Αχθοφόρος του Σταυρού είναι o Κόφι Ανάν και φέρεται ως εντολοδόχος ΓΓ του πάλαι ποτέ ελπιδοφόρου ΟΗΕ, από τις ΗΠΑ, την υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ, τη νέα Αγία Τριάδα της σύγχρονης Ιεράς Συμμαχίας. Από κοντά κι οι πάντα εκ των προτέρων «μυαλωμένοι», «εγκρατείς» και προπάντων «προβληματισμένοι» της πολιτικής λαχαναγοράς. Ηδη, από την πρώτη στιγμή που διέρρευσαν, σκοπίμως, οι βασικές αρχές του σχεδίου του εντεταλμένου από τη δυτική συμμαχία ΓΓ του ΟΗΕ, έκαναν την εμφάνισή τους, είναι αλήθεια με εγκράτεια, οι γνωστές φιγούρες της πολιτικής και δημοσιογραφίας. Το τέμπο ξεκινά, ως συνήθως, από ήπιους τόνους «λογικής», «για να εξετάσουμε το ζήτημα χωρίς φανατισμούς κι εθνικισμούς», για να καταλήξει στην αποδοχή αυτής ή εκείνης της μορφής του ίδιου, στις βασικές του αρχές, σχεδίου. Μόνο, που εδώ δεν πρόκειται για τη συζήτηση ενός παραπάνω σχεδίου.

Ο λαός μας έχει τη σοφή παροιμία «όμοιος στον όμοιο κι η κοπριά στα λάχανα». Αυτός ο χαρακτηρισμός αρκεί για τη συνάντηση της ...κοσμοπολίτικης ιμπεριαλιστικής Δύσης με την ...πολεμοκάπηλη καθυστερημένη Ανατολή. Στο κοντινό παρελθόν υπάρχουν επίσημες ενυπόγραφες αποδοχές μειοδοτικών για την Ελλάδα σχεδίων, όπως, π.χ., «περί ζωτικών τουρκικών συμφερόντων στο Αιγαίο». Η μειοδοσία τους γινόταν δυσδιάκριτη, διότι δεν είχαν άμεση πρακτική αλλαγή στο στάτους του καυτού τριγώνου Αθήνας - Αγκυρας - Λευκωσίας και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Τώρα, εφόσον η ύποπτα διαφημιζόμενη «λογική της συζήτησης» οδηγήσει στην ουσιαστική αποδοχή των βασικών αρχών του «σχεδίου Ανάν», θα ανατρέψει το στάτους της Κύπρου προς βαθιά αρνητικότερη κατεύθυνση. Αυτό θα δημιουργήσει αλυσιδωτές επιπτώσεις στην Ελλάδα προς όφελος των επεκτατικών βλέψεων της τουρκικής κυβέρνησης.

Οι κάθε λογής ευρωλάγνοι ας μην τρέφουν αυταπάτες από το γεγονός της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αντίθετα, θα πρέπει να πάψουν να ενεργούν ως φορείς μιας διαβλεπόμενης άκρως πιο επικίνδυνης ταραχής στις ελληνοτουρκικές σχέσεις από αυτήν που υπάρχει σήμερα, διότι η αποδοχή των βασικών αρχών του «σχεδίου Ανάν» εκεί οδηγεί. Βεβαίως, το πρόβλημα της Κύπρου πρέπει να επιλυθεί όσα χρόνια κι αν πέρασαν. Δεν πρέπει, όμως, να λυθεί στη βάση της κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ουσιαστικής αναγνώρισης των τετελεσμένων της τουρκικής κατοχής. Μια τέτοια κατάληξη θα ανοίξει ένα νέο κύκλο, οξύτερο και με άδηλες διαστάσεις.

Αυτό, τους οδηγεί να επαναλαμβάνουν για την Κύπρο το Θείο Δράμα «άρον - άρον σταύρωσον Αυτόν». Απομένει μόνο να δούμε, εάν θα επαναληφθεί η προφητεία του Χριστού «πριν αλέκτορα φωνήσαι...». Αυτό για τους υποψήφιους εργολάβους δικαιολογητές της εκκολαπτόμενης νέας υποταγής.