Με τη συνέχιση του σκεπτικού γιατί η δράση της «17 Ν» ήταν πολιτική και ποια ήταν τα κίνητρά της, συνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε η αγόρευση της Ι. Κούρτοβικ (συνηγόρου του Δ. Κουφοντίνα και της Α. Σωτηροπούλου). Ενώ αύριο τη σκυτάλη παίρνει ο έτερος συνήγορος Β. Καρύδης. Απαντώντας στο ερώτημα τι ήταν η «17 Ν», σημείωσε χαρακτηριστικά: «Ούτε λοιπόν συνωμοσιολογισμός, ούτε μυστικολογία, ούτε πράκτορες, ούτε Μυστικές Υπηρεσίες που ήθελε η επίσημη Αριστερά, ούτε φανατικοί διανοούμενοι και υπολείμματα σταλινικά που ήθελε η πολιτική αγωγή, ούτε serial killer που ήθελε ο κ. Αναγνωστόπουλος, ούτε περίεργοι κύκλοι και σκοτεινά συμφέροντα που ήθελε ο κ. Πέτσος. Η "17 Ν" ήταν μια χούφτα απλοί, λαϊκοί άνθρωποι που πίστεψαν ότι με απλά κατ' αυτούς, πολύ σκληρά κατ' εμάς μέσα μπορούσαν να αποδείξουν ότι οι υπερεξοπλισμένοι μηχανισμοί της εξουσίας δεν ήταν αήττητοι. Το έκαναν αυτό όχι με σκοπό να καταλάβουν την εξουσία» και πρόσθεσε «δεν ήταν λοιπόν ιδιοτελής σκοπός της κατάκτησης της εξουσίας, αλλά ο σκοπός τού να σταλεί ένα μήνυμα δυναμικής αντίστασης στην κοινωνία, να ενεργοποιηθούν τα λαϊκά κινήματα, να ριζοσπαστικοποιηθούν τα λαϊκά κινήματα, με απώτερο στόχο την ανατροπή του δοσμένου πολιτικού συστήματος και την πορεία προς το επόμενο στάδιο της ιστορίας, το σοσιαλισμό». Φυσικά, η δράση της «17 Ν», όχι μόνο δε συνέβαλε στην ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος, στην πάλη για σοσιαλισμό, αλλά στο χτύπημά του, συμβάλλοντας αντικειμενικά στην πολύμορφη ενίσχυση των κατασταλτικών δυνάμεων, του κλίματος της τρομο-υστερίας και της εφαρμογής του τρομονόμου, -ακόμη και μέσω της δίκης αυτής- στην περιστολή των κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Ταυτόχρονα, η Ι. Κούρτοβικ, αναφερόμενη στους λόγους, που κατά την ίδια οδήγησαν στη δημιουργία της «17 Ν», τη μεταπολιτευτική περίοδο, σημείωσε: «Υπήρχε, λοιπόν, στους χώρους της ριζοσπαστικής Αριστεράς η γενικευμένη διαπίστωση ότι η ιστορική Αριστερά που είχε νομιμοποιηθεί μετά την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος, είχε ενσωματωθεί στο πολιτικό σύστημα και είχε εγκαταλείψει τις θέσεις δυναμικής αντίστασης και είχε εγκαταλείψει τις θέσεις, τις προοπτικές για μία μετάβαση στο επόμενο στάδιο της ιστορίας».

Κλείνοντας, αναφερόμενη στον Δ. Κουφοντίνα, που υπερασπίζεται, υπογράμμισε ότι «δε διεκδικεί καμία επιείκεια, δεν αποδέχεται τη λογική των ελαφρυντικών, δεν υποβάλλει αιτήματα επιείκειας για τη δράση του, γιατί θεωρεί τη δράση του, όπως σας δήλωσε εδώ, ότι είναι κοινωνικά δίκαιη». Τέλος, απαντώντας σε ΜΜΕ που την κατηγόρησαν για όσα προχθές είπε, αναφορικά με τη δολοφονία του Π. Μπακογιάννη, σημείωσε πως με την αγόρευσή της δεν αξιολογεί πολιτικά τη δράση των κατηγορουμένων, αλλά επιχειρεί να αναδείξει τον πολιτικό χαρακτήρα των πράξεων για τις οποίες κατηγορούνται.