Αν ρωτήσετε τους περισσότερους ανθρώπους πώς βλέπουν το ενδεχόμενο συνένωσης των ζωντανών τους ιστών με μη ένζωα αντικείμενα, θα απαντήσουν ότι η ιδέα τούς φαίνεται παράξενη έως και φρικιαστική. Το ότι πολλοί έχουν κάνει ήδη ακριβώς αυτό μπορεί να αποδοθεί σε δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι τα περισσότερα απ' αυτά τα εμφυτεύματα -όπως τα γεμίσματα των οδοντικών σφραγισμάτων- είναι μικρής σημασίας, ελάχιστα παρεμβατικά και καθησυχαστικά απλά. Ο δεύτερος είναι ότι πολύπλοκα εμφυτεύματα σαν τους βηματοδότες αποτελούν επιταγή, με βάση την ιατρική διάγνωση και τα αποδεχόμαστε, γιατί σώζουν τη ζωή μας.

Πέρυσι, όμως, εμφανίστηκε αθόρυβα μια εξαίρεση σε αυτούς τους κανόνες. Η αμερικανική εταιρία «Απλάιντ Ντίτζιταλ Σολούσιονς» εισήγαγε στην αγορά των ΗΠΑ το «VeriChip» («Βέριτσιπ»), ένα εμφύτευμα μεγέθους κόκκου ρυζιού, που τοποθετείται κάτω από το δέρμα. Οταν ένας σαρωτής χειρός το βομβαρδίσει με ραδιοκύματα, το εμφύτευμα, που περιέχει ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα, απαντά με μια σύντομη ριπή δεδομένων που προσδιορίζουν την ταυτότητά του και μαζί μ' αυτήν και την ταυτότητα εκείνου που το φέρει στο σώμα του. Το προϊόν στοχεύει, κατά τους κατασκευαστές του, στην ταυτοποίηση, για ιατρικούς κυρίως λόγους, και την αγορά συστημάτων ασφάλειας. Η εμφύτευση μπορεί να γίνει σε ιδιωτικό ιατρείο ή στην ειδική κινητή μονάδα της κατασκευάστριας εταιρίας. Το εμφύτευμα στοιχίζει 200 δολάρια και έχει διάρκεια ζωής τουλάχιστον 20 χρόνια.

Η χρησιμότητα για ιατρικούς σκοπούς αμφισβητείται έντονα. Τι αξία θα έχει το εμφύτευμα, αν το νοσοκομείο δεν έχει τον απαραίτητο σαρωτή (κάποιοι άλλοι, πάντως, θα τον έχουν...); Τι νόημα θα έχει, αν ο φορέας του δεν έχει δεχτεί να υπάρχει το ιατρικό ιστορικό του αποθηκευμένο στο διανοσοκομειακό υπολογιστικό σύστημα (μήπως κανένας δε θα τον ρωτήσει ή μήπως θα είναι ένα μέτρο πίεσης για να το αποδεχτεί κι αυτό);

Η πραγματική χρησιμότητα τέτοιων εμφυτευμάτων, όσον αφορά στους στόχους που ανακοινώθηκαν, θα αυξάνεται μαζί με την αύξηση της επεξεργαστικής ισχύος τους και προοπτικά με τη δυνατότητα τηλεεντοπισμού του φορέα του εμφυτεύματος. Τότε, η ανίχνευση δε θα γίνεται με σαρωτή, αλλά από δορυφόρο, ή κάποιο σύστημα κυψελών σαν της κινητής τηλεφωνίας. Ενα εμπόδιο που υπήρχε μέχρι πριν λίγους μήνες στην προώθηση του VeriChip έχει ήδη αρθεί. Η Διεύθυνση Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ, ανακοίνωσε ότι από τη στιγμή που δεν εξυπηρετεί ιατρικούς σκοπούς το εμφύτευμα δε θα υπόκειται στον εξονυχιστικό έλεγχο των ιατρικών συσκευών. Ωστόσο, και από αυτή την άποψη το νέο εμφύτευμα δε φαίνεται ακίνδυνο. Οσα από τα πειραματόζωα στα οποία τοποθετήθηκε είχαν ελάττωμα στο γονίδιο p53 εμφάνισαν υποδόρια σαρκώματα γύρω από το εμφύτευμα. Στους ανθρώπους, η αντίστοιχη μετάλλαξη στο γονίδιο p53 προκαλεί μια σπάνια διαταραχή, το σύνδρομο Λι-Φρομένι, που προδιαθέτει για ανάπτυξη πλειάδας διαφορετικών τύπων καρκίνου. Επιπλέον, σε πολλά πειραματόζωα, με εξαίρεση εκείνα που το εμφύτευμα έγινε στο πρόσωπο, παρουσιάστηκε μετάσταση του εμφυτεύματος μέχρι και σε απόσταση 11 εκατοστών από το σημείο τοποθέτησης.

Μέχρι στιγμής έχουν εμφυτευτεί περισσότερα από 25 εκατομμύρια μικροτσίπ σε κατοικίδια, άλογα ιπποδρόμου και άλλα ζώα, 11 σε ανθρώπους στις ΗΠΑ (κυρίως στελέχη της εταιρείας που το παράγει και μια οικογένεια που μαρκαρίστηκε μάλιστα σε ζωντανή εκπομπή στην τηλεόραση) και αρκετά περισσότερα σε Ευρωπαίους. Οι προαγωγοί του εμφυτεύματος κάνουν σκέψεις για τη σκοπιμότητα χρήσης του σε περιπτώσεις βιαστών ή άλλων εγκληματιών κατ' εξακολούθηση, σε μετανάστες και σε υπαλλήλους εταιριών για αυτόματη εξακρίβωση στοιχείων...

Η μέθοδος είναι γνωστή και από άλλες περιπτώσεις. Η καταπάτηση των δημοκρατικών κατακτήσεων των λαών με τη χρήση νέων τεχνολογικών μέσων γίνεται βήμα βήμα. Προβάλλονται οι θετικές καλοπροαίρετες χρήσεις και σιγά σιγά ο κόσμος εξοικειώνεται με το αντικείμενο και συμβιβάζεται με την ιδέα, ακόμα και τους κινδύνους που αυτό εμπεριέχει. Κάποια στιγμή η απαίτηση για υιοθέτηση του πράγματος από τον καθένα γίνεται ντε φάκτο από την ήδη διαμορφωμένη κοινωνική πραγματικότητα, είτε ενσωματώνεται απευθείας στο θεσμικό μέρος του εποικοδομήματος ως απολύτως αναγκαία για την εθνική, οικονομική ή άλλου είδους ασφάλεια.

Η τεχνολογία για την υλοποίηση του ηλεκτρονικού «μαρκαρίσματος» υπάρχει εδώ και τουλάχιστον δυο δεκαετίες. Ποιος, όμως, θα τολμούσε να το χρησιμοποιήσει, όταν υπήρχε η Σοβιετική Ενωση και η κοινότητα των σοσιαλιστικών κρατών; Αποφάσισαν να το χρησιμοποιήσουν τώρα σαν ένα από τα πολλά στοιχεία που συνθέτουν την εικόνα της ολομέτωπης επίθεσης του ιμπεριαλισμού σε βάρος των κατακτήσεων των εργαζομένων, αλλά ακόμα και αυτών των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, όπως νοούνται με την αστική έννοια. Ερχεται να συμπληρώσει τα άλλα τεχνικά μέσα βαρβαρότητας που χρησιμοποιούν ήδη εδώ και χρόνια σε μερικές φυλακές τους, όπως οι ζώνες και τα περιλαίμια ηλεκτροσόκ, με τα οποία συνετίζουν τους άτακτους ποινικούς (σήμερα, πολιτικούς αύριο) κρατούμενους.

Πέρα από το «συμβατικό» πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία και στο Αφγανιστάν χτες, στο Ιράκ αύριο και σε κάποιον από τους δηλωμένους στόχους μεθαύριο, οι ιμπεριαλιστές διεξάγουν και μια άλλη, λιγότερο ορατή και θορυβώδη εκστρατεία σε βάρος όλων των λαών, του δικού τους συμπεριλαμβανόμενου. Ετοιμάζουν ηλεκτρονικά μαντριά και ηλεκτρονικά γκέμια, «σταβλίζουν» σ' αυτά τον κόσμο και «σαμαρώνουν» τους ατίθασους. Στον τομέα αυτό δεν έχουν βρει ακόμη την αντίσταση που απαιτείται. Σαστισμένοι οι περισσότεροι άνθρωποι και με αμβλυμένη τη συνείδησή τους και δεκτική σε οτιδήποτε μέλλει να έρθει στο όνομα της ασφάλειας και του υποτιθέμενου συμφέροντός τους, παρακολουθούν άπραγοι, αδιαφορούν, αναβάλλουν την αντίδρασή τους, ή υποβαθμίζουν τη σημασία των εξελίξεων αυτών.

Ακόμα και η σύνταξη του περιοδικού «Scientific American» φτάνει να αναρωτιέται: «Γιατί είναι τόσο ασθενική η κατακραυγή γύρω από το θεμελιακό ζήτημα της εισαγωγής πολύπλοκων μικροκυκλωμάτων μέσα στους ανθρώπους; Αυτό το εμφύτευμα δεν είναι κανένα αδρανές οδοντικό πρόσθετο ή καμιά θαυματουργή θεραπεία. Είναι μια ηλεκτρονική ταυτότητα κολλημένη μόνιμα μέσα στο σώμα. Πριν από δυο δεκαετίες ένα προϊόν με αυτή την περιγραφή θα είχε αποκηρυχτεί σαν το πρώτο βήμα στον οργουελιανό έλεγχο της σκέψης και τη μία παγκόσμια κυβέρνηση».

Τώρα που έχει διακηρυχτεί ανοιχτά η μία παγκόσμια κυβέρνηση του ιμπεριαλισμού, θα την αφήσουμε αμάχητη σε έναν τόσο κρίσιμο τομέα; Δε θα ξεσηκωθούν οι φορείς και τα άτομα που αγωνίζονται, ή λένε ότι αγωνίζονται, και φροντίζουν για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το ευ ζην; Πού είναι η «Διεθνής Αμνηστία»; Πού είναι οι πρόεδροι και οι Ακαδημίες; Γι' αυτούς που ξέρουν ότι δεν μπορούν να περιμένουν πολλά από όλους αυτούς τους κούφιους και τους ψεύτικους, η λύση είναι μία: μαζικός αγώνας έως την τελική νίκη. Εως την κοινωνία όπου τα μαχαίρια θα χρησιμοποιούνται μόνο για να κόβουν το ψωμί πάνω στο τραπέζι των ανθρώπων. Εως την κοινωνία που όλοι θα κυβερνάνε και θα κυβερνιούνται και κανείς δε θα φοβάται τον άλλο μην εξεγερθεί, γιατί απλώς δε θα έχει λόγο να εξεγερθεί. Εως την κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Σ' αυτήν την κοινωνία, η τεχνολογική εξέλιξη δε θα φοβίζει κανέναν, γιατί εξ ορισμού θα τίθεται στην υπηρεσία όλης της ανθρωπότητας και όχι μιας μικρής μερίδας ανθρώπων σε βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας. Αν θεωρείτε αυτή την κοινωνία ουτοπία, μπορείτε να περιμένετε το συνεργείο που θα σας εμφυτεύσει το μικροτσίπ. Αν δεν έρθει σε ένα χρόνο, θα έρθει σε δέκα. Αλλού, ήδη κάνει επισκέψεις...