Τα πραγματικά προβλήματα στη θάλασσα δεν είναι η τρομοκρατία, αλλά η εφοπλιστική ασυδοσία, η υγιεινή και η ασφάλεια των εργαζομένων, τα σαπιοκάραβα και τα λιμάνια - λαιμητόμοι

«Για άλλη μια φορά με πρόσχημα την τρομοκρατία, επιχειρείται η επιβολή καθεστώτος σκοταδισμού και αστυνόμευσης σε λιμάνια και καράβια με ένα εκτεταμένο δίκτυο παρακολούθησης και καταστολής με στόχο το χτύπημα της πολιτικής και συνδικαλιστικής έκφρασης, την ποδηγέτηση του λαϊκού κινήματος ενόψει και των αντιδράσεων που ξεσηκώνει η προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων.

Ετσι δε λέγεται κουβέντα για τα πραγματικά προβλήματα και όσα απειλούν πραγματικά την ασφάλεια στη θάλασσα, δηλαδή την υγιεινή και την ασφάλεια των εργαζομένων σε καράβια, λιμάνια, το γερασμένο στόλο, τα λιμάνια-λαιμητόμους, τα λιμάνια ευκαιρίας που ευαγγελίζεται η διαδικασία ιδιωτικοποίησης. Κουβέντα για τις ευθύνες των μεγαλοεφοπλιστών-ηθικών αυτουργών των ναυτικών εγκλημάτων που τους αναδεικνύουν σε πρωτοπόρους τρομοκράτες, συμπαρασύροντας στον υγρό τάφο χιλιάδες ναυτεργάτες αλλά και επιβάτες. Καμία αναφορά στο γεγονός ότι περιφερειακές αποφάσεις σχετικά με την ασφάλεια των πλοίων ουσιαστικά ρυθμίζουν το ρόλο του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ) και υπονομεύουν τις αρχές ασφαλείας στα πλαίσια ενός οικονομικού "πολέμου" και κυνηγητού του κέρδους. Ενισχύεται η ασυδοσία του εφοπλιστικού κεφαλαίου μέσω των σημαιών ευκαιρίας, της ιδιωτικοποίησης των νηογνωμόνων και της ανυπαρξίας ουσιαστικού ελέγχου επιθεώρησης από τις κρατικές αρχές. Αυτές είναι οι πραγματικές και μείζονες τρομοκρατικές απειλές για τη ναυσιπλοΐα και όχι τα πειρατικά φαντάσματα που αναζητά η ΕΕ.

Εχουμε να κάνουμε με την άθλια συναλλαγή μεταξύ των καπιταλιστών σε βάρος της ασφάλειας της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα και του θαλάσσιου περιβάλλοντος με στόχο την αύξηση των κερδών τους.

Επιβάλλεται η ανάπτυξη μαζικού, δυναμικού κινήματος ενάντια σε αυτές τις πολιτικές επιβολής καθεστώτος εργασιακού Μεσαίωνα στη θάλασσα».