Στα γεγονότα του Πολυτεχνείου ο Σπύρος Κουρσάρης ήταν φοιτητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, στο 4ο έτος και συμμετείχε στα γεγονότα μέχρι την τελική έκβαση. Εχοντας ζήσει ο ίδιος τις δραματικές στιγμές, έχοντας «γευτεί» το «βαρύ τοπίο μάχης με οσμές και ομίχλη...» και κρατηθεί από τις αρχές του Μάρτη έως τη μεταπολίτευση στην Ασφάλεια και στις φυλακές στο Μπογιάτι, μας μιλά για εκείνη την εποχή.

Το πλαίσιο της Σχολής: «Η ΑΣΚΤ συμμετείχε ενεργά σε όλα τα γεγονότα: Στη Νομική, στις διαδηλώσεις, στο Πολυτεχνείο που ήταν η κορύφωση. Υπήρχε ομοψυχία στους φοιτητές, ήμασταν, λίγο - πολύ, όλοι σαν μια οικογένεια. Ενα αντιδικτατορικό κλίμα, ιδεολογικά τουλάχιστον, υπήρχε σε όλη την εφταετία με πολύ μεγάλη συμμετοχή σε ό,τι γινόταν».

Η συμμετοχή στα γεγονότα: «Η Σχολή κινητοποιήθηκε κυρίως με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Η ΑΣΚΤ ήταν η πρώτη που δέχτηκε επιθέσεις. Εμείς είμαστε συγκεντρωμένοι στην πρυτανεία (γωνιακό κτίριο αριστερά προς Τοσίτσα). Θέλαμε να προστατεύσουμε τη Σχολή, γιατί είχε σημαντικούς πίνακες και έργα τέχνης. Οι καταστροφές μέχρι τη στιγμή που μπήκαν τα τανκς, ήταν ελάχιστες. Βρισκόμασταν στην πρώτη γραμμή, βλέπαμε όλη τη μάχη, την επίθεση που είχε εξαπολυθεί από το Ακροπόλ».

«Στο χώρο της Σχολής είχαμε συνεργεία και κάναμε πανό. Υπήρχε καταμερισμός εργασιών: Πανό διαδηλώσεων, κατασκευές... Πολλά δικά μας παιδιά έκαναν σκίτσα σε χαρτιά που τα έριχναν έξω ή τα έδιναν στους περαστικούς και στα διερχόμενα αμάξια».

Πριν το Πολυτεχνείο: «Προκηρύξεις ρίχναμε και πριν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, αλλά λίγες και με μεγάλες προφυλάξεις. Η Σχολή ήταν αστυνομοκρατούμενη. Στην είσοδο, στο κουβούκλιο, οι αστυνομικοί έλεγχαν τα πάντα. Καταλάβαιναν τις ύποπτες κινήσεις. Ακόμη, από το '72 μέχρι τη μεταπολίτευση, υπήρχε κυβερνητικός εκπρόσωπος στη Σχολή. Ηταν ένας στρατιωτικός. Στο γραφείο του βρέθηκαν, κατά τη διάρκεια των γεγονότων, λίστες των φοιτητών με κόκκινα αστέρια στο πλάι, που δήλωναν το πόσο τρομοκράτες ήμασταν».

Σκηνή: «Λίγο διάστημα πριν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου είμαστε συγκεντρωμένοι στην αίθουσα της σκηνογραφίας. Ηταν και άλλοι φοιτητές, εκτός αυτού του Τμήματος. Τότε μπήκε η Ασφάλεια για να μας συλλάβει. Ο καθηγητής μας, ο Β. Βασιλειάδης, χωρίς να χάσει την ψυχραιμία του, και με πολύ ευγενικό τρόπο, τους είπε να φύγουν, γιατί γινόταν μάθημα. Φυσικά, μάθημα δε γινόταν».

Το εικαστικό κλίμα: «Στην "Ωρα" πηγαίναμε να δούμε εκθέσεις. Το "Χρονικό" που έβγαινε ετήσια από εκείνα τα χρόνια ήταν μια αντικειμενική κατάθεση για τα εικαστικά δρώμενα. Θυμάμαι το 1969 είχε γίνει εκεί μεγάλη έκθεση του Πάνου Σαραφιανού. Ακόμη, έκθεση ζωγραφικής του γλύπτη Γιάννη Παππά με μοντέλα, εκτός από τα μοντέλα της Σχολής, τους φοιτητές της ΑΣΚΤ. Σημαντικές εκθέσεις γινόντουσαν στις γκαλερί "Αστορ" στο Σύνταγμα, "Ζουμπουλάκη", "Νέες Μορφές", "Νέα γκαλερί" πίσω από τον Αγιο Διονύσιο... Εμείς, διψασμένοι για ενημέρωση, παρακολουθούσαμε αυτή την εικαστική δραστηριότητα. Πηγαίναμε στις εκθέσεις, συζητούσαμε με τους καλλιτέχνες που εξέθεταν... Αυτή η περιπλάνησή μου στις γκαλερί και το οικείο κλίμα που υπήρχε τότε στα εκθεσιακά δρώμενα, είναι αναμνήσεις πολύ γλυκές».