Ας αρχίσουμε με το τέλος του αυτοκράτορα Νέρωνα, γνωστού για τη ρήση: «Εμού θανόντος, γαία πυρί μειχθήτω». Πριν από το θάνατό του, εκτός από τα εκατοντάδες θύματά του, πρόλαβε κι έσφαξε τη μάνα του και τη θεία του. Τώρα θα μου πείτε, τι έφταιγε η θεία του!...

Στις τελευταίες ώρες του, οι σύντροφοί του τον συμβούλευσαν να φύγει γρήγορα για να γλιτώσει από την οργή του λαού. Τότε ο Νέρωνας έδωσε εντολή να σκάψουν μπροστά του έναν τάφο στα μέτρα του σώματός του. «Τοποθέτησε γύρω του τεμάχια μαρμάρου, [...] ύστερα έφεραν νερό και ξύλα για να γίνουν οι κανονικές τελετουργίες στη σορό του. Σε κάθε προπαρασκευή έκλαιγε και επαναλάμβανε: "Τι καλλιτέχνη χάνει ο κόσμος!" Ενώ καθυστερούσε έτσι, ένας ταχυδρόμος έφερε ένα σημείωμα [...]. Ελεγε ότι η σύγκλητος τον είχε κηρύξει εχθρό του λαού και ότι τον αναζητούσε για να τον τιμωρήσει σύμφωνα με τους νόμους των προγόνων. Ρώτησε να μάθει πώς θα ήταν αυτός ο θάνατος. Οταν του είπαν ότι θα έγδυναν τον καταδικασμένο, θα του περνούσαν το κεφάλι σε μια φουρκέτα και θα τον χτυπούσαν με ραβδιά ώσπου να πεθάνει, τρόμαξε τόσο πολύ, ώστε άρπαξε δυο μαχαίρια που έπαιρνε πάντοτε μαζί του και ετοιμάστηκε να χτυπηθεί. Ξαφνικά όμως μετάνιωσε και έβαλε τα μαχαίρια στις θήκες τους με το πρόσχημα ότι δεν είχε φτάσει ακόμα η μοιραία ώρα. Ενώ τον πλησίαζε ο Σπόρος για να κλάψει και να θρηνήσει και αυτός μαζί του, παρακαλούσε ταυτόχρονα να βρεθεί κάποιος να τον ενθαρρύνει με το παράδειγμα του να πεθάνει. Αλλοτε πάλι μεμφόταν τη δειλία του μ' αυτά τα λόγια: "Το να ζήσω είναι σκανδαλώδες και ντροπή. Είναι ανάξιο για έναν Νέρωνα [...]. Πρέπει να είναι αποφασιστικός κανείς σε τέτοιες στιγμές [...]". Ηδη πλησίαζαν οι ιππείς, τους οποίους είχαν στείλει για να τον φέρουν ζωντανό. Οταν τους άκουσε να πλησιάζουν, είπε τρέμοντας: "Ο καλπασμός των γοργοπόδαρων αλόγων χτυπάει στ' αυτιά μου". Υστερα έμπηξε το μαχαίρι στο λαιμό του με τη βοήθεια του Επαρφρόδιτου, αρχηγού των γραμματέων του».

Το τέλος του Καλιγούλα ήταν φρικτό. «Αφησαν τη συνοδεία του να περάσει ανάμεσα από εκατόνταρχους που συμμετείχαν στο σχέδιο δολοφονίας του, και κάποιος από αυτούς ζήτησε, κατά τη στρατιωτική συνήθεια, από τον Καλιγούλα το παρασύνθημα. Οταν αυτός απάντησε "Δίας", ο εκατόνταρχος απάντησε: "Λάβε την ανταμοιβή σου" [...] και του έσκισε το σαγόνι με μια μαχαιριά. Μετά έπεσαν πάνω του οι υπόλοιποι συνωμότες και τον αποτελείωσαν με τριάντα μαχαιριές. Σύνθημα όλων ήταν η φράση: "Δώσ" του άλλη μία"».