Στο άρθρο 3 του Συντάγματος ορίζεται ως «επικρατούσα θρησκεία η ορθοδοξία». Αυτή η παράγραφος στο αναθεωρημένο Σύνταγμα «ευνοεί» τη «διαπλοκή» κράτους και Εκκλησίας, αποφέρει οφέλη και στις δύο πλευρές. Η πολιτεία αξιοποιεί την επιρροή και τους μηχανισμούς της Εκκλησίας, για να διαιωνίζει την ιδεολογική και πολιτική κυριαρχία της και να «οδηγεί» στη μοιρολατρία εργαζόμενους, εργάτες, άνεργους. Η ηγεσία της Εκκλησίας συμμετέχει και «απολαμβάνει» μερίδιο στην οικονομική, πολιτική και ιδεολογική ισχύ της κρατικής εξουσίας.

Στο άρθρο 3 του Συντάγματος, αναφέρονται και οι σχέσεις Εκκλησίας της Ελλάδας και Οικουμενικού Πατριαρχείου, όπως και οι σχέσεις πολιτείας - Εκκλησίας. Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην παρ. 1, «η Εκκλησία της Ελλάδας που γνωρίζει κεφαλή της τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Μεγάλη Εκκλησία της Κωνστ/πολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Εκκλησία του Χριστού. Τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις. Είναι αυτοκέφαλη, διοικείται από την Ιερά Σύνοδο των εν ενεργεία αρχιερέων και από τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο που προέρχεται από αυτήν και συγκροτείται όπως ορίζει ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας, με τήρηση των διατάξεων του Πατριαρχικού Τόμου της κθ(29) Ιουνίου 1850 και της Συνοδικής Πράξης της 4ης Σεπτέμβρη 1928.

Επιπρόσθετα, ένα άλλο κείμενο που ορίζει το ενδοεκκλησιαστικό ζήτημα, αλλά και ορίζει την πολιτεία κατά ένα τρόπο «ρυθμιστή» των ενδοεκκλησιαστικών σχέσεων (έγκριση αρμόδιου υπουργού για διάφορα θέματα) είναι ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας. Ψηφίστηκε με νόμο του κράτους Ν. 590/1977. Να σημειώσουμε ότι στον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας, άρθρο 17, ορίζεται η διαδικασία εκλογής των μητροπολιτών των λεγόμενων «νέων χωρών».