«Θεωρούμε τη χρόνια αδιαφορία των υπευθύνων ολοκληρωτικά ανάξια της εκατόχρονης και πλέον ιστορίας και του ονόματος της ΚΟΑ», δήλωναν οι μουσικοί της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, στη συναυλία - διαμαρτυρία, πριν λίγους μήνες, για τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας τους στο «Παλλάς». Και από σκηνής περιέγραφαν το «τριτοκοσμικό, τρισάθλιο, επικίνδυνο» κτίριο, στο οποίο είναι αναγκασμένη η ορχήστρα να παράγει το μεγαλύτερο μέρος του έργου της. Κι ας θεωρείται - στα χαρτιά βεβαίως - «σπίτι» της το απαστράπτον Μέγαρο Μουσικής... Μπορεί το στεγαστικό να ήταν στην προκειμένη περίπτωση αυτό που ξεχείλισε το «ποτήρι», όμως τα προβλήματα περισσεύουν, όχι μόνο για την πρώτη, ιστορική ορχήστρα της χώρας μας, αλλά και για τους άλλους μουσικούς οργανισμούς.

***

Εγκλωβισμένα στις συμπληγάδες της «εκσυγχρονιστικής» πολιτικής, που απαξιοί να δώσει λύση ακόμη και στα στοιχειώδη προβλήματά τους, τα κρατικά μουσικά σύνολα, δυστυχώς, φαίνεται ότι απέχουν πολύ από τη μέρα που θα έχουν τις απαραίτητες προϋποθέσεις και σταθερές βάσεις για τη σωστή λειτουργία τους. Στην αυγή της δεύτερης χιλιετίας, αυτής που από το ΥΠΠΟ γιορτάστηκε με πολυδάπανες Μιλένιουμ βεγκιέρες, οι μεγάλοι μουσικοί οργανισμοί της χώρας μας ασφυκτιούν. Η πολιτική της κυβέρνησης τούς στερεί το «οξυγόνο», την ίδια στιγμή που εκχωρεί στους μεγιστάνες του πολιτισμού ολοένα και περισσότερα κονδύλια και αρμοδιότητες.

***