Συναγωνίστρια και συναγωνιστή του ειρηνιστικού κινήματος, ήρθε η μέρα της κρίσεως, η μέρα των εκλογών. Πριν ξεκινήσεις για το εκλογικό τμήμα και καθώς θα πηγαίνεις να ψηφίσεις, σκέψου! Σκέψου όλα όσα πρέπει να πεις, έστω και την τελευταία στιγμή, στο συγγενή σου, στο γνωστό, στο φίλο σου, στο γείτονά σου. Σκέψου τα τύμπανα του πολέμου που εξακολουθούν να χτυπούν στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας. Σκέψου τις ορδές των μισθοφόρων που οργώνουν την ελληνική γη, τον αέρα και τη θάλασσα, πηγαίνοντας στο κατεχόμενο Κοσσυφοπέδιο, για να πνίξουν στο αίμα όλη τη Γιουγκοσλαβία. Σκέψου ότι σε αυτές τις ορδές υποχρεώνονται να συμμετέχουν και ελληνόπουλα για να αποφύγουν την πείνα της ανεργίας. Σκέψου την κατάντια της ελληνικής πατρίδας που υποχρεώνεται να συμμετάσχει σε ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που καταδικάστηκε από το σύνολο των Ελλήνων. Σκέψου τον αγώνα των Ελληνοπαίδων για την απαλλαγή της παιδείας από τον βούρκο της αμάθειας. Σκέψου τον αγώνα της ελληνικής συνομοταξίας των γερόντων για μια αξιοπρεπή, τουλάχιστον, σύνταξη πριν το θάνατο. Σκέψου ότι, αυτοί που αρνούνται τη στοιχειώδη αυτή υποχρέωση, αρνούνται, στην πραγματικότητα, το ιστορικό παρελθόν της Ελλάδας, την πολύτιμη ιστορική της γνώση κι εμπειρία. Σκέψου τον ιστό που συνεχώς τυλίγει το σώμα των εργαζομένων και τους δένει στην εκμετάλλευση της πείνας και του φόβου. Σκέψου τα κάθε λογής χαλκεία που αλυσοδένουν την Ελλάδα στο άρμα μιας υπερεθνικής τυραννίας.

Μαχήτρια και μαχητή της Ελευθερίας και της Ειρήνης, έστω και την τελευταία στιγμή των εκλογών, πράξε το χρέος σου και μαρτύρησε, εκείνη τη γλυκιά μεθυστική αλήθεια που ξέρεις. Ομολόγησε τη μοναδική αλήθεια που είναι τόσο παλιά, ώστε να μπορεί να είναι πάντα σύγχρονη. Σήμερα, προπάντων σήμερα, είναι μέρα ομολογίας προς το συνάνθρωπο. Είναι χρέος τιμής για το κίνημα ειρήνης να αναγνωρίσει ανοιχτά, φωναχτά και με ειλικρίνεια το κόμμα που στήριξε και στηρίζει τα οράματά του. Είναι χρέος τιμής να ψηφίσει το κόμμα που ταυτίζεται με αυτά το οράματα, το ΚΚΕ.

Στην Ιστορία εθνών και λαών υπήρξαν κυρίαρχες κοινωνικές τάξεις που μαζί με την εκμεταλλευτική τους αλαζονεία ανύψωσαν και τις χώρες τους. Υπήρξαν όμως και κάποιες άλλες κυρίαρχες τάξεις που η απύθμενη ανικανότητά τους άγγιξε τα όρια της συνειδητής προδοσίας. Εθισμένες στην οικονομία της «βούτας» και της «αρπαχτής», λειτούργησαν σαν δραγουμάνος ξένων ισχυρών συμφερόντων, ξεπούλησαν την κάθε φορά κινητή κι ακίνητη περιουσία κι επιχείρησαν να κρατήσουν το λαό στην υλική και πνευματική φτώχεια. Μια τέτοια χαμερπής κυρίαρχη κοινωνική τάξη ήταν και είναι η ελληνική αστική τάξη ή τουλάχιστον το ανώτερο τμήμα της. Σήμερα κάνει αγώνα ολοκληρωτικής επιβολής πάνω στη λαϊκή Ελλάδα διαμέσου των εξουσιαστικών πολιτικών σχηματισμών και της συγκυβερνητικής τους ακολουθίας. Η άνευ όρων και ορίων ελληνική υποταγή και συναίνεση στην επιχείρηση επιβολής φτώχειας στους ευρωπαϊκούς λαούς από την υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση, είναι ο ένας αντιλαϊκός πυλώνας της ελληνικής αστικής τάξης. Ο άλλος αντιλαϊκός πυλώνας είναι η υπογεγραμμένη αποδοχή και συμμετοχή στην πολεμική επέμβαση του ΝΑΤΟ στην καθημαγμένη κι αιμορροούσα Γιουγκοσλαβία.

Αυτή η γενική, τουλάχιστον, εικόνα της ελληνικής πραγματικότητας προσδιορίζει το χαρακτήρα, το περιεχόμενο και τις επιδιώξεις του μαχόμενου ελληνικού κινήματος ειρήνης. Αυτή προσδιορίζει και το νόημα της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων. Μέχρι και το νεότερο εμφύλιο μεταπολεμικό σπαραγμό, η εθνικοφροσύνη είχε ταυτιστεί με την υπεράσπιση της οικονομικής ολιγαρχίας και της Αγγλο-αμερικανικής κυριαρχίας. Σήμερα, μετά την πολεμική επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, η Ιστορία εκδικείται, αποκαλύπτοντας ποιοι ήταν και είναι οι πραγματικοί «συμμορίτες». Εθνική Ανασυγκρότηση και Κοινωνική Δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξουν όσο το περιεχόμενό τους προσδιορίζεται από την οικονομική ολιγαρχία και τις ανάγκες του κεφαλαίου. Πρέπει να κατανοηθεί ότι οικονομική ολιγαρχία και μεγάλο κεφάλαιο αποτελούν τη σκωληκοειδή απόφυση στον οργανισμό του Εθνους των Ελλήνων. Αυτό είναι αρκετά γνωστό στις μαχήτριες και τους μαχητές του ελληνικού κινήματος ειρήνης.