Η Μάχη της Κοκκινιάς αποτέλεσε αναμφισβήτητα έναν αξιοσημείωτο σταθμό μεγάλης πολιτικής σημασίας στην ιστορία του ένοπλου αγώνα του λαού μας, όχι μόνο της Αθήνας και του Πειραιά, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας, για την παραπέρα αντιμετώπιση των επιθέσεων ενάντια στο λαϊκό κίνημα από τους κατακτητές, τους συνεργάτες τους και τους δήθεν συμμάχους μας Αγγλοαμερικάνους. Δηλαδή την ντόπια και ξένη αντίδραση.

Εχοντας να αντιμετωπίσουν στρατηγικά προβλήματα, μετά την ήττα τους στο Στάλινγκραντ, οι κατακτητές ήθελαν να απαλλαγούν στην Ελλάδα από την πίεση του ΕΛΑΣ. Για να το πετύχουν αυτό έπρεπε να κτυπήσουν τις ΕΑΜικές Οργανώσεις των πόλεων, κύρια της Αθήνας και του Πειραιά. Η Κοκκινιά αποτελούσε ένα από τα πρώτα μεγάλα λαϊκά κάστρα, γιατί οι Οργανώσεις ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ είχαν προετοιμάσει έτσι το λαό της Κοκκινιάς, που να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει κάθε εχθρική επίθεση.

Στις 6 του Μάρτη '44, τρία καμιόνια ξεφορτώνουν 100 τσολιάδες ταγματασφαλίτες. Οι ΕΛΑΣίτες όμως τους προλαβαίνουν και τους υποχρεώνουν να συμπτυχθούν, ενώ ξαγρυπνούν περιμένοντας νέα επίθεση. Πράγματι, την άλλη μέρα, χιλιάδες τσολιάδες, μπουραντάδες και Γερμανοί με βαρύ οπλισμό κυκλώνουν την Κοκκινιά. Ο λαός όμως δε λυγίζει. Με λιανοντούφεκα και με πιστόλια οι ΕΛΑΣίτες, αλλά και με τη συμπαράσταση του γενναίου και ανυποχώρητου κοκκινιώτικου λαού, όπου με ξύλα, πέτρες και φωνές, έφερε σε δύσκολη θέση τους πάνοπλους δολοφόνους. Ο πανικός που κυρίευσε τους ταγματασφαλίτες ήταν φοβερός. Ηταν αδιανόητο γι' αυτούς, ότι άοπλα γυναικόπαιδα αντιπαρατάχθηκαν αποφασισμένα να μονομαχήσουν με τον πάνοπλο εχθρό. Και μονομάχησαν.

Τρεις μέρες κράτησε η άνιση μάχη και είχε πολλά θύματα. Μάτωσε η ηρωική Κοκκινιά, μα δε γονάτισε, δε λύγισε. 25 οι εκτελεσθέντες, χωρίς να υπολογίζονται οι νεκροί ΕΛΑΣίτες της μάχης. Πάνω από 1.000 στάλθηκαν στις φάμπρικες της ναζιστικής Γερμανίας.

Αυτή η αντίσταση του λαού της Κοκκινιάς, όσο αιματοβαμμένη και αν ήταν, έδωσε το παράδειγμα σ' όλους τους δήμους και τις συνοικίες της πρωτεύουσας, για να σταθούν αντιμέτωποι σε εκατοντάδες μάχες με τον κατακτητή και τους συνεργάτες του, να τους νικήσουν και να τους υποχρεώσουν ν' αλλάξουν τα σχέδιά τους.

Την επέτειο της Μάχης της Κοκκινιάς, που έγινε στις 6, 7 και 8 του Μάρτη 1944 από τμήματα ΕΛΑΣιτών εναντίον των Γερμανών κατακτητών και των ταγματασφαλιτών, τίμησαν οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, ο λαός της Κοκκινιάς και συγγενείς των θυμάτων, με συγκέντρωση που πραγματοποίησαν την Τρίτη 7 του Μάρτη 2000 το απόγευμα, στην πλατεία Δαβάκη. Συγκέντρωση με την οποία τίμησαν και τα ηρωικά θύματα αυτής της μάχης.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν και κατέθεσαν στεφάνι οι: ΒέραΝικολαΐδου, πρόεδρος της «Δημοκρατικής Ενότητας» και υποψήφια βουλευτής Β` Πειραιά του ΚΚΕ, Στέλιος Κυριαζής, εκπρόσωπος της Επιτροπής Πόλης Πειραιά του ΚΚΕ, Νίκος Παπαγεωργάκης, γραμματέας ΚΟ Κοκκινιάς. Ακόμη εκπρόσωποι της ΠανελλήνιαςΕνωσης Θυμάτων Γερμανικής κατοχής «Ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ», των παραρτημάτων της ΠΕΑΕΑ Πειραιά και Κυψέλης.

(Φωτό: Γιώργος Λιονάκης)