Πριν καν αρχίσει ο πόλεμος, ένας από τους λόγους που προβάλλονταν ως επείγοντες για την αντιμετώπιση του Σαντάμ Χουσεΐν, κατά τον Αμερικανό Πρόεδρο, ήταν ότι «το κόστος μη αντιμετώπισης του Σαντάμ Χουσεΐν είναι μεγαλύτερο απ' όσο το κόστος του πολέμου»...

Τα στοιχεία ανάλυσης της αμερικανικής οικονομίας ενδεικτικά και συντριπτικά... Η οικονομία πήρε στροφή προς το χειρότερο αφότου ο Πρόεδρος Μπους άρχισε να κτυπά τα τύμπανα του πολέμου. Με το πέρασμα του χρόνου γινόταν καταφανές ότι η αμερικανική οικονομία δεν μπορούσε επ' αόριστο να ανέχεται το σημερινό «γεωπολιτικό κολαστήριο», καθώς οι περισσότεροι οικονομολόγοι είχαν την άποψη ότι η αιτία της μείωσης στην απασχόληση είναι αυτό που ο πρόεδρος της FED, Αλαν Γκρίνσπαν, κατ' ευφημισμόν ανέφερε ως «γεωπολιτικό κίνδυνο».

Το πετρέλαιο, επίσης, έχει μεγάλη σχέση, όπως είναι φυσικό, αφού η συνεχής και απότομη άνοδος των τιμών από τις αρχές του έτους, εν μέρει λόγω των φόβων για διατάραξη στην προσφορά του προϊόντος, είχε επηρεάσει, υπό μορφή φόρου, την αμερικανική οικονομία.

Κάτι έπρεπε να γίνει και σύντομα... όμως όλες οι ελπίδες είχαν εναποτεθεί τη διάρκεια του πολέμου, δηλαδή στην υπόθεση της γρήγορης και αναίμακτης εισβολής, ούτως ώστε τα αμερικανικά στρατεύματα να μπουν γρήγορα στο Ιράκ και να διασφαλίσουν τις πετρελαιοπηγές της χώρας, καθώς τα στελέχη της FED δήλωναν ότι η υποχώρηση των τιμών πετρελαίου θα ήταν δεδομένη, αφού προέκυπτε και από το γεγονός της μειωμένης ζήτησης που συνηθίζεται την άνοιξη, όταν περιορίζονται οι ανάγκες για οικιακή θέρμανση. Εκ παραλλήλου, μία τάχιστη νίκη θα σήμανε την επάνοδο της καταναλωτικής και βιομηχανικής εμπιστοσύνης σε σύντομο διάστημα, στηριζόμενοι στα στοιχεία του προηγούμενου Πολέμου του Κόλπου. Το 1991 ο δείκτης Dow Jones από τις 2.663 μονάδες που ήταν την ημέρα της επίθεσης ανήλθε στις 2.882 μονάδες, όταν τελείωσαν οι εχθροπραξίες.

Ολοι οι αναλυτές όμως τόνιζαν ότι το κόστος του πολέμου μπορεί να αποδειχθεί τεράστιο, με απώλειες έμψυχου δυναμικού, με εμπρησμούς πετρελαιοπηγών ή με επιθέσεις χημικών και βιολογικών όπλων κατά των ΗΠΑ, να συνιστά απειλή για την άνοδο των τιμών του πετρελαίου, τη φθορά της εμπιστοσύνης των καταναλωτών, των επενδυτών, των επιχειρηματιών... όπερ και εγένετο, αφού το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κατά την εξαμηνιαία έκθεσή του για τη δημοσιονομική σταθερότητα, μία μόλις εβδομάδα μετά την έναρξη του πολέμου, τόνισε ότι ο πόλεμος θα διατηρήσει «σε υψηλά επίπεδα την αποφυγή του κινδύνου, θα πιέσει τις χρηματιστηριακές αγορές και να ενισχύσει τους αντίθετους ανέμους στην ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας».

Είναι πια γεγονός ότι δέκα μέρες μετά την έναρξη του πολέμου οι προοπτικές μιας γρήγορης και εύκολης νίκης έχουν πιθανώς εξανεμιστεί.

Τα χρηματιστήρια υποφέρουν από λόξιγκα, με τάσεις ανόδου ή καθόδου κάθε ώρα του πολέμου.

Ηδη η βρετανική κυβέρνηση αποφάσισε να προχωρήσει στην αύξηση του προϋπολογισμού αναφορικά με τον πόλεμο στα 3 δισεκατομμύρια λίρες στερλίνες (περίπου 4,41 δισεκατομμύρια ευρώ), από 1,75 δισεκατομμύρια λίρες (2,57 δισεκατομμύρια ευρώ) που ήταν προηγούμενα, όπως ανακοίνωσε στο Κοινοβούλιο ο υπουργός Οικονομικών Γκόρντον Μπράουν, αναθεωρώντας για δεύτερη φορά προς τα πάνω τον προϋπολογισμό για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Δύο μέρες πριν, ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζορτζ Μπους ζήτησε από το Κογκρέσο το ποσό των 74,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων ως έκτακτη και επιπρόσθετη δαπάνη, ποσό που περιλαμβάνει το γιγάντιο ποσό των 63 δισεκατομμυρίων δολαρίων μόνο για το Πεντάγωνο.

Παράλληλα, σύμφωνα με ανάλυση του «Reuters», το άδηλο τέλος των εχθροπραξιών δημιουργεί τις συνθήκες αυτές που το κόστος της κατοχής του Ιράκ θα είναι αστρονομικό, τέτοιο που θα κάνει το κόστος του πολέμου να φαντάζει ως πταίσμα. Μία περίπου εικόνα δίνει η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Κογκρέσου, που στην τελευταία έκθεσή της εκτιμά ότι η κατοχή του Ιράκ θα απαιτήσει περισσότερα από 75.000 στρατεύματα, που μαζί με την «ανθρωπιστική βοήθεια» θα κοστίζει στις ΗΠΑ περί τα 20 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως «για αρκετά χρόνια». «Κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει πόσο θα κοστίσει και εάν τελικά αποτελειώσει και τις τελευταίες ελπίδες ανάκαμψης» θα τονίσει ο Λάιλ Γκράμλεϊ, πρώην διευθυντικό στέλεχος της FED και νυν σύμβουλος της Schwab Washington Research Group.

Υπάρχουν όμως και αναλυτές που εκτιμούν ότι αυτές οι αναλύσεις είναι υπερβολικές. Ο Στίβεν Στάνλεϊ, οικονομολόγος της RBS Greenwich Capital, που τονίζει πως κανείς με σιγουριά δεν μπορεί να εκτιμήσει την πορεία και τα κέρδη από την ανοικοδόμηση, δεδομένου ότι αρκετά έθνη θα αρνηθούν ή θα τους απαγορευτεί να λάβουν μερίδιο από τα οφέλη, τη στιγμή που παραμένει εν αμφιβόλω εάν οι αγορές επηρεαστούν από το διευρυμένο έλλειμμα του ισοζυγίου και τελικά «ποια είναι η σχέση τους με το μέγεθος της οικονομίας και πού εκτιμούμε ότι κατευθύνεται»...

Συνολικότερη όμως εικόνα, για το κόστος του πολέμου και τα μελλούμενα, παρουσιάζει έκθεση του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, όπου επισημαίνει ότι εκ των προτέρων η απειλή του πολέμου είχε κοστίσει μόνο στην αμερικανική αγορά 1,1 τρισεκατομμύρια δολάρια από τον περασμένο Σεπτέμβρη, ενώ από την ημέρα έναρξης του πολέμου η αστάθεια και τα σκαμπανεβάσματα βυθίζουν ακόμη περισσότερο την αμερικανική οικονομία.

Εξάλλου, τόσο η αμερικανική όσο και η παγκόσμια οικονομία είναι εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα σε ύφεση, εάν όχι σε βαθιά ύφεση και οι προοπτικές είναι δυσοίωνες, όπως και ο εφιάλτης που είναι πια καθημερινό φαινόμενο...