Εχουν περάσει έξι χρόνια από τη Συμφωνία Σημίτη - Ντεμιρέλ στη Μαδρίτη και μια γεμάτη πενταετία με πολιτική ελληνοτουρκικής «προσέγγισης». Στα χρόνια αυτά οι επιλογές της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στις ελληνοτουρκικές σχέσεις καθορίστηκαν από την κρίση των Ιμίων και την αμερικανική διαιτησία. Η υιοθέτηση μιας «κατευναστικής» πολιτικής, εκτιμήθηκε από τις κυβερνήσεις του Κώστα Σημίτη πως θα βοηθούσε στην αποτροπή των εντάσεων και των κινδύνων μιας σύγκρουσης. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, η μόνη βοήθεια που πρόσφερε αυτή η πολιτική ήταν στην άμβλυνση των ελληνικών θέσεων και την πραγματοποίηση της «ρεαλιστικής στροφής».

***

Η νέα «βόλτα» του τουρκικού ερευνητικού σκάφους «Πίρι Ρέις» στο Αιγαίο και ο τρόπος με τον οποίο την αντιμετωπίζει η ελληνική πλευρά, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της άμβλυνσης των ελληνικών θέσεων. Στις ανακοινώσεις που έγιναν από το υπουργείο Εξωτερικών προβάλλεται η ικανοποίηση για την -προφορική - «υπόσχεση» και «διαβεβαίωση» των Τούρκων ότι το ερευνητικό σκάφος δε θα πλεύσει εντός ελληνικών χωρικών υδάτων. Ωστόσο, το «Πίρι Ρέις» σκοπεύει να «ερευνήσει» πέντε μίλια από τις ακτές των βραχονησίδων Καλόγεροι στο κέντρο του Αιγαίου!

***

Πώς εξηγείται, λοιπόν, η απάθεια της κυβέρνησης; Μήπως έχει αποδεχτεί η Αθήνα ότι οι συγκεκριμένες νησίδες δεν αποτελούν ελληνικό έδαφος; Με αυτή την τακτική, της σιωπής, σκοπεύει η «περήφανη» εξωτερική πολιτική του υπουργού Εξωτερικών να επιλύσει το πρόβλημα στο Αιγαίο; Με τη σιωπηρή αποδοχή της θέσης ότι «βράχοι, βραχονησίδες και νησίδες που δεν έχουν αποδοθεί στην Ελλάδα με Συνθήκες, δεν ανήκουν στην Ελλάδα»; Θυμίζουμε ότι αυτή είναι η τουρκική θέση που οδήγησε στην κρίση των Ιμίων...