Δέκα τόπους ερεύνησαν οι οπλικοί επιθεωρητές του ΟΗΕ στο Ιράκ, ως το τέλος της τελευταίας βδομάδας του Νοέμβρη, χωρίς να βρουν ούτε μια απόδειξη ενοχής. Μάλιστα οι δέκα αυτές εγκαταστάσεις θεωρούνταν από το Βρετανό «εργατοπατέρα» πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ και τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ σαν «σίγουροι τόποι απόδειξης της ενοχής του δικτάτορα Χουσεΐν, ότι κατασκευάζει ατομικά και βιοχημικά όπλα μαζικής καταστροφής».

Σύμφωνα με την απόφαση 1441 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, οι επιθεωρήσεις θα πρέπει να γίνονται «αιφνιδιαστικά και χωρίς προειδοποίηση στην ιρακινή πλευρά για τόπο και χρόνο διεξαγωγής τους». Ομως τώρα αναφέρεται ότι οι επιθεωρητές σε δύο περιπτώσεις προειδοποίησαν τους Ιρακινούς για τον τόπο και χρόνο της επιθεώρησης. Τυχαία; Ο γνωστός σχολιογράφος της «Νόιες Ντόιτσλαντ» (3/12) Ράινερ Ρουπ, θεωρεί βέβαιο ότι «η περίπτωση ρίχνει νερό στο μύλο των πολεμοκάπηλων στην Ουάσιγκτον και τους προσφέρει πρόσθετα όπλα στην καμπάνια δυσφήμισης της Επιτροπής Επιθεώρησης του ΟΗΕ». Απόδειξη γι' αυτό - κατά τη γνώμη του - είναι το άρθρο του Τόμας Φρίντμαν στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» της Κυριακής, που προτείνει να μη δοθεί πια καμιά προσοχή στην Επιτροπή του ΟΗΕ και να μπει σε εφαρμογή το άρθρο 5 της απόφασης 1441 του Συμβουλίου Ασφαλείας. Αυτό επιτρέπει «να μεταφερθούν στο εξωτερικό Ιρακινοί πολίτες, στρατιωτικοί, επιστήμονες, υπάλληλοι, μαζί με τις οικογένειές τους, για να τους ρωτήσουν εκεί για τους δήθεν κρυψώνες των όπλων μαζικής καταστροφής». Γιατί τα όπλα έχουν δήθεν αποκρυβεί - όπως έγραψαν βρετανικές εφημερίδες - με διαταγή του Σαντάμ Χουσεΐν σε εκατοντάδες ιδιωτικές κατοικίες.

Ο Φρίντμαν προτείνει όσο το δυνατό γρηγορότερα να βγάλουν έξω από το Ιράκ ηγετικά στελέχη των οπλικών προγραμμάτων του Ιράκ και τους αντίστοιχους κυβερνητικούς υπεύθυνους μαζί με τις οικογένειές τους και να τους πάρουν «συνεντεύξεις». Το κλειδί στην υπόθεση είναι «με τη βοήθεια της συνέντευξης να βρεθεί ένας αποστάτης».

Στο σατανικό αυτό σχέδιο θα βοηθήσει η πίεση που θα ασκηθεί και οι απλόχερες υποσχέσεις για σπίτι στη Φλόριντα, ένα παχύ τραπεζικό λογαριασμό και ένα νέο όνομα, συμπεραίνει ο σχολιογράφος, που προσθέτει: «Εννοείται ότι και ο ΟΗΕ δεν μπορεί να πιέσει έναν Ιρακινό πολίτη να καταθέσει ή μάλιστα παρά τη θέλησή του να τον βγάλει με τη βία έξω από τη χώρα του».