Σε απολογιστική, αλλά και απολογητική θέση, το 2003, σε ό,τι αφορά στο θέατρο, έχει να καταθέσει περισσότερα «πλην» από ό,τι «συν». Η χρονιά φεύγει με τα περισσότερα θέατρα να «αγωνίζονται» για θεατές, ως «θύματα» της γενικότερης οικονομικής κρίσης.

Τη μεγαλύτερη κρίση από τη γέννησή τους, όμως, φαίνεται να περνούν και τα περισσότερα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα. Φέτος, και κυρίως το καλοκαίρι αυτό εκφράστηκε με συνεργασίες αθηναϊκών σχημάτων περισσότερο για λόγους οικονομικούς και όχι καλλιτεχνικούς. Καθηλωμένη και φέτος η κρατική επιχορήγηση, όπως εδώ και πάρα πολλά χρόνια, καταδικάζει τα ΔΗΠΕΘΕ σε 50 εκατ. δρχ. για τα 12 από αυτά και σε 70 εκατ. για τα υπόλοιπα 4 ΔΗΠΕΘΕ.

Σε ό,τι αφορά στις επιχορηγήσεις θιάσων του ελεύθερου θεάτρου, για άλλη μια φορά αγνοείται το παιδικό θέατρο, όχι μόνο για τα «ψίχουλα» που δίνονται, αλλά κυρίως γιατί δεν υπάρχει ούτε καν σκεπτικό για την πορεία των παιδικών σκηνών, πολύ περισσότερο κάποιες προτάσεις για την αναβάθμισή τους. Μια αναβάθμιση που δεν είναι άσχετη με το οικονομικό μέρος, αλλά άμεσα συνδεδεμένη.

Η κρίση του θεάτρου εκφράζεται και στο επίπεδο της συγγραφής ελληνικού θεατρικού έργου, όπως αυτό προκύπτει από τον κρατικό διαγωνισμό συγγραφής θεατρικού έργου. Φέτος, χειρότερα από κάθε άλλη χρονιά, δεν απονεμήθηκαν πρώτα και δεύτερα βραβεία στις κατηγορίες δόκιμων και πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων και κανένα βραβείο για τη συγγραφή παιδικού θεατρικού έργου.

Εντονα ήταν τα προβλήματα τη χρονιά που φεύγει και στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, που εκφράστηκε με απεργιακές κινητοποιήσεις, στάσεις εργασίας και ανακοινώσεις τόσο από την πλευρά των εργαζομένων, όσο και της διοίκησης. Την αγωνία τους για το μέλλον του ΚΘΒΕ εξέφρασαν οι εργαζόμενοι του θεάτρου, καταγγέλλοντας την καλλιτεχνική διεύθυνση για την κατάσταση, στην οποία έχει οδηγήσει το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας.

Στα θετικά του 2003 ήταν η συσπείρωση των ηθοποιών σε σοβαρά κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Με αντιπολεμικά μηνύματα που διαβάστηκαν στα θέατρα, ανακοινώσεις συμπαράστασης, συμμετοχή σε αντιπολεμικά συλλαλητήρια και απεργιακές κινητοποιήσεις, ενεργοποιήθηκε ο κοινωνικός ρόλος των ηθοποιών.

Σοβαρά τα προβλήματα και στο χώρο του θεάματος - ακροάματος, όπως αυτά προέκυψαν από το 18ο Τακτικό Συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος - Ακροάματος (ΠΟΘΑ), στις αρχαιρεσίες του οποίου η «Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία», που με συνέπεια βρίσκεται, πάντα, στην πρώτη γραμμή των αγώνων των εργαζομένων, πήρε την «ψήφο εμπιστοσύνης» με ποσοστό 68% και τις 8 από τις 11 έδρες.

Σημαντικές όμως ήταν και οι ανθρώπινες απώλειες από το χώρο του θεάτρου, το χρόνο που πέρασε. Ενας μεγάλος πρωταγωνιστής του θεάτρου και του κινηματογράφου, ένας σταθερός αγωνιστής του λαού μας, ο σύντροφος Τίτος Βανδής έφυγε, μετά από σκληρή και πολύμηνη μάχη με το θάνατο. Πρόωρος και πικρός ήταν και ο αποχαιρετισμός του Μίμη Κουγιουμτζή, που μας άφησε στα 67 του χρόνια. Ξαφνικός και πρόωρος και ο θάνατος του Δημήτρη Ποταμίτη. Επίσης έφυγε ο καλόκαρδος «κακός» Αρτέμις Μάτσας, ενώ φτωχότερη και η επιθεώρηση «αποχαιρέτησε» τον Ναπολέοντα Ελευθερίου.