο Παύλος Αλέπης, μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ». Σχολιάζοντας αρχικά το θέμα συζήτησης του χτεσινού πάνελ, είπε ότι δεν υπάρχει νέο τοπίο «στην ουσία πρόκειται για την ίδια μεγαλο-ιδιοκτησιακή "κινούμενη άμμο". Για το ίδιο πάντα "σκόπιμο χάος" με συνένοχους και αλληλοεξαρτώμενους την κυβέρνηση και τους μεγαλοϊδιοκτήτες. Η όποια συγκυριακή "ισορροπία" εξαρτάται από το ποια μερίδα του κεφαλαίου κυριαρχεί προσωρινά στο χωρίς καμία αρχή ανταγωνισμό και εξασφαλίζει ταυτόχρονα με το αζημίωτο την κυβερνητική υποστήριξη».

Στη συνέχεια περιέγραψε τη σκόπιμα, όπως χαρακτήρισε, άναρχη κατάσταση που επικρατεί στο χώρο των ΜΜΕ, στο νόμο για το βασικό μέτοχο που νομιμοποιεί, όπως είπε, την αλληλοεξάρτηση των ιδιοκτητών ΜΜΕ με την εκάστοτε κυβέρνηση, την καθημερινή παραβίαση της νομοθεσίας του Συντάγματος και τον πιο στοιχειωδών κωδίκων δεοντολογίας στο όνομα της τηλεθέασης για να καταλήξει: «Ισως είναι καιρός τώρα που έχουμε χειροπιαστά τις συνέπειες της ιδιωτικής τηλεόρασης και τα δεδομένα αδιέξοδα που δημιουργεί, να ξαναθυμηθούμε ποια ήταν η κύρια λογική που επικρατούσε όταν ξεκίνησε η αρχική διαδικασία παράδοσης των συχνοτήτων. Τουλάχιστον τον τρόπο που παρουσιαζόταν στην κοινή γνώμη. Τότε επικρατούσε η λογική πως οι συχνότητες θα μπορούσαν να δοθούν στα πολιτικά κόμματα, στους μαζικούς φορείς, στις δημοτικές αρχές, τους μεγάλους πολιτιστικούς φορείς. Ξεχάστηκε εντελώς αυτή η λογική; Το γεγονός πως το μεγάλο κεφάλαιο χρησιμοποίησε τις δημόσιες συχνότητες σαν "Ελντοράντο" γρήγορου πλουτισμού και πολιτικής επιρροής, δε σημαίνει πως πρέπει να υποχωρήσουμε στη διαμορφωμένη αυτή πραγματικότητα. Υπάρχουν ακόμα περιθώρια με δεδομένη την αμφισβήτηση στην ιδιωτική τηλεόραση τουλάχιστον να ζυμώνεται η ιδέα και να προτείνεται διέξοδος».