Το Σάββατο, 28 του Σεπτέμβρη, μισό εκατομμύριο άνθρωποι διαδήλωσαν στο κέντρο του Λονδίνου για να πουν στην κυβέρνηση του Τόνι Μπλερ: «Μην επιτεθείτε στο Ιράκ». Η διαδήλωση - πιθανότατα η μεγαλύτερη στην ιστορία της Βρετανίας - οργανώθηκε από το Συνασπισμό «Σταματήστε τον πόλεμο», ένα πλατύ αντιπολεμικό μέτωπο που ο πρόεδρός του είναι το μέλος της Πολιτικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Βρετανίας Αντριου Μάρεϊ. Τέσσερις ώρες χρειάστηκαν για να περάσουν όλοι οι διαδηλωτές μπροστά από την επίσημη κατοικία του πρωθυπουργού, στην Ντάουνινγκ Στριτ, και να καταλήξουν σε μια μαζική συγκέντρωση, που γέμισε το Χάιντ Παρκ.

Οι ομιλητές που πήραν το λόγο έδειξαν την ευρύτητα και την ανομοιότητα του αντιπολεμικού κινήματος: Μέλη του Κοινοβουλίου (συμπεριλαμβάνοντας και αντιπροσώπους του ίδιου του Εργατικού Κόμματος του Τόνι Μπλερ), συνδικαλιστικά στελέχη, θρησκευτικοί ηγέτες, εκπρόσωποι της κοινότητας των μεταναστών μουσουλμάνων στη Βρετανία και πολλοί ακόμα.

Στη διαδήλωση εμφανή ήταν τα πανό εθνικών και τοπικών οργανώσεων. Ανάμεσά τους αυτά του Κομμουνιστικού Κόμματος και της Κομμουνιστικής Νεολαίας, των τοπικών οργανώσεων του Εργατικού Κόμματος (που περιφρονούν τον Μπλερ), των εργατικών σωματείων, των κοινωνικών ομάδων μουσουλμάνων, της Καμπάνιας για την Αλληλεγγύη προς την Παλαιστίνη, ενώσεων φοιτητών και αμέτρητων άλλων.

Παρά την ανομοιομορφία, το κλίμα της διαδήλωσης ήταν αυτό της ενότητας και της αποφασιστικότητας. Ολοι οι ομιλητές επισήμαναν το κύριο αίτημα των διαδηλωτών: Οτι η Βρετανία θα πρέπει να σταματήσει να στηρίζει τον σχεδιαζόμενο πόλεμο του Τζορτζ Μπους ενάντια στο Ιράκ.

Αρκετοί επίσης τόνισαν την ανάγκη για δικαιοσύνη απέναντι στους Παλαιστινίους. Ο μαζικός χαρακτήρας αυτής της διαδήλωσης θα πρέπει να συγκριθεί με προηγούμενες αντιπολεμικές δραστηριότητες στη Βρετανία. Η μεγαλύτερη πορεία ενάντια στην εισβολή στο Αφγανιστάν είχε 100.000 ανθρώπους και κατά τη διάρκεια της επίθεσης του ΝΑΤΟ ενάντια στη Γιουγκοσλαβία η μεγαλύτερη είχε 25.000 διαδηλωτές.

Αυτή η απότομη ανάπτυξη της ικανότητας δραστηριοποίησης του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος σχετίζεται με τη γενικότερη ανάπτυξη του αγώνα της εργατικής τάξης και την εχθρότητα προς τους «νέους Εργατικούς» του Μπλερ.

Οι εργαζόμενοι είχαν μεγάλες ελπίδες από τους Εργατικούς το 1997, μετά από 18 χρόνια με τους Συντηρητικούς στην κυβέρνηση. Ωστόσο, οι Εργατικοί, υπό τον Μπλερ, έχουν συνεχίσει την ίδια αντεργατική πολιτική του νεοφιλελευθερισμού. Ως αποτέλεσμα, υπήρξε μια έκρηξη σε ό,τι αφορά στις απεργίες (από τους σιδηροδρομικούς, τους υπαλλήλους των δήμων και, πιθανότατα σύντομα, τους πυροσβέστες) και μια στροφή προς τα αριστερά των ηγεσιών των συνδικαλιστικών κινημάτων στις εκλογές. Η κυκλοφορία του «Μόρνινγκ Σταρ», της ημερήσιας εφημερίδας του ΚΚ Βρετανίας, έχει διπλασιαστεί από το 1997. Ενα άρθρο του περιοδικού των υποστηρικτών του Μπλερ, του Εργατικού Κόμματος, «Ο Νέος Πολιτικός», πρόσφατα προειδοποίησε για μια «αναζωπύρωση» της επιρροής του ΚΚ Βρετανίας στο μαζικό εργατικό κίνημα.

Επιπρόσθετα, ο βρετανικός λαός όλο και λιγότερο πρόθυμος είναι να καταπιεί παραμύθια σχετικά με «ανθρωπιστική επέμβαση» ή με «όπλα μαζικής καταστροφής». Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, σχεδόν το 70% του πληθυσμού είναι ενάντια στην εισβολή στο Ιράκ, και η μαζική διαδήλωση του Σαββάτου δείχνει πως ο Συνασπισμός «Σταματήστε τον πόλεμο» και άλλες οργανώσεις με επιτυχία μετατρέπουν αυτήν την παθητική εναντίωση σε δραστήρια διαμαρτυρία.

Σύμφωνα με το Συνασπισμό «Σταματήστε τον πόλεμο», και άλλες διαδηλώσεις έχουν σχεδιαστεί - και αν ο Μπλερ τελικά θέσει τη Βρετανία σε πόλεμο για το πετρέλαιο του Ιράκ, μπορεί να αναμένει κύμα αντιπολεμικών διαδηλώσεων σε ολόκληρη τη χώρα.