Μικρές λογοτεχνικές αποδράσεις θα κάνουμε σήμερα. Ξεναγός μας το ημερολόγιο των εκδόσεων «Μεταίχμιο» Τόποι Λογοτεχνίας Ημερολόγιο 2003. Ο Εντμοντ Ουάιτ στο βιβλίο του (μετάφραση Αλεξάνδρα Κονταξάκη), γράφει:

«Στο Παρίσι κυριολεκτικά κάθε περιοχή είναι όμορφη, θελκτική και γεμάτη απρόσμενες απολαύσεις, ιδιαίτερα αυτές που εκτείνονται γύρω από τον Σηκουάνα από το πρώτο έως το 8ο διαμέρισμα. Αυτό είναι το κλασικό Παρίσι, που ορίζεται από την αψίδα του Θριάμβου και τον Πύργο του Αϊφελ στα δυτικά και από τη Βαστίλλη και το Πάνθεον στα ανατολικά. Μέσα σ' αυτό το μαγευτικό παραλληλόγραμμα, αξίζει κανείς να επισκεφτεί τα πάντα με τα πόδια, ξεκινώντας από τα δυο νησάκια του ποταμού, το Ιλ ντε λα Σιτέ και το Ιλ Σεν Λουί, και συνεχίζοντας ανηφορικά στη Λεωφόρο Σεν Ζερμέ από το Ιλ Σεν Λουί στην καρδιά του Σεν Ζερμέν ντε Πρε, με τα τρία διάσημα κτίριά του, το εστιατόριο Lipp και τα δίδυμα καφέ, το Flor και το Les deux Mageots.

Από το Σεν Ζερμέν μ' αρέσει να συνεχίζω κατηφορίζοντας την οδό Μποναπάρτ, προσπερνώντας τα καταστήματα επίπλων και υφασμάτων, την Academie des Beaux Arts και τα καταστήματα που πουλάνε γκραβούρες, και να καταλήγω στο Ινστιτούτο, στο κτίριο δηλαδή, που στεγάζει τη Γαλλική Ακαδημία και τη βιβλιοθήκη της, την Bibliotheque Mazarine. Μπροστά στο Ινστιτούτο, που είναι το αγαπημένο μου οικοδόμημα στο Παρίσι λόγω του αριστοκρατικού τρούλου και των τέλειων ιταλιάνικων αναλογιών του, βρίσκεται μια ξύλινη γέφυρα πεζών που οδηγεί στο Λούβρο και στο Cour Carre, το οποίο το βράδυ είναι τόσο έξυπνα φωτισμένο, που μοιάζει να υπερίπταται, να πετάει πάνω από τους λιγοστούς επισκέπτες σαν ένα ήρεμο, σοφό, εξιδανικευμένο όραμα του εαυτού του».