«Δεν έχει μικρή σημασία για έναν ηγεμόνα η εκλογή των υπουργών του: Αυτοί είναι καλοί ή όχι, ανάλογα με τη σύνεση του ηγεμόνα. Και η πρώτη υπόθεση που μπορεί να κάνει κάποιος για το μυαλό ενός άρχοντα, είναι να δει τους ανθρώπους που έχει γύρω του. Και όταν είναι ικανοί (...), μπορεί πάντοτε να έχει τη φήμη του συνετού γιατί ήξερε να αναγνωρίσει τους ικανούς (...). Αλλά, όταν είναι αλλιώτικοι, δεν μπορεί να σχηματίσει κανείς ευνοϊκή κρίση γι' αυτόν, γιατί το πρώτο λάθος που κάνει, το κάνει σ' αυτή την εκλογή».

***

Αυτά έγραφε ο Νικολό Μακιαβέλι στον «Ηγεμόνα» του. Γνωστά πράγματα, δηλαδή, από το 1500 και εντεύθεν. Πολύ πριν, δηλαδή, ο κ. Σημίτης πασχίσει να «βγει λάδι», πότε για τον Τσουκάτο του, πότε για τον Ροκόφυλλό του, πότε για τον Μαλέσιό του, και πότε, όπως τώρα, για τον Πανταγιά του και τον Νεονάκη του...

Νισάφι πια με τον... «καταλληλότερο».