Το Φλεβάρη του 2001 συνδικαλιστές του Εργατικού Κέντρου Πειραιά δέχτηκαν επίθεση από στελέχη ιδιωτικής εταιρίας παροχής προστασίας, επειδή επισκέφτηκαν τις εγκαταστάσεις της, μετά από καταγγελίες εργαζομένων ότι απολύθηκαν παράνομα, ενώ τους οφείλονταν δεδουλευμένα. Οι συνδικαλιστές Μ. Νουφαρίτσης, Τ. Ιατρόπουλος και Γ. Μανουσογιαννάκης βρέθηκαν και κατηγορούμενοι.

Δεκάδες εταιρίες παροχής προστασίας απασχολούν πάνω από 20.000 άτομα, «προστατεύοντας» εργασιακούς χώρους. Προχτές η κυβέρνηση κατέθεσε σχέδιο νόμου στη Βουλή, που αφορά το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των γραφείων ιδιωτικών ερευνών (σ.σ. ιδιωτικοί ντετέκτιβ). Μέχρι σήμερα αυτές οι επιχειρήσεις λειτουργούσαν, στην ουσία, παράνομα. Χαρακτηριστικό του νομοσχεδίου είναι ότι εξαντλείται σε ευχολόγια περί μη παραβίασης της ιδιωτικής ζωής και οποιουδήποτε απορρήτου προστατεύεται από το νόμο, τη στιγμή που η κύρια δραστηριότητά τους κατευθύνεται σε παρακολουθήσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι εισηγητική έκθεση επισημαίνει πως «αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι η αυξανόμενη τάση χρησιμοποίησης ιδιωτικών επιχειρήσεων για την παροχή υπηρεσιών ασφάλειας δημιουργεί προβλήματα που σχετίζονται με την προσβολή ατομικών δικαιωμάτων, αλλά και κοινωνικές εντάσεις από τη χρήση ιδιωτικών "αστυνομικών", οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι την ιδιότητά τους και τη σύγχυση, επιβάλλουν μέχρι και "κυρώσεις" σε επ' αυτοφώρω συλλαμβανόμενους δράστες μικροκλοπών σε πολυκαταστήματα».

Ομως, η κυβέρνηση τους δίνει τη δυνατότητα ύπαρξης και λειτουργίας, στα πλαίσια της πολιτικής της... ασφάλειας του πολίτη. Ετσι, αυξάνεται ο αριθμός των δημόσιων υπηρεσιών και ιδιωτικών επιχειρήσεων που «πουλάνε προστασία» στο κοινωνικό σύνολο.

Το νομοσχέδιο χαρακτηρίζει γραφεία ιδιωτικών ερευνών τις ιδιωτικές επιχειρήσεις που «παρέχουν σε τρίτα πρόσωπα υπηρεσίες συλλογής πληροφοριών για την εξυπηρέτηση νόμιμων ιδιωτικών τους συμφερόντων». Αντικείμενά τους είναι η αναζήτηση προσώπων που εξαφανίστηκαν και η αναζήτηση αντικειμένων ή ζώων που απολέστηκαν ή κλάπηκαν. Επίσης, «η προστασία δικαιωμάτων ή έννομων συμφερόντων αστικής ή εμπορικής φύσης». Εδώ, το νομοσχέδιο είναι αόριστο, αφού δεν περιγράφει ποια είναι αυτά, ανοίγοντας «παράθυρο» για αυθαίρετες ερμηνείες. Επίσης τους δίνεται η δυνατότητα «της συμβολής στην αποκάλυψη εγκλημάτων έως ότου επιληφθεί η αρμόδια διωκτική αρχή», ενώ σε περίπτωση εκδήλωσης εγκληματικής ενέργειας παρέχουν τη συνδρομή τους στις αρχές ασφαλείας.

Το νομοσχέδιο απαγορεύει τη χορήγηση άδειας λειτουργίας γραφείων ιδιωτικών ερευνών ή άδεια εργασίας σε πρόσωπα που υπηρέτησαν σε ΕΛ.ΑΣ., Λιμενικό, ΕΥΠ, ΣΔΟΕ και άλλες κρατικές υπηρεσίες, αν δεν παρέλθει τριετία από την έξοδό τους από την υπηρεσία. Ομως, το μέτρο αποτελεί «φύλλο συκής», αφού πάρα πολλοί πρώην αστυνομικοί εργάζονται ως υπάλληλοι ή στελέχη επιχειρήσεων παροχής προστασίας ή ερευνών. Στο περιστατικό με τους συνδικαλιστές, η «Μεντιτεράνιαν Καουάρκ - Σεκιούριτι Σίστεμ Σέρβις» είχε ως διευθυντικό στέλεχος πρώην διοικητή της Ασφάλειας Αττικής. Είναι γνωστό ότι εταιρίες με ιδιωτικούς αστυνομικούς είχαν επανδρώσει μηχανισμούς απεργοσπασίας επιχειρήσεων σε περιόδους οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Το παράδειγμα της δράσης τέτοιων εταιριών στις ΗΠΑ είναι χαρακτηριστικό.