Μετά την απαράδεκτη δήλωση της Ελληνικής Προεδρίας της ΕΕ στις 5/6, για την Κούβα, και το διάβημα προς την κυβέρνηση της Κούβας, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστα Αλυσσανδράκης είχε καταθέσει Ερώτηση στο Συμβούλιο, ζητώντας να απαντήσει στα παρακάτω συγκεκριμένα ερωτήματα:

Γιατί εξακολουθεί να αγνοεί το γεγονός ότι οι καταδικασθέντες από τα κουβανικά δικαστήρια ήταν πληρωμένοι πράκτορες των ΗΠΑ και τους παρουσιάζει ως «μέλη της κουβανικής αντιπολίτευσης και ανεξάρτητους δημοσιογράφους», που «εξέφρασαν ελεύθερα τη γνώμη τους»;

α) Γιατί παραγνωρίζει ότι αυτοί που καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν ήταν ένοχοι πειρατείας, που έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή εκατοντάδων ανθρώπων, περιλαμβανομένων και υπηκόων κρατών - μελών της ΕΕ;

β) Πώς χαρακτηρίζει τη δράση του «Γραφείου Αμερικανικών Συμφερόντων» στην Αβάνα του επικεφαλής του κ. Cason;

γ) Γιατί δεν έχει κάνει ούτε ένα διάβημα διαμαρτυρίας προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ για τη συνεχιζόμενη κράτηση των πέντε Κουβανών πατριωτών, των οποίων η μόνη πράξη ήταν η αποκάλυψη συνωμοτών κατά της Κούβας;

δ) Πώς χαρακτηρίζει το γεγονός ότι κουβανικά αεροπλάνα που είχαν απαχθεί από αεροπειρατές πουλήθηκαν σε δημοπρασία αντί να επιστραφούν στην Κούβα, και το γεγονός ότι οι αεροπειρατές κυκλοφορούν ελεύθεροι στις ΗΠΑ;

Για τα συγκεκριμένα αυτά ερωτήματα έλαβε από το Συμβούλιο της ΕΕ την εξής απάντηση, της οποίας παραθέτουμε το πλήρες κείμενο και αφήνουμε στον αναγνώστη να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα:

1. Δεν είναι έργο του Συμβουλίου να σχολιάζει τις διμερείς σχέσεις Κούβας και Ηνωμένων Πολιτειών και, ειδικότερα, τη δράση του «Γραφείου εξυπηρέτησης των συμφερόντων των Ηνωμένων Πολιτειών στην Αβάνα», τη μεταχείριση των λεγόμενων «5 του Μαϊάμι» ή την πώληση σε πλειστηριασμό των κουβανικών αεροσκαφών που είχαν κατασχεθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

2. Γενικότερα, το Συμβούλιο εμμένει στην άποψη ότι αφ' ενός είναι απαράδεκτη η κατάσχεση αεροσκαφών ή πλοίων υπό οιεσδήποτε συνθήκες και αφ' ετέρου ότι η ΕΕ εκφράζει τη λύπη της διότι οι κουβανικές αρχές διέκοψαν εμπράκτως την αναστολή εκτέλεσης της θανατικής ποινής.

Οπως σαφώς δηλώνεται στην ετήσια έκθεση της ΕΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το 2002, η ΕΕ αντιτίθεται στη θανατική ποινή κάτω από οιεσδήποτε συνθήκες. Η στάση αυτή θεμελιώνεται στην πίστη της στην εγγενή αξιοπρέπεια όλων των ανθρώπων. Η ΕΕ χρησιμοποιεί όλα τα συναφή διεθνή και περιφερειακά φόρουμ για να υπερασπιστεί την καθολική κατάργηση της θανατικής ποινής.

Στις χώρες που διατηρούν αυτή την ποινή, η ΕΕ στοχεύει στο σταδιακό περιορισμό της εφαρμογής της και τις παροτρύνει να τηρούν τα στοιχειώδη πρότυπα που τίθενται από τις διεθνείς πράξεις σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και άλλα διεθνή έγγραφα και ειδικότερα τις «Κατευθυντήριες Γραμμές για την πολιτική της ΕΕ έναντι τρίτων χωρών σχετικά με τη θανατική ποινή», που εγκρίθηκαν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Ιούνιο του 1998.