«Ανιστόρητες αγορεύσεις» | Κόντρα στη νέα (α)ταξία | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Κόντρα στη νέα (α)ταξία

«Ανιστόρητες αγορεύσεις»

Ο «Ριζοσπάστης» (18/9/03) - σε άρθρο του με τίτλο «Ανιστόρητες αγορεύσεις» και αναφερόμενος σε απολογίες, αγορεύσεις, σχόλια και ευφυολογήματα κατά «τη δίκη του Κορυδαλλού» παρατηρούσε: «Κάποια συνήγορος της πολιτικής αγωγής έφτασε να κάνει αναφορές στον Σεν Ζιστ (σ.σ. της Γαλλικής Επανάστασης) - και την... εμπλοκή στην υπόθεση της 17 Ν». Ενας άλλος, αναφέρθηκε στο Μαρξ, λέγοντας ότι η σκέψη του Μαρξ, «πως η βία είναι η μαμή της Ιστορίας, ήταν αυθαίρετη και ανιστόρητη».

Ενας τρίτος κατακεραύνωσε τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό «που δεν μπορεί να υπάρχει, διότι δεν παύει να είναι συγκεντρωτισμός».

Τι σχέση έχουν όλα αυτά τα «άρρητα, αθέμιτα και κουκιά μαγειρεμένα» με την εκδικαζόμενη υπόθεση που ολοκληρώνεται σε λίγο; Καμιά βέβαια, πέρα από την προσπάθεια να διατηρηθεί ένα «κλίμα» που πρώτη εγκαινίασε η κυβέρνηση, πολιτικοποιώντας την τρομοκρατία και αξιοποιώντας τον τρομονόμο και τα συμπληρώματά του, που όπως φαίνεται προωθούνται «κατ' επιταγήν».

Παραμονές, «θάττον ή βράδιον», των εκλογών και η πολιτικοποίηση της τρομοκρατίας οδηγείται προς το τέλος και «ξεφουσκώνει» ως προς την εκμετάλλευσή της όπως επιχειρήθηκε σε, προηγούμενα στάδια από κυβερνητικούς παράγοντες, μέσα μαζικής παραπληροφόρησης και ορισμένους «ενημερωμένους» δημοσιογραφίζοντες.

Και τι θα γίνουμε λοιπόν «χωρίς βαρβάρους» καθώς πλησιάζει το τέλος της «δίκης του αιώνα» και η κατανομή των ευθυνών και χωρίς την ετυμηγορία ορκωτών δικαστών και χωρίς τηλε-εικόνα;

Θα μείνουν ως ενθύμιο τα επαμειβόμενα και από τον «τρομονόμο» καρφώματα των κατηγορουμένων, των «αναιρεσιών», προανακριτικών καταθέσεων και των «καρφωτήδων».

Και θα μείνουν, επίσης οι γραφικές αναφορές από τον Κάφκα, το Μαξ, τον Παλαμά, ως οπερετικές ρητορικές γιρλάντες.

Του
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ