Με μια κρυστάλλινη θέση το ΚΚΕ πολύ πριν αρχίσουν «τα σκυλιά να αλυχτάνε» έκανε καθαρό το γιατί, πώς και με ποιους στόχους οι δυνάμεις του κατεβαίνουν σ' αυτές τις δημοτικές εκλογές. Επιδίωξε να βάλει στο κέντρο της προσοχής «τα μεγάλα οικονομικά, κοινωνικά, δημοκρατικά και πολιτικά προβλήματα, που προκύπτουν από τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις», προβλήματα που εκφράζονται και στο χώρο της Αυτοδιοίκησης, η οποία είναι ήδη μοχλός της κεντρικής εξουσίας για την εφαρμογή αντιλαϊκών πολιτικών. Για την αντιμετώπιση αυτής της πραγματικότητας οι κομμουνιστές επιδίωξαν και πέτυχαν στην πράξη να εκφραστεί η συγκρότηση «ενός αγωνιστικού πόλου συσπείρωσης και συμπαράταξης και στο χώρο της ΤΑ, που θα δράσει σε μια πορεία με προοπτική». Και για τους δυο στόχους τα αποτελέσματα μόνο θετικά μπορούν να χαρακτηριστούν. Διαμορφώθηκαν συμμαχίες στη βάση της ανάγκης η αντιπαράθεση να αφορά στις πραγματικές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις δυνάμεις που υπηρετούν την ολιγαρχία και στις δυνάμεις που υπερασπίζονται τα λαϊκά συμφέροντα. Αυτή η πραγματικότητα συνάντησε μια λυσσαλέα αντίδραση. Κι όμως: Οι σχεδιασμοί «τύπου Λαλιώτη» παρότι κατόρθωσαν να εγκλωβίσουν σημαντικά τμήματα του πληθυσμού στη νέα - τόσο παλιά - εκδοχή του γνωστού «δεξιά - αντιδεξιά», δεν κατόρθωσαν, επίσης, να βρουν ανταπόκριση σ' εκείνο το τμήμα του πληθυσμού που ήδη μετρά - κοιτώντας μόνο μπροστά - αγωνιστικά βήματα. Κρατάμε αυτό το θετικό - αποτυπώνεται ήδη και με αδιάψευστα στοιχεία σε άλλες στήλες του «Ρ» - για να προχωρήσουμε.

Μόνο που και να θέλαμε να μην υποκύψουμε στον πειρασμό, κάποιοι τύποι, σαν της ΚΕΔΑ, ξύνονται... Δε φτάνει που έχουν μόνιμο στόχο τους κομμουνιστές υποψήφιους και στο δεύτερο γύρο, σα να μην τρέχει τίποτα, πασχίζουν να εκβιάσουν λαϊκές δυνάμεις με την απειλή πως αν οι κομμουνιστές δεν υποταχτούν εδώ και τώρα στην υπό το ΠΑΣΟΚ «ενότητα της Αριστεράς» θα τους φάει η μαρμάγκα! Φτάνουν και σε γελοιότητες ισχυριζόμενοι ότι αυτό που ηττήθηκε στις δημοτικές εκλογές είναι η πολιτική του ΚΚΕ! Την ώρα που τα ρημάδια τα αριθμητικά δεδομένα δείχνουν ότι η πολιτική δύναμη που καταποντίζεται παντού όπου τόλμησε να βάλει στη λαϊκή κρίση αυτόνομα την πολιτική της είναι ο ΣΥΝ. Που για να σωθεί και για να σώσει κατέφυγε πανελλαδικά στην αγκαλιά του ΠΑΣΟΚ.

Δεν είναι από βλακεία που συμπεριφέρονται έτσι. Κατανοούν - και πολύ πριν απ' αυτούς η άρχουσα τάξη - ότι: Ο δρόμος που άνοιξε με το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, ο δρόμος της Παναγροτικής Συσπείρωσης, ένας δρόμος αγωνιστικής συσπείρωσης και συμπαράταξης εκείνων των δυνάμεων, που επιλέγουν τις συμμαχίες τους με στόχο να συγκρουστούν με ό,τι γεννά το πρόβλημα, δηλαδή με τον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια, είναι μονόδρομος. Ακόμα χειρότερα: Γνωρίζουν ότι για το ΚΚΕ αυτός ο μονόδρομος έχει και χαρακτηριστικά προγραμματικής συνέπειας. Δεν υποτάσσεται, δηλαδή, σε καμιά αγωνία εκλογικίστικου τύπου. Που σημαίνει πως όπως τον πάλεψε το στόχο έτσι και θα συνεχίσει.

Ας τους επιτρέψουμε, λοιπόν, να φαντασιώνονται την ήττα του ΚΚΕ, αφού τόσο το επιθυμούν. «Το καραβάνι να προχωράει...».