Βέβαια, οι προαναφερόμενες και συνεχώς εντεινόμενες συνθήκες κυκλοφοριακής - και όχι μόνο - ασφυξίας, δε δημιουργήθηκαν από μόνες τους. Ηταν και είναι, πρώτα και κύρια, το αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών, που εφάρμοσαν και συνεχίζουν να εφαρμόζουν, δεκαετίες τώρα, όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις. Πολιτικές, που έδιναν και δίνουν στο ΙΧ τον πρώτο κυκλοφοριακό ρόλο και αφήνουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς στο περιθώριο. Πολιτικές, οι οποίες φέρουν τις κύριες ευθύνες για τη δημιουργία του μεταπολεμικού υδροκέφαλου και απάνθρωπου τέρατος, που φέρει το όνομα πολεοδομικό συγκρότημα της πρωτεύουσας και συγκεντρώνει περισσότερο από το 50% των οικονομικών δραστηριοτήτων της χώρας και το 40% του συνολικού πληθυσμού, στοιβαγμένου μέσα στο τσιμέντο, ενώ το μεγαλύτερο τουλάχιστον μέρος της υπόλοιπης Ελλάδας - στον ένα ή άλλο βαθμό - πορεύεται ανάμεσα στην υποβάθμιση και την περιθωριοποίηση. Πολιτικές, οι οποίες είχαν πάντα, ως κύριο σύνθημά τους - όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα - την ανάπτυξη και το δήθεν καλύτερο αύριο. Στην πραγματικότητα, όμως, στόχευαν πάντα στην ανάπτυξη και την ενίσχυση της οικονομικής ολιγαρχίας, ντόπιας και ξένης και των κερδών της. Στην εξασφάλιση φτηνού εργατικού δυναμικού και πρώτων υλών, για τις επιχειρήσεις της.

Αυτές είναι οι πραγματικές και βαθύτερες αιτίες της σημερινής, άθλιας και τραγικής κατάστασης. Και μόνο το ξερίζωμά τους, η ριζική και ουσιαστική αλλαγή πορείας, μπορεί να οδηγήσει στην πραγματική και προς όφελος των εργαζομένων αντιμετώπιση του προβλήματος.