Πολιτικό χαρακτήρισε το ζήτημα του παιδικού παιχνιδιού και την προσπάθεια χειραγώγησης του ανθρώπου με κάθε τρόπο, από νεαρή ηλικία, η βουλευτής του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη, κατηγορώντας τη βιομηχανία παιχνιδιών, σαν φυτώριο στρατιωτών του συστήματος, απόλυτους χειροκροτητές του νικητή.

«Ζούμε σε συνθήκες ολοκληρωτικής καταναλωτικής δημοκρατίας, τονίζει στο "Ρ" η Λ. Κανέλλη. Είναι η μορφή της έκφρασης του γλυκού που είναι περιτυλιγμένο με στρυχνίνη, που έχει βρει η νέα τάξη πραγμάτων για να παρουσιάζει την κατανάλωση ως έκφραση. Ενώ την ίδια στιγμή την υπαγορεύει. Για να εμφανίζει το εκπαιδευτικό σύστημα σαν Παιδεία, ενώ δεν είναι Παιδεία, να βγάζει διάφορα πράγματα δήθεν για την ειρήνη, ενώ στην πραγματικότητα εκπαιδεύει το παιδί και μέσα από το παιχνίδι, πολύ νωρίς, να αναλάβει ως έκφραση δημοκρατίας και ελευθερίας το ρόλο του "Ράμπο" ο οποίος θα επιπέσει στο συνομήλικό του, στο Ιράκ, στο Ιράν, στην Κορέα, στην Κούβα και εν τέλει στο Αφγανιστάν, όπου με μια συγνώμη θα σβήσει τη ζωή 15, 20, 30 χιλιάδων παιδιών, χωρίς να σημαίνει τίποτα».

Αναφερόμενη στα παιχνίδια βίας, η βουλευτής του ΚΚΕ επισήμανε ότι «η βία που προωθείται μέσα από τα παιχνίδια, εξοικειώνει τα παιδιά με την αντίληψη ότι όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εχθρός μας, άρα η ειρήνη έρχεται μόνο αν είσαι μαζί με το νικητή».

«Σε ένα κοινωνικό σύστημα με κυρίαρχο το νόμο του ισχυρού», λέει η Λ. Κανέλλη, «η ειρήνη είναι υπόθεση του νικητή και μόνο ο νικητής είναι αυτός που πρέπει να ζει ειρηνικά, ο μόνος που το δικαιούται. Οι υπόλοιποι θα πληρώσουν το τίμημα τού να μη συντάσσονται με το νικητή, τον προηγούμενο, τον τωρινό ή τον μελλούμενο».

Και συνέχισε, δίνοντας ένα παράδειγμα κοινωνικής υποκρισίας που αφορά τα παιδιά. «Μου θυμίζει την ανατριχίλα που μου προξενήθηκε πριν μερικές μέρες, όταν είδα στην ΕΤ1 έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, που ήταν οι φίλοι του Ρονάλντο και οι φίλοι του Ζιντάν. Ο αγώνας πραγματοποιήθηκε, λέει, εναντίον της παγκόσμιας φτώχειας και ο παρουσιαστής έλεγε, ότι οι παίκτες της Ρεάλ, πήγαν με ιδιωτικό τζετ, για να μην πάθουν τίποτα τα πόδια τους, γιατί είναι τεράστιο κεφάλαιο για τις εταιρίες στις οποίες ανήκουν. Υπήρχαν τεράστια μέτρα ασφαλείας, γιατί το σύνολο της αξίας των ποδοσφαιριστών που θα έπαιζαν εκεί, αρκούσε να καλύψει το πρόβλημα της φτώχειας σε ολόκληρο τον κόσμο. Αρα αυτοί που τους είχαν, έπρεπε να κρατήσουν το κεφάλαιο τους άθικτο, αλλά ο ποδοσφαιρικός αγώνας με 30.000 πλουσίους Ελβετούς στη Βασιλεία, ήταν για τα παιδιά της φτώχειας!».

Τέλος, η Λ. Κανέλλη αναφέρθηκε στην «υποκρισία και τη στρατικοποίηση της παιδικής ηλικίας η οποία - όπως λέει - είναι απαραίτητη στο σύστημα αυτή τη στιγμή το νεοταξίτικο και πρέπει να χρησιμοποιηθεί για την Παιδεία, δηλαδή το σχολείο, ο εκβιασμός των γονιών, που λένε παιδί μου πρέπει να γίνεις νικητής με οποιοδήποτε κόστος, δεν πειράζει και λίγη ντόπα, φτάνει να είσαι πρώτος παντού. "Καπάκι" έρχεται και το παιχνίδι για να μην ξοδεύει μετά το σύστημα να σε κάνει "Ράμπο" στα 15»...