Τι θέλει η Ουάσιγκτον: «Θέλει οπωσδήποτε την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση η Ουάσιγκτον για συγκεκριμένους λόγους, που αφορούν οικονομικά, στρατιωτικά και γεωπολιτικά συμφέροντα. Θέλει ειδικότερα: - Να κερδίσει τον οικονομικό ανταγωνισμό με την ΕΕ... Εντάσσοντας η ΕΕ ένα φτωχό συνεταίρο, όπως είναι η Τουρκία θα υποχρεωθεί να τον ενισχύσει σε βάρος της οικονομίας της, γεγονός που θα ωφελήσει την αμερικανική οικονομία στον ανταγωνισμό. - Να φορτώσει όλο το τεράστιο κόστος εκσυγχρονισμού της καθυστερημένης Τουρκίας στην ΕΕ, ώστε να πάψουν να πληρώνουν οι ΗΠΑ τον καλό τους σύμμαχο. - Να προσφέρει αδαπάνως "καλές υπηρεσίες" στην Αγκυρα και να πάρει ανταλλάγματα, όπως οι παραγγελίες αμυντικού εξοπλισμού και η παραχώρηση στρατιωτικών βάσεων στην Τουρκία για τον πόλεμο κατά του Ιράκ» (Από το άρθρο της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ).

Αβέβαιη έκβαση: «Η προχθεσινή τοποθέτηση στην Αθήνα του υπουργού Εξωτερικών της Δανίας κ. Περ Σιγκ - Μέλερ, που απέφυγε να αποσυνδέσει σαφώς την ένταξη της Κύπρου από τη λύση του πολιτικού προβλήματος, η "δημιουργική ασάφεια" της Βρετανίας και η αρνητικότητα της Ολλανδίας επί του ίδιου ζητήματος καταδεικνύουν πόσο επισφαλής είναι η έκβαση της συνόδου της Κοπεγχάγης» (Κώστας Ιορδανίδης -ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Καθόλου απίθανο: «Υπάρχει βέβαια μια μικρή λεπτομέρεια... Το κείμενο της "επιταγής" θα συνταχθεί στην Κοπεγχάγη με τη συνδρομή των Αγγλων, των Δανών, των Ολλανδών... Δεν είναι διόλου απίθανο δηλαδή να έχει "ουρές", να μη συνδέει δηλαδή ένταξη και λύση» (Παν. Γιαλιατσάτος - ΝΕΑ).