Για «κρίση» και για «σοβαρή κατάσταση» που υπάρχει στο Κόμμα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (ΚΟΔΗΣΟ), μιλάνε η τωρινή πρόεδρος του κόμματος, Γκάμπι Τσίμερ, και ο πρώην πρόεδρος του ίδιου κόμματος και τώρα πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΟΔΗΣΟ στη Βουλή του Πότσνταμ, Λόταρ Μπίσκι. Επίσης και άλλα τωρινά και πρώην ηγετικά στελέχη του ΚΟΔΗΣΟ χαρακτηρίζουν την κατάσταση με την ίδια ορολογία, πράγμα που κάνει και μεγάλη μερίδα του γερμανικού Τύπου, μη εξαιρουμένης και της «Νόιες Ντόιτσλαντ» που θεωρείται προσκείμενη στο ΚΟΔΗΣΟ. Σε καθημερινές σχεδόν δηλώσεις, η Τσίμερ και άλλα στελέχη της Εθνικής Διεύθυνσης, αλλά και των Περιφερειακών Επιτροπών του ΚΟΔΗΣΟ, αλληλοκαταγγέλλονται σαν υπεύθυνοι για την κρίση και ζητάνε μερική ή ολική αντικατάσταση της εθνικής ηγεσίας από ένα έκτακτο κομματικό συνέδριο. Η Τσίμερ κατήργησε, μάλιστα, δύο μέλη της εθνικής ηγεσίας, ως υπεύθυνα της κρίσης, χωρίς να τα προειδοποιήσει και χωρίς τη γνώμη των άλλων μελών της ηγεσίας, όπως δήλωσαν οι δύο καταργηθέντες.

Σε συνέντευξή της στη «Νόιες Ντόιτσλαντ» (5 Μάη), η Τσίμερ αναφέρει: «Τις τελευταίες βδομάδες, με κριτίκαραν εκείνοι που στη Γέρα (σ.σ.: στο κομματικό συνέδριο του Οκτώβρη του 2002) με υποστήριξαν - από τις οργανώσεις της βάσης και τους περιφερειακούς συνδέσμους - επειδή, π.χ., η (εθνική) Διεύθυνση γίνεται λίγο αισθητή στην αντιπαράθεση με την "Ατζέντα 2010" (σ.σ.: το αντικοινωνικό πρόγραμμα του καγκελάριου Σρέντερ). Κατά τούτο, η διαφωνία που υπάρχει για το ντοκουμέντο μεταρρυθμίσεων (σ.σ. έχει προταθεί από το ηγετικό στέλεχος Ντίτερ Κλάιν) είναι έκφραση της κρίσης στην Εθνική Διεύθυνση. Στην κρίση του κόμματος προστέθηκε η κρίση στην ηγεσία». Στην ερώτηση του συντάκτη, αν η κατάσταση στο ΚΟΔΗΣΟ «είναι πραγματικά τόσο δραματική», η κυρία Τσίμερ απάντησε μονολεκτικά: «Ναι».

Στον Τύπο της Τετάρτης (7 Μάη), γίνεται λόγος σαν ενδεχόμενη διέξοδος από την κρίση η επιστροφή ως προέδρου της Εθνικής Διεύθυνσης του πρώην Προέδρου Λόταρ Μπίσκι. Στη «Νόιες Ντόιτσλαντ» και άλλες εφημερίδες, γράφεται ότι ο Μπίσκι «στην ανάγκη» είναι πρόθυμος να επιστρέψει στην κομματική ηγεσία, αλλά υπό τους εξής όρους: Να πάρει μαζί του στην ηγεσία τον Χάιντς Φίτσε και τον Γκρέγκορ Γκίζι, αν ο τελευταίος δεχτεί (Ο Γκίζι, σε ερώτηση της «Νόιες Ντόιτσλαντ», απάντησε αρνητικά, αλλά είναι πρόθυμος, είπε, να συμμετάσχει, «όπου αυτό είναι επιθυμητό με συμβουλές για το αν και πώς το ΚΟΔΗΣΟ μπορεί να βγει από την τωρινή κοινωνική απομόνωση). Αποτελεί, πρόσθεσε ο Λ. Μπίσκι, «πολιτικό τυχοδιωκτισμό να χειρίζεται (το κόμμα) το ζήτημα της ιδιοκτησίας, όπως οι παλιοί μπολσεβίκοι».

Ειρωνικά εκφράστηκε ο Μπίσκι για την ήττα του ευρωπαϊκού σοσιαλισμού, λέγοντας: «Ναι μεν φαλτσάραμε μπροστά στην ιστορία, αλλά (ισχυριζόμαστε) ωστόσο ότι είμαστε οι πιο μεγάλοι. Ο σοσιαλισμός χάθηκε μεν, αλλά φυσικά αυτός ήταν το πιο μεγαλειώδες πράγμα που υπήρξε ποτέ».

Ενας ακόμη όρος που θέτει ο Μπίσκι είναι πριν αναλάβει το πόστο να έχουν ξεκαθαριστεί «η βασική κατεύθυνση και τα βασικά καθήκοντα. Είναι ζήτημα επιβίωσης για το ΚΟΔΗΣΟ να καθορίσει δεσμευτικά μια σοσιαλιστική μεταρρυθμιστική πολιτική χωρίς να χρησιμοποιεί τα παραδοσιακά στάνταρ». Κατά τη γνώμη του, ένα έκτακτο κομματικό συνέδριο, που προτείνεται να γίνει στις 28 Ιούνη, «αποτελεί σίγουρα ένα ρίσκο, αλλά οι πλειοψηφίες είναι μονοσήμαντες. Ελπίζω ότι δεν απατώμαι».

Η «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» (7 Μάη) σχολιάζει τις εξελίξεις στο ΚΟΔΗΣΟ ως εξής: «Ο Μπίσκι δεν μπορεί να σώσει το ΚΟΔΗΣΟ. Ο Γκρέγκορ Γκίζι εντελώς όχι. Ηγήθηκαν στο ΚΟΔΗΣΟ δέκα χρόνια σαν κυρίαρχοι... Το ΚΟΔΗΣΟ δε χρειάζεται ούτε τον Μπίσκι, ούτε τον Γκίζι... Στο κόμμα λείπει μόνο η εσωτερική σαφήνεια. Η φιλονικία μεταξύ μεταρρυθμιστών, δηλαδή αυτών που θέλουν να κάνουν πολιτική για την υπαρκτή κοινωνία, και των δογματικών, που εξακολουθούν πάντα να επιδιώκουν αλλαγή συστήματος, είναι τόσο επίκαιρη, όσο πριν από πέντε, έξι χρόνια».