Εναν από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της ελληνικής τέχνης του 20ού αιώνα, τον Γιώργο Μαυροΐδη (1912-2003), τιμά η έκθεση «Ενα γίγνεσθαι κεραυνοβόλου καταφάσεως», που φιλοξενείται στο Μουσείο «Μπενάκη». Περιλαμβάνει 80 έργα, πλήθος σχεδίων, προσωπικά αντικείμενα, φωτογραφίες, αλληλογραφία με φίλους του καλλιτέχνες, και κοστούμια από την παράσταση του Ελληνικού Χοροδράματος «Τσιγγάνος». Στόχος της έκθεσης είναι να σκιαγραφήσει μια εκρηκτική και ανήσυχη προσωπικότητα, που κατά τον τεχνοκριτικό Α. Ξύδη, «διήνυσε τον αιώνα με το ασίγαστο πάθος και την άσβεστη φλόγα ενός εραστή της ζωγραφικής».

Λέξεις - κλειδιά στο έργο του Γιώργου Μαυροΐδης είναι το χρώμα και το φως. Ζωγραφίζει με το χρώμα, για να γεννήσει από το σκοτάδι φως. Η γόνιμη ενασχόλησή του με ζητήματα της αφηρημένης τέχνης και η μακρά θητεία του στον εξπρεσιονισμό, καθορίζουν τις αισθητικές κατευθύνσεις του έργου του, ενώ η επιμονή του στην απόδοση του φωτός και οι διαρκείς πειραματισμοί αποτύπωσης της ανθρώπινης μορφής και του σώματος, αποτελούν τα κεντρικά ζητήματα της δημιουργίας του.

Ο Γ. Μαυροΐδης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1912, αλλά τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στην Κύπρο απ' όπου καταγόταν. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετά από μία δεκατριάχρονη πορεία στο διπλωματικό σώμα, το 1959 εξελέγη τακτικός καθηγητής στην ΑΣΚΤ. Από τη Σχολή αποχώρησε το 1982, ενώ την περίοδο 1975 - 1977 διατέλεσε διευθυντής και αργότερα ο πρώτος πρύτανης.

Στη ζωγραφική υπήρξε αυτοδίδακτος και μετά το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου άρχισε να ζωγραφίζει συστηματικά, πειραματιζόμενος με τις τεχνικές του λαδιού, της τέμπερας, της υδατογραφίας και της εγκαυστικής (είδος χαρακτικής). Στη δεκαετία 1954 - 1964, κατακτώντας το προσωπικό του ύφος - δισδιάστατος χώρος, επίπεδα, λαμπρά χρώματα, δυναμική και εκφραστική πινελιά - επιβλήθηκε στους πρωτοποριακούς κύκλους της Αθήνας και του εξωτερικού, και έγινε κατά κάποιον τρόπο ο σύνδεσμος ανάμεσα στον «ελληνοκεντρισμό» της γενιάς του '30 και στη διεθνή ιδεολογία των νεοτέρων. Στη συνέχεια, οι βασικοί χαρακτήρες της δουλιάς του θ' αποκρυσταλλωθούν σ' ένα ευανάγνωστο ύφος και σε μια κλασικά οργανωμένη εξπρεσιονίζουσα εικονογραφία. Κατ' εξοχήν κολορίστας, σχεδίαζε με το χρώμα, χτίζοντας τη σύνθεσή του με βάση τους χρωματικούς συσχετισμούς.

Η μεγάλη προσφορά του Γ. Μαυροΐδή, δεν είναι μόνο η ζωγραφική ή η λογοτεχνική του δραστηριότητα. Ο Γ. Μαυροΐδης υπήρξε δάσκαλος πολλών σημαντικών καλλιτεχνών μας. Η σχέση ανάμεσα στο δάσκαλο και το μαθητή «είναι μια "ερωτική" φιλοσοφία με βαθύτερη έννοια» έλεγε το 1991 σε συνέντευξή του στο «Ρ». «Πρέπει να υπάρχει μια μύηση των νέων και επομένως πρέπει να υπάρχει όλος ο αναγκαίος ψυχισμός. Χρειάζεται μεγάλη αγάπη... Η τέχνη τα τελευταία 40 χρόνια, το κλίμα και η "πιάτσα" της τέχνης, όχι μόνο εδώ αλλά και αλλού, συνέτειναν στο να ξεχαστεί αυτό που λέω. Ετσι, τεχνοκρατικά, προσπαθούν να μάθουν ορισμένα παιδιά τι να κάνουν για να γίνουν έμποροι...».

«Είναι πάρα πολύ δύσκολο να έχει κανείς τα "προς το ζην" από τη ζωγραφική. Τις περισσότερες φορές, όταν ένας είναι πραγματικός καλλιτέχνης, είναι πολύ πιθανό να μην μπορεί να υπάρξει... Και αυτό έχει σχέση με τους κριτικούς, με τους εμπόρους, με τις λεγόμενες "κλίκες", αλλά και με ορισμένους οι οποίοι παρουσιάζονται τώρα σαν αγοραστές. Ολα αυτά γίνονται πολλές φορές εις βάρος της πραγματικής καλλιτεχνικής ψυχής... Μεγάλος ζωγράφος δε βγήκε κανένας. Και το τονίζω αυτό. Αλλά αληθινοί ή όχι ζωγράφοι υπάρχουν. Προσπαθεί κανένας έξω απ' όλον αυτόν το συρφετό, να κάνει λιγάκι πιο αληθινό έργο».

Στη διάρκεια της έκθεσης προβάλλεται η ταινία που επιμελήθηκε ο σκηνοθέτης Σταύρος Στρατηγάκος, ενώ ο καλαίσθητος, πλούσια εικονογραφημένος κατάλογος (συνέκδοση του Μουσείου «Μπενάκη» και των εκδόσεων «Αδάμ - Πέργαμος») περιλαμβάνει έργα από τη συλλογή του καλλιτέχνη, από ιδιωτικές και μουσειακές συλλογές, φωτογραφίες και κείμενα μελετητών του έργου του.