Υπάρχουν στιγμές που τα γεγονότα δείχνουν εάν μια στρατηγική πολιτική φέρει χαρακτηριστικά δικαίωσης. Η αντι-ιμπεριαλιστική πλευρά αυτής της πολιτικής αναφέρεται στην αντιμετώπιση της έλευσης των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων και στην υποταγή της Ελλάδας στη γεωστρατηγική των ισχυρών καπιταλιστικών δυνάμεων, με επικεφαλής τις ΗΠΑ. Αυτή η απειλή περιέχει και τον κίνδυνο περιορισμού της αποκλειστικής ελληνικής επικράτειας «επί το δυτικότερον και νοτιότερον». Η Αντιμονοπωλιακή πλευρά της αναφέρεται στην αντιμετώπιση της ολοκληρωτικής υποταγής της ελληνικής οικονομίας στις νεο-αποικιοκρατικές διαθέσεις του διεθνούς κεφαλαίου.

Βασική επιδίωξη αυτής της πολιτικής είναι η βαθιά ενεργοποίηση των Ελλήνων εργαζομένων με καθοριστική βελτίωση της ζωής τους. Ομως, πηγαία προκύπτει η ερώτηση: Για ποιον σκοπό η βελτίωση της ζωής τους; Μήπως, μόνο για να ζουν καλύτερα; Εάν είναι έτσι, τότε, μπορεί να ζήσουν σχετικά καλύτερα και κάτω από το κνούτο ενός δυνάστη, ίσως αόρατου, αρκεί να υπάρξουν κατάλληλες συγκυρίες. «Αρτος και θεάματα» σε ανεγκέφαλη μάζα. Το ζήτημα γίνεται πιο σύνθετο όταν η βελτίωση της ζωής ενός λαού συνδεθεί με το δικαίωμα στην ελευθερία και την αυτοδιάθεση. Οταν η βελτίωση των όρων ζωής του δε θα είναι μια εκφυλιστική διαδικασία του «ότι φάμε κι ότι πιούμε...», αλλά συστατικό στοιχείο της αυτονομίας του και παράγοντας ενδυνάμωσης του αγώνα για ελευθερία, ανεξαρτησία, κι αξιοπρέπεια. Αυτό σημαίνει επίγνωση των όρων και συνθηκών της ιστορικής του ύπαρξης. Η βελτίωση του επιπέδου ζωής είναι η βάση στον αγώνα του εργαζόμενου λαού για την κατανόηση αυτών των συνθηκών με όρους εθνικούς και κοινωνικούς.

Βασικό στοιχείο της ύπαρξης και ιστορικής εξέλιξης της ανθρωπότητας υπήρξε η διαμόρφωσή της σε έθνη. Σήμερα υπάρχουν δυο αντικρουόμενες τάσεις. Η μία οδεύει στην υποταγή μιας αγελαίας μάζας ανθρώπων του πλανήτη στην απόλυτη θέληση μιας ανεξέλεγκτης ολιγαρχίας. Η άλλη οδεύει στη συνάντηση της εθνικής συνείδησης των λαών σε μια νέα διεθνική κουλτούρα. Από τη μια ο αγελαίος υπερεθνισμός. Από την άλλη ο πηγαίος διεθνισμός. Στην αγωνία αυτού του διλήμματος βρίσκεται η Ελλάδα. Ποτέ ο λαϊκός διεθνισμός δεν παραχαράχτηκε τόσο, όσο από τους πλαστογράφους ευρωτρόφιμους νεο-αριστερούς. Ο κίνδυνος, ίσως, έμενε υποφερτός εάν δεν απειλούσε άμεσα η βρυξελλιώτικη φαγούρα. Η ευρω-ενωσίτικη και ΝΑΤΟική φωλιά των Βρυξελλών είναι ο γεννήτορας και τροφοδότης ενός εσμού λαθραίας διακίνησης όπλων, πορνείας και ναρκωτικών. Αυτός ο εσμός συνεχίζει να απειλεί την Ελλάδα. Ο εργαζόμενος λαός των Ελλήνων υποχρεώνεται να κατανοήσει ότι ο αντι-ιμπεριαλιστικός - αντιμονοπωλιακός - δημοκρατικός αγώνας για τη βελτίωση της ζωής του, βασίζεται στο ακροτελεύτιο ιστορικό χρέος της υπεράσπισης της πατρίδας και της ελευθερίας.