Ο Ελληνας δημοσιογράφος θυμίζει το ανατριχιαστικό παρασκήνιο του δολοφονικού πλήγματος από πλευράς των αμερικανικών στρατευμάτων εναντίον των δημοσιογράφων από άρμα μάχης στο ξενοδοχείο «Παλαιστίνη», με πρόσχημα «πυρά ελεύθερων σκοπευτών» τα οποία δεν υπήρξαν ποτέ. Ενα πλήγμα που χαρακτηρίζει ωμό έγκλημα, στο πλαίσιο της προσπάθειας να σιωπήσει κάθε πηγή εναλλακτικής (σε αντίστιξη με την αμερικανική) πληροφόρησης.

Ο Γ. Ε. Διακογιάννης γράφει συγκεκριμένα: «[...] Οι συνεχείς πιέσεις της αμερικανικής πρεσβείας όλο και περισσότερο απέδιδαν... Ο όρος "Αμερικανοί εισβολείς" ολοένα και αντικαθίστατο από τον όρο "συμμαχικές δυνάμεις" και όλο και λιγότερο ακούγονταν τα περί "άδικου πολέμου" ή τα διάφορα υποτιμητικά επίθετα για τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Αλλά η σφαγή του ιρακινού λαού ήταν τόσο μεγάλη, που ήταν δύσκολο πλέον να αποκρυβούν εγκλήματα. Οταν πλέον τα "μεγάλα μέσα" που χρησιμοποίησε ανά τον κόσμο η αμερικανική διοίκηση δεν έπιασαν, η Ουάσιγκτον αποφάσισε να χτυπήσει ανοιχτά και να βομβαρδίσει την "καρδιά" μίας κάποιας εναλλακτικής πληροφόρησης (σ.σ.: οι υπογραμμίσεις δικές μας) που προερχόταν από το ξενοδοχείο "Παλαιστίνη". Δεν είναι τυχαίο που αυτό το "προαποφασισμένο" έγινε γνωστό και στην Ελλάδα. Πρώτον, κορυφαίο στέλεχος της κρατικής τηλεόρασης ενημέρωσε εγκαίρως τον έναν απεσταλμένο της "να μη φύγει από το ξενοδοχείο "Σέρατον" για να πάει στο "Παλαιστίνη" γιατί το ξενοδοχείο των δημοσιογράφων θα χτυπηθεί"! Δεύτερον, δημοσιογράφος τηλεοπτικού σταθμού μετέδωσε, λίγο πριν γίνει το χτύπημα, τη συνομιλία που είχε ο συνάδελφός του από ΤΑ ΝΕΑ με μία αξιόλογη συνάδελφο από το Σαν Φρανσίσκο, η οποία του είχε αποκαλύψει πως η διεύθυνση του σταθμού της την είχε προειδοποιήσει για το βομβαρδισμό του "Παλαιστίνη"!».

Ο Διακογιάννης δε μασάει τα λόγια του: το έγκλημα ήταν προαποφασισμένο και κοινοποιημένο στους προϊσταμένους των δημοσιογράφων, Ελλήνων και ξένων. Το αμερικανικό επιτελείο είχε ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του. Και όπως γράφει, «όταν πλέον τα αμερικανικά στρατεύματα εισήλθαν στο κέντρο της Βαγδάτης, όλα έγιναν με ωμό τρόπο: τα γραφεία του καναλιού «Αλ Τζαζίρα» βομβαρδίστηκαν και το «Παλαιστίνη» επλήγη κατ' εντολήν, ή, όπως είπε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών στην Ισπανίδα ομόλογό του, από... υπερβάλλοντα ζήλο του νεαρού λοχαγού, "ο οποίος βιαζόταν να διώξει το μισητό καθεστώς του Σαντάμ"!..».

Από το χτύπημα στη σκηνή που το εξηγεί: «η άφιξη των Αμερικανών "ράμπο" στο "Παλαιστίνη" ήταν εντυπωσιακή όχι μόνον γιατί αμέσως "κατέλαβαν" το κτίριο, αλλά γιατί μετέφεραν στις... πλάτες τους τις αποσκευές των δημοσιογράφων του CNN, του CBS και του NBC (... οι οποίοι) φορούσαν στρατιωτικές στολές και συμπεριφέρονταν σα να ήταν ενταγμένοι στις δυνάμεις των ΗΠΑ. Το χειρότερο ήταν πως το ξενοδοχείο "Παλαιστίνη" μετατράπηκε και επίσημα σε "κέντρο στρατιωτικών επιχειρήσεων"».

Κατάληξη: «τα ελληνικά και αρκετά άλλα ΜΜΕ -όταν τελείωσαν οι βομβαρδισμοί-έσπευσαν να τραβήξουν πίσω τους δημοσιογράφους τους και αν κάποιος ήταν "ανεξέλεγκτος" (στην εφημερίδα "Μακεδονία") να τον απολύσουν, αντιγράφοντας αμερικανικές μεθόδους (π.χ. ό,τι έγινε με τον Πίτερ Αρνέτ)!.. Αποτέλεσμα; Ολες οι αποκαλύψεις για τα εγκλήματα των αμερικανικών στρατευμάτων να μη φτάνουν στο κοινό ή αν φτάνουν, να περνάνε από τα φίλτρα των μεγάλων δυτικών ειδησεογραφικών πρακτορείων».

Ο Γιάννης Διακογιάννης στέκεται επίσης σε άλλες διαστάσεις των προσπαθειών πλασαρίσματος μιας εικονικής πραγματικότητας: την «εκπαίδευση» Ελλήνων δημοσιογράφων για το πώς «θα αντιμετωπίσουν τα χημικά και βιολογικά όπλα του Σαντάμ», πράγμα που αποτελούσε βεβαίως στοιχείο ενός τεράστιου ψέματος, στην προσπάθεια δικαιολόγησης του εγκληματικού πολέμου. Τη διοχέτευση πληροφοριών ότι «για την άμυνά τους» έναντι του... σατανικού καθεστώτος οι Αμερικανοί θα χρησιμοποιούσαν υπερσύγχρονα όπλα. Τις πληροφορίες που διαδίδονταν περί του ότι «οι Ιρακινοί θα μετατρέψουν σε ανθρώπινες ασπίδες τους δημοσιογράφους». Την υποβάθμιση της πληροφόρησης από το εσωτερικό του Ιράκ έναντι εκείνης από την Ουάσιγκτον, διότι ήταν «ελεγχόμενη» αυτή από την ιρακινή πρωτεύουσα (ενώ η άλλη... προφανώς όχι): «χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση μεγάλου ελληνικού καναλιού που κράτησε ανοιχτά για 20 λεπτά δύο "παράθυρά" του, με τους απεσταλμένους του στην Ουάσιγκτον και τη Βαγδάτη: ο δημοσιογράφος από ΗΠΑ αφέθηκε να μιλάει για 19 λεπτά και η δημοσιογράφος από τη Βαγδάτη... 1 λεπτό!». Υπήρξε μάλιστα, θυμίζει ο Γιάννης Ε. Διακογιάννης, ελληνική εφημερίδα που έκανε «κύριο θέμα της ένα μεγάλο ψέμα, ότι οι ιρακινές αρχές ήταν έτοιμες να εκτελέσουν Ελληνα δημοσιογράφο, όταν αυτός δεν υπάκουσε στις οδηγίες τους!».

Ο Γ. Δ. στέκεται επίσης στις «παροιμιώδεις», όπως τις χαρακτηρίζει, παρεμβάσεις του Αμερικανού πρέσβη στα ελληνικά ΜΜΕ, προκειμένου οι ανταποκριτές τους να χαμηλώσουν τους τόνους του... αντιαμερικανισμού τους (!), αλλά και στην απίστευτη στάση του Ελληνα υπουργού Τύπου και ΜΜΕ που ισχυρίστηκε ότι «επικοινώνησε» με τους δημοσιογράφους -- διερωτώμενος: «αλήθεια, με ποιους επικοινώνησε η ελληνική κυβέρνηση;» -- για να τους... προστατεύσει.

Ακόμα και τα στοιχειώδη της ενημέρωσης μετά τον πόλεμο, προσθέτει ο δημοσιογράφος, όπως π.χ. «να ενημερωθεί ο κόσμος για το βίο και την πολιτεία του διοικητή του Ιράκ στρατηγού ε.α. Τζέι Γκάρνερ», ή «η συγκλονιστική αποκάλυψη της απελπισίας του ιρακινού λαού που έθαβε τους νεκρούς του στα προαύλια των νοσοκομείων», το «πλιάτσικο» με την ανοχή των Αμερικανών κ.ο.κ., ακόμα και από «δημοσιογράφους» (!!!) πέρασαν στα «ψιλά» όταν χρειάστηκε να ξεχαστεί η αντίθεση στον πόλεμο και να κτιστεί... συναίνεση. Ο Γ. Ε. Διακογιάννης στηλιτεύει και τη στάση της ΕΣΗΕΑ, που υποβάθμισε το θέμα και άργησε τραγικά να αντιδράσει στις έξωθεν πιέσεις που δέχονταν τα μέλη της. Πολλά ίσως να εξηγούνται, τονίζει ο συνάδελφος, από το πώς ο (Ελληνας) πρωθυπουργός αντιμετωπίζει την τραγωδία στο Ιράκ. Δήλωσε: «χαιρετίσαμε το γεγονός ότι νέες προοπτικές δημιουργήθηκαν για τον ιρακινό λαό, ο οποίος τώρα έχει την ευκαιρία να χαράξει ένα καινούριο μέλλον για τη χώρα του».

Και ο Γιάννης Ε. Διακογιάννης καταλήγει σχολιάζοντας: «πρόκειται για ένα "μέλλον" με πολλή βαρβαρότητα. Και οι δημοσιογράφοι έχουν κάθε λόγο, προπάντων τεράστιο καθήκον να την αποκαλύπτουν!..».