Αποφασισμένος να διεκδικήσει με κάθε τρόπο την ηγεσία του κόμματος και την πρωθυπουργία του Ισραήλ, μετά από τη, διαφαινόμενη ως βέβαιη, επικράτηση του Λικούντ στις πρόωρες εκλογές που προγραμματίζονται για τα τέλη Γενάρη, εμφανίζεται ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου.

Ο πρώην πρωθυπουργός επέστρεψε δυναμικά στην πολιτική και χαίρει μεγάλης δημοτικότητας ανάμεσα στα μέλη του Λικούντ. Δε χάνει ευκαιρία να δηλώνει «έτοιμος να βγάλει τη χώρα από την κρίση». Τις φιλόδοξες βλέψεις του δεν κατάφερε να περιορίσει ούτε η «διπλωματική» χειρονομία του Σαρόν να τον τοποθετήσει στο υπουργείο Εξωτερικών της προσωρινής κυβέρνησης με το σκεπτικό ότι θα μπορέσει, σταδιακά, να τον φθείρει πολιτικά μέχρι τη διεξαγωγή της, μεταξύ τους, εσωκομματικής αναμέτρησης.

Το χειρότερο, όμως, πρώτιστα για τους Παλαιστινίους και κατ' επέκταση για τον ισραηλινό λαό, είναι ότι οι ακραίες απόψεις που διατυπώνει ο Νετανιάχου (εκδίωξη του Αραφάτ, σαρωτική στρατιωτική πάταξη της «παλαιστινιακής τρομοκρατίας», και άλλα τινά) βρίσκουν υποστηρικτές τόσο στα κόμματα της ισραηλινής ακροδεξιάς αλλά και σε μεγάλο μέρος της ισραηλινής κοινής γνώμης. Αυτό που διαφαίνεται, σε όλες τις δημοσκοπήσεις, είναι ότι η συγκυβέρνηση Λικούντ - Εργατικών και η αιματηρή στρατιωτική καταστολή της δίχρονης παλαιστινιακής Ιντιφάντα, που έριξε ακόμη περισσότερο νερό στο μύλο του φαύλου κύκλου της βίας, οδήγησε σε συντηρητικοποίηση μεγάλο μέρος των Ισραηλινών με αποτέλεσμα η επόμενη ημέρα των πρόωρων εκλογών να διαγράφεται εξαιρετικά δυσοίωνη για όλους.