Συλλαλητήριο στις 5 Ιούνη, στις 7.30 μ.μ. στο άγαλμα του Βενιζέλου, αποφάσισε η σύσκεψη σωματείων που συγκάλεσε το ΠΑΜΕ, για να εκφραστεί συλλογικά και συντονισμένα η αντίθεση των εργαζόμενων στην αντιλαϊκή πολιτική, που δημιουργεί ανεργία και φτώχεια και να προωθηθούν μέτρα στήριξης των ανέργων.

Η σύσκεψη διαπίστωσε ότι ένας στους τρεις νέους στη Θεσσαλονίκη είναι άνεργος. Εδώ και χρόνια η πόλη μετράει πολλές χιλιάδες ανέργους, υπογράμμισε στην εισήγησή του ο Κώστας Αβραμόπουλος, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ. Στον ιματισμό όπου τα τελευταία χρόνια χάθηκαν 35.000 θέσεις εργασίας, στα καπνομάγαζα που φέτος δεν προσέλαβαν εκατοντάδες καπνεργάτριες. Στον «Γεωργιάδη», τον «Χωναίο», την «Good Year», τη «ΒΑΛΚΑΝ», τον «ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ». Στο «ΑΓΝΟ» που ξεπουλιέται σε ιδιώτη για να ξεφορτωθεί τους 430 εργαζόμενους.

Αυτοί είναι τα θύματα της ελεύθερης αγοράς, των κερδών για τους λίγους. Πίσω από τους αριθμούς, επισήμανε ο εισηγητής, προβάλλεται το δράμα των ανέργων και των οικογενειών τους. Προβάλλουν οι τρομακτικές συνέπειες της φτώχειας και των συσσιτίων, της εγκληματικότητας και των ναρκωτικών. Το 25% του ελληνικού λαού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Η αγοραστική δύναμη των μισθών και των συντάξεων μειώνεται συνεχώς.

Η σύσκεψη, πέρα από τις γενικές διαπιστώσεις για τις πρωτοφανείς διαστάσεις που προσλαμβάνει η ανεργία και την ανάγκη λαϊκών κινητοποιήσεων, ασχολήθηκε προσεκτικά και με τα οργανωτικά ζητήματα της προετοιμασίας του συλλαλητηρίου, της ενημέρωσης και κινητοποίησης των εργαζόμενων.

Καθορίστηκε να καταβληθεί άμεσα συγκεκριμένη προσπάθεια από όλα τα συνεργαζόμενα με το ΠΑΜΕ σωματεία, να γίνουν συνεδριάσεις διοικήσεων και συνελεύσεις για το θέμα αυτό, να οργανωθεί ένας πλατύς κύκλος περιοδειών σε τόπους δουλιάς, συσκέψεων, εξορμήσεων σε γειτονιές και όπου αλλού συγκεντρώνονται εργαζόμενοι. Το μήνυμα του συλλαλητηρίου να φτάσει σε κάθε σπίτι εργαζόμενου ή άνεργου, σε κάθε γωνιά της Θεσσαλονίκης. Αυτό αποτελεί και το κύριο συμπέρασμα της σύσκεψης.

Τονίστηκε από όλους τους ομιλητές ότι το συλλαλητήριο στις 5 του Ιούνη πρέπει να αποτελέσει μια αφετηρία που θα πυροδοτήσει διαδικασίες κινητοποίησης των εργαζόμενων για τις μεγάλες διαδηλώσεις του τριήμερου 20-21-22 Ιούνη με την ευκαιρία της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ.