Σε βαρύ κλίμα αναμένεται να διεξαχθεί η συνάντηση των προέδρων της Ρωσίας και Λευκορωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν και Αλεξάντρ Λουκασένκο. Αιτία οι σοβαρές διαφωνίες που έχουν προκύψει ανάμεσα στις ηγεσίες των δύο χωρών για το μέλλον της Ενωσης Ρωσίας - Λευκορωσίας. Οπως είναι γνωστό, η Λευκορωσία θέλει να διατηρήσει στα πλαίσια αυτής της Ενωσης το δικαίωμα του βέτο για ζητήματα της Ενωσης, όπως και ορισμένα ακόμα στοιχεία άσκησης ανεξάρτητης εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής. Η θέση αυτή έχει συναντήσει την έντονη αντίδραση της Ρωσίας και προσωπικά του Πούτιν.

Ιδιαίτερα σημαντική θεωρείται και η τελευταία εξέλιξη. Στις 17 Ιούλη 2002 το Ανώτατο Οικονομικό Δικαστήριο της Λευκορωσίας έκανε δεκτή την προσφυγή του υπουργείου Οικονομικών της χώρας και θεώρησε άκυρα τα ιδρυτικά ντοκουμέντα της ρωσικής εταιρίας «ΖΑΠΑΝΤ - ΤΡΑΝΣΝΕΦΤΕΠΡΟΝΤΟΥΚΤ», η οποία φερόταν να ελέγχει πάνω από 1.100 χλμ. αγωγών πετρελαίου, που βρίσκονται και διασχίζουν το έδαφος της Λευκορωσίας, με κατεύθυνση προς τη Δύση. Να θυμίσουμε εδώ πως το 1992 υπογράφτηκε στο Μπισκέκ, πρωτεύουσα της Κιργιζίας, μια Συμφωνία «για την αμοιβαία αναγνώριση των δικαιωμάτων και της ρύθμισης της ιδιοκτησίας», μεταξύ των χωρών της ΚΑΚ. Ουσιαστικά πρόκειται για μια συμφωνία χωρισμού της κοινής περιουσίας των πρώην σοβιετικών Δημοκρατιών, με την οποία η «μερίδα του λέοντος» περνά στη Ρωσία, που ανέλαβε και την υποχρέωση εξόφλησης των χρεών της ΕΣΣΔ. Οι αγωγοί, τους οποίους διαχειρίζονταν αρμόδια υπουργεία και επιτροπές της ΕΣΣΔ μοιράστηκαν μεταξύ των χωρών από τις οποίες περνούσαν αυτοί οι αγωγοί, όμως ανάμεσα στ' άλλα που πέρασαν στην ιδιοκτησία της Ρωσίας, ήταν και μια σειρά αγωγοί πετρελαίου, που έως τη διάλυση της ΕΣΣΔ, τους διαχειριζόταν μια αρμόδια κρατική επιτροπή της Σοβιετικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρωσίας, άσχετα από του πού αυτοί βρίσκονταν. Στην πράξη όμως αυτή η Συμφωνία δεν εφαρμόστηκε στη Λευκορωσία, αφού η χώρα δεν αναγνώριζε ότι επρόκειτο για ξένους αγωγούς που διασχίζουν το έδαφός της και δεν έδινε τα σχετικά δικαιώματα στη ρωσική εταιρία «ΖΑΠΑΝΤ - ΤΡΑΝΣΝΕΦΤΕΠΡΟΝΤΟΥΚΤ». Ταυτόχρονα όμως δε ζητούσε και ενοίκιο για τους αγωγούς. Η κρατική εταιρία πετρελαίου της Λευκορωσίας υπολόγισε ότι η χώρα έχανε έτσι περί τα 25.000.000 δολάρια το χρόνο. (Απ' αυτούς τους αγωγούς διοχετεύονται στη Δύση κάθε χρόνο πάνω από 5.000.000 τόνοι πετρελαίου και παραγώγων του). Οπως σημειώνουν τα ρωσικά ΜΜΕ, η απόφαση αυτή του Ανωτάτου Οικονομικού Δικαστηρίου της Λευκορωσίας είναι ένα βήμα πριν από την εθνικοποίηση των ρωσικών αγωγών. Σημειώνεται όμως πως στόχος των αρχών της Λευκορωσίας είναι όχι μόνο να αποσπάσουν οικονομικό όφελος από τη μεταφορά του πετρελαίου, αλλά και να προειδοποιήσουν τον Πούτιν να «χαλαρώσει» τη σκληρή στάση του απέναντι στη Λευκορωσία, αφού σε διαφορετική περίπτωση μπορεί να εξαπολυθεί ευρύτερη επιχείρηση ενάντια στα ρωσικά οικονομικά συμφέροντα στη χώρα αυτή. Ορισμένοι μάλιστα αναλυτές θεωρούν ότι δε θα πρέπει να αποκλείεται και πλήρης στροφή της εξωτερικής πολιτικής της Λευκορωσίας. Πάντως ήδη στις 22/7/2002 ο Α. Γιακοβένκο εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών κάλεσε τη Λευκορωσία να τηρήσει τη Συμφωνία του Μπισκέκ, ενώ δημοσιογραφικές πηγές αναφέρουν ότι το ρωσικό ΥΠΕΞ θα προχωρήσει και σε σχετική νότα διαμαρτυρίας προς τη Λευκορωσία.