Την ίδια ώρα που προχτές ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Ν. Γκαργκάνας μιλώντας εκ μέρους του μεγάλου κεφαλαίου ζήταγε απ' τους εργαζόμενους να δουλεύουν παραπάνω χρόνια, ο 60χρονος υδραυλικός Γιώργος Αρμούντας που πάσχιζε σκαρφαλωμένος στη σκαλωσιά για το μεροκάματο σε τέτοια ηλικία, είχε σκοτωθεί σε ένα απ' τα μέγαρα της άρχουσας τάξης, κείτονταν παρατημένος για πάνω απ' 6 ώρες νεκρός μέσα σε έναν οχετό του έργου του πάρκιν του Μεγάρου Μουσικής.

Οι αδιευκρίνιστες, προχτές, συνθήκες του δυστυχήματος, χτες ήρθαν στην επιφάνεια με μια σειρά στοιχείων για το θάνατο του 60χρονου, που επιβεβαιώνουν για μια ακόμα φορά ότι η ζωή του εργάτη δεν έχει καμία απολύτως αξία για τους εργοδότες (στη συγκεκριμένη περίπτωση η κοινοπραξία ΓΕΚ). Προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους και να φτιάξει ο κάθε Λαμπράκης το Μέγαρό του, ο εργάτης θεωρείται αναλώσιμο υλικό. Ενδεικτικό αυτού είναι ότι όταν χτες το πρωί με παρέμβαση συνδικαλιστών του Συνδικάτου Οικοδόμων, που πήγαν εκεί μαζί με επιθεωρητές εργασίας, αναγκάστηκαν οι εργαζόμενοι να σταματήσουν τις εργασίες, η εταιρία σαν να μη συμβαίνει τίποτα πρόσταξε να δουλέψουν κανονικά.

Κανένας δε θα μάθαινε για το νεκρό εργάτη αν δεν τηλεφωνούσε κάποιος ανώνυμος στην αστυνομία απ' όπου έγινε και γνωστό κάτι που έδωσε και χρόνο για να καλυφτούν πολλές «τρύπες» στα ανύπαρκτα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Είναι ο 36ος νεκρός εργάτης στις κατασκευές τους τελευταίους 16 μήνες κι αυτό σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει συλλέξει το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας και όπως εκτιμάται ο αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος.

Σύμφωνα με μαρτυρίες εργαζομένων, ο 60χρονος εργάτης είχε χαθεί απ' τις 10.30 το πρωί μέχρι τις 1.30 το μεσημέρι με αποτέλεσμα να τον ψάξουν οι εργαζόμενοι και να τον βρουν νεκρό περίπου στις 3.30 μέσα σε ένα φρέαρ ύψους 25 μέτρων που κατασκευάζονται αεραγωγοί του υπόγειου πάρκιν. Το ΕΚΑΒ που ειδοποιήθηκε μετέφερε στις 4.20 στο «Ιπποκράτειο» το νεκρό κορμί του υδραυλικού και περίπου στις 5 το απόγευμα ήρθε και η αστυνομία.

Η περιγραφή του σημείου είναι ενδεικτική για την ανυπαρξία μέτρων ασφαλείας. Εκτός απ' την πλήρη έλλειψη φωτισμού, για να φτάσει κανείς στο φρέαρ υπάρχει ένας μικρός διάδρομος και ένα άνοιγμα το οποίο ήταν στοιχειωδώς κλεισμένο με μικρές τάβλες. Οπως κατήγγειλαν επίσης εργαζόμενοι, λίγη ώρα μετά την ανακάλυψη του νεκρού δόθηκε εντολή και έκλεισαν αμέσως το σημείο εκείνο με προστατευτικά κάγκελα προσπαθώντας να καλύψουν το έγκλημα. Θέλησαν μάλιστα οι υπεύθυνοι της εταιρίας - οι οποίοι δεν έχουν εμφανιστεί ακόμα στο χώρο - να «εξαφανιστούν» και οι μάρτυρες, δίνοντας εντολή μέσω προϊσταμένων να φύγουν όλοι όσοι εργάζονται στο χώρο του έργου γιατί έρχεται η αστυνομία...