Δεν απομακρυνθήκαμε από την περιοχή της Αργολίδας από την περασμένη Κυριακή που επισκεφτήκαμε το Ναύπλιο. Δε μας έκανε καρδιά να επιστρέψουμε χωρίς να δούμε όσα περισσότερα μπορούμε. Και φυσικά σήμερα καταλήγουμε πού αλλού; Στις Μυκήνες. Τις Μυκήνες, το σημαντικότερο κέντρο των Αχαιών, τις Μυκήνες του Ατρέα, του Θυέστη και του Αγαμέμνονα, τις Μυκήνες του παρελθόντος και των ονείρων μας.

Δέος μάς κυριεύει καθώς περνάμε την Πύλη των Λεόντων, που είναι η είσοδος της μυκηναϊκής ακρόπολης, η οποία φέρει και το αρχαιότερο δείγμα μνημειακής γλυπτικής σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η πύλη αυτή είναι κατασκευασμένη πάνω σε ισχυρό τείχος του τέλους του 13 π.Χ. Επειδή είναι μεγάλων διαστάσεων ονομάζεται κυκλώπειο και αγκαλιάζει γύρω γύρω την ακρόπολη. Είμαστε μέσα στο σπουδαιότερο αρχαιολογικό χώρο, που στο πέρασμα του χρόνου έγινε σύμβολο του αρχαίου πολιτισμού. Ξαφνικά, ο μύθος των Ατρειδών γίνεται ιστορία, και βλέπουμε μπροστά μας τον Αγαμέμνονα, την Κλυταιμνήστρα, τον Αίγισθο, τον Ορέστη και την Ηλέκτρα να ζουν, να αγαπούν, να εκδικούνται. Να πεθαίνουν. Δεξιά μας είναι η σιταποθήκη και σε έναν κυκλικό περίβολο οι έξι βασιλικοί τάφοι, που ανέσκαψε ο Σλίμαν το 1876. Τότε ήρθαν στο φως πλούσια ευρήματα, ανάμεσα στα οποία οι περίφημες χρυσές προσωπίδες, τα πολυποίκιλτα ξίφη, τα χρυσά κοσμήματα που εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Αμέσως μετά, αρχίζουμε και διακρίνουμε τα θεμέλια των μυκηναϊκών σπιτιών.

Το ανακτορικό συγκρότημα βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο και είναι χτισμένο σε διάφορα επίπεδα. Ενας ανηφορικό δρόμος θα μας οδηγήσει στην είσοδο του μεγάρου που έχει πρόδρομο, στοά και βρίσκεται δυτικά της αυλής. Στη βόρεια πλευρά βρίσκονται τα θεμέλια ναού των Αρχαϊκών και Ελληνιστικών Χρόνων και οικοδομημάτων. Πριν αφήσουμε το Μέγαρο θα δούμε τη δεξαμενή που κατασκευάστηκε τον 13ο αιώνα π.Χ και στην οποία οδηγεί ένα στενό πέρασμα. Οι θολωτοί τάφοι, που ο Παυσανίας τους ονόμαζε θησαυρούς, βρίσκονται έξω από την ακρόπολη. Οι σημαντικότεροι είναι ο τάφος των Λεόντων, του Αίγισθου και της Κλυταιμνήστρας. Σε απόσταση 50 μέτρων από την ακρόπολη δεσπόζει ο πολυτελής τάφος που λέγεται ότι ήταν ο τάφος του Αγαμέμνονα ή αλλιώς ο θησαυρός του Ατρέα. Υπήρξαν δεν υπήρξαν, έζησαν όπως διαβάζουμε ότι έζησαν, έκαναν τις πράξεις τις οποίες τους αποδίδονται, δε γνωρίζουμε. Πάντως, γεγονός είναι ότι κάποιοι, με το ίδιο ή με άλλο όνομα ίσως, έζησαν εδώ πέρα. Και αγάπησαν και μίσησαν και τελικά πέθαναν, ακολουθώντας έτσι την ανθρώπινη μοίρα.

Προχωρούμε. Λέμε να πάμε μέχρι τους Μύλους, που απέχουν 12 χιλιόμετρα από το Ναύπλιο. Είναι το χωριό όπου ο Υψηλάντης νίκησε τον Ιμπραήμ το 1825. Γιατί πάμε εκεί; Μα για να επισκεφτούμε το χώρο όπου είναι γνωστός από τη μυθολογία για την πάλη του Ηρακλή με τη Λερναία Υδρα, τον δράκοντα με το σώμα φιδιού και τα εννιά κεφάλια. Τι συμβόλιζε ο άθλος αυτός; Την προσπάθεια των Αχαιών να αποξηράνουν τα μολυσμένα έλη της περιοχής, που στα 3000 π.Χ. (περίπου) έφτασε στην ακμή της όπως απέδειξαν οι ανασκαφές του Κάσκεϊ. Το πιο εντυπωσιακό από την ανασκαφή αυτή ήταν το Σπίτι Κεράμων, που χτίστηκε στην Πρωτοελλαδική Εποχή (το 2500 π.Χ. περίπου και θεωρείται ανακτορικό κτίσμα. Το όνομά του το οφείλει στα πολλά κεραμίδια της σκεπής του.

Ομως, πριν επιστρέψουμε στην Αθήνα θα επισκεφτούμε την αρχαία Τύρινθα, η οποία, σύμφωνα με την παράδοση ιδρύθηκε από τους Κύκλωπες. Λίγο πριν από το Ναύπλιο, θα σταθούμε για να δούμε τα ερείπια της μυκηναϊκής ακρόπολης με κυκλώπεια τείχη. Θα περάσουμε την Πύλη των Λεόντων, όμοια με εκείνη των Μυκηνών και από εκεί αρχίζουν οι περίφημες σήραγγες της Τύρινθας, οι μακρόστενοι διάδρομοι που ήταν πολύ χρήσιμοι κυρίως σε κατάσταση πολιορκίας. Σε εκείνη την περιοχή η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως ένα φράγμα που χρονολογείται από τον 13 π.Χ αιώνα.