Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, στις 9/3/2000, συγγενείς, συγκρατούμενοι, συναγωνιστές και φίλοι των τεσσάρων ΕΠΟΝιτώνΓεωργίας Πολυγένους, Μαρίας Ρέπα, Μίμη Καμουτσή και Τάκη Τσούτη, συγκεντρώθηκαν στο Α` Νεκροταφείο Αθηνών, όπου είναι ενταφιασμένοι, για να τους μνημονεύσουν και να τους τιμήσουν για τη μεγάλη θυσία τους. Γονάτισαν και εναπέθεσαν κόκκινα γαρίφαλα στο χώμα που τους σκεπάζει. Απήγγειλαν ποιήματα και έψαλαν το «Επέσατε θύματα...». Παρόντες και οι συναγωνιστές τους της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών και Φίλων της ΕΠΟΝ (ΠΕΑΦΕ).

Το «κρίμα» των τεσσάρων αυτών ηρώων - κατά το μισαλλόδοξο κράτος της εποχής του εμφυλίου πολέμου - ήταν ότι ονειρεύονταν μια δίκαιη και καλύτερη κοινωνία. Ηθελαν - όπως όλοι οι ΕΠΟΝίτες σύντροφοί τους - να μην είναι υπόδουλη η πατρίδα τους στο νέο κατακτητή, τον ιμπεριαλιστή Αγγλο-αμερικάνο.

Εγινε μια δίκη εκείνου του καιρού, παρωδία, κατασκευασμένη, με προκαθορισμένη την καταδίκη τους. Εις θάνατον! Αρνήθηκαν να αποκηρύξουν την ιδεολογία τους, τα ιδανικά τους για τα οποία πολέμησαν τους Γερμανούς κατακτητές. Αν το έκαναν θα «γλίτωναν».

Τους εκτέλεσαν στις 9 του Μάρτη 1949 στο Γουδί, πάνω στη νιότη τους. Αιώνια η μνήμη τους.

(Φωτό: Γιώργος Λιονάκης)