Η παντελής υποβάθμιση του τομέα της πρόληψης αποδεικνύεται και από την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα ο αρμόδιος φορέας, η Δασική Υπηρεσία (ΔΥ). Σύμφωνα με τον Παναγιώτη Μπαλατσό, δασολόγο που εργάζεται στη Γενική Γραμματεία Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος, το ποσόν που δίνεται ετησίως για τη ΔΥ, από τον κρατικό προϋπολογισμό (μαζί με κάποια χρήματα που δίνει η ΕΕ) δεν ξεπερνά τα 13,5 εκατ. ευρώ (περίπου 4,5 δισ. δρχ.). Ποσό ανεπαρκές για τις ανάγκες που καλείται να καλύψει (συντήρηση δρόμων, καθαρισμός δασών, περιπολίες, εποχικό προσωπικό), αν αναλογιστεί κανείς πως, μόνο για τη συντήρηση ενός χιλιομέτρου δασικού δρόμου, χρειάζονται κατά μέσον όρο 500.000 δρχ. Η ίδια η Δασική Υπηρεσία ζητά, τουλάχιστον, να διπλασιαστούν οι πόροι που της δίνει το κράτος.

Για τη στοιχειώδη κάλυψη των συνολικών αναγκών της δασοπροστασίας (που δε σημαίνει μόνο πυροπροστασία), απαιτείται μόνιμο προσωπικό, που θα μπορεί μετά από πολύχρονη εμπειρία να έχει πλήρη εικόνα του δάσους. Ετσι, θα εργάζεται αποτελεσματικά στον τομέα της πρόληψης και της καταστολής, τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Εξάλλου, η δασοπροστασία παρουσιάζει οξυμένες ανάγκες, τόσο το καλοκαίρι, όσο και το χειμώνα, όταν προκύπτουν ζητήματα εκχερσώσεων, καταπατήσεων, δασικών ασθενειών κτλ. Ο Κ. Μπέσης συμπληρώνει πως «θα έπρεπε στη Δασική Υπηρεσία να υπάρχουν άλλοι 500 δασολόγοι, 3.000 δασοπόνοι και 5.000 δασοφύλακες», ενώ επισημαίνει πως, ειδικά, οι ελλείψεις σε δασοφύλακες είναι πολύ σημαντικές, αφού η διαίρεση των δασών σε μικρότερες μονάδες, τα Δασονομεία, για την καλύτερη προστασία τους, δηλαδή την παρεμπόδιση εμπρηστικών ενεργειών και την αποτελεσματικότερη φύλαξη, δεν μπορεί να επιφέρει τα απαραίτητα αποτελέσματα, αφού «πάνω από το 80% των Δασονομείων της χώρας είναι κενά, χωρίς κανένα δασονόμο».

Τα παραπάνω στοιχεία γίνονται ακόμα πιο εξοργιστικά, αν σ' αυτά προστεθεί ότι, σύμφωνα με στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος, το 76% των καμένων εκτάσεων της δεκαετίας 1989-1998, ήταν αποτέλεσμα του 5% των πυρκαγιών. Το συντριπτικό ποσοστό των καταστροφών αφορά ένα ελάχιστο ποσοστό πυρκαγιών, που γίνονται ανεξέλεγκτες λόγω της δραματικά υποβαθμισμένης πρόληψης...

Την ίδια στιγμή, βέβαια, ακόμα και η καταστολή, που, κατά τους αρμόδιους, είναι ο κερδισμένος της κρατικής χρηματοδότησης (επειδή δίνει άμεσα αποτελέσματα, που μπορούν να λειτουργήσουν ψηφοθηρικά), βρίσκεται πολύ πίσω από τις υπάρχουσες ανάγκες. Οι ανάγκες για προσωπικό στην Πυροσβεστική απαιτούν 12.500, αλλά, όπως δηλώνει στο «Ρ» ο πυραγός Χρήστος Λάμπρης, που υπηρετεί στην Πυροσβεστική Υπηρεσία, το μόνιμο προσωπικό φτάνει τους 9.000 άνδρες.

Ο εναέριος στόλος της Πυροσβεστικής μετρά 15 καναντέρ σε ολόκληρη τη χώρα, τα οποία χρονολογούνται από τις αρχές της δεκαετίας του '80, και 9 παραλαβής 1999. Οι δασολόγοι, όμως, ισχυρίζονται πως ακόμα και ισχυρά σώματα αεροπυρόσβεσης δεν μπορούν να θεωρούνται πανάκεια, αφού τα αεροπλάνα χρησιμεύουν για να ρίχνουν την ένταση της φωτιάς, ώστε να μπαίνουν μέσα οι επίγειες δυνάμεις. Το ερώτημα όμως είναι, πώς τα οχήματα θα περάσουν από απροσπέλαστους δρόμους...