Ο γνωστός και μη εξαιρετέος σχολιογράφος της εφημερίδας New York Times, αξιότιμος κύριος Τόμας Φρίντμαν, έχει να μας προσφέρει μια εξήγηση, όσον αφορά το γιατί η κρίση ανάμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν δεν οδήγησε σε πόλεμο: Οι αμερικανικές πολυεθνικές, ειδικά της πληροφορικής, γράφει, έχουν πλέον επενδύσεις και ανθρώπινους πόρους 60 δισ. δολαρίων στην Μπάνγκαλορ, τη Σίλικον Βάλεϊ της Ινδίας. Μέσω του Διαδικτύου, χιλιάδες αγγλόφωνοι Ινδοί διαχειρίζονται εφαρμογές απολύτως κρίσιμες για την επιχειρησιακή λειτουργία δυτικών εταιριών - κολοσσών από τη χώρα τους. Χάσατε τη βαλίτσα σας ενώ ταξιδεύατε με αεροπλάνο της Μπρίτις Αιργουέις; Θα τη βρουν Ινδοί ειδικοί. Εχει πρόβλημα ο υπολογιστής Dell που αγοράσατε; Θα το λύσουν Ινδοί τεχνικοί. Η Ερνστ & Γιάνγκ διαχειρίζεται τα λογιστικά σας; Αν ναι, το κάνει στην Ινδία. Η χρέωση πιστωτικών καρτών, η μισθοδοσία, η επιμελητεία, όλα αυτά γίνονται στην Ινδία από υπαλλήλους εταιριών λογισμικού για γίγαντες της παγκόσμιας οικονομίας όπως οι Nortel Networks, Reebok, Sony, American Express, HSBC, Avis και GE Capital. Δεν ήταν ο... Τζένεραλ Πάουελ, αλλά η Τζένεραλ Ελέκτρικ, που πέτυχε την εκεχειρία, καταλήγει ο Φρίντμαν.