Την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι έπαιρναν ψίχουλα για έργα που τα πότισαν ακόμη και με το αίμα τους, ενώ τώρα τους επιφυλάσσεται η ανεργία, οι ιδιοκτήτες ενός μικρού αριθμού μεγάλων τεχνικών εταιριών δημοσίων έργων έβλεπαν να αυξάνουν τους τζίρους τους και τα κέρδη τους στον υπερθετικό βαθμό. Μάλιστα και στον κλάδο των κατασκευών αποδείχτηκε περίτρανα ότι «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό», καθώς η συγκέντρωση κεφαλαίων και η συγκεντροποίηση παραγωγής προωθήθηκε ακόμη και με κυβερνητικές «ενέσεις», δηλαδή με το νόμο για τις αναγκαστικές συγχωνεύσεις.

Σύμφωνα με ανεξάρτητες έρευνες από το συνολικό τζίρο των δημοσίων έργων που εκτιμάται ότι έφτασε το 2002 στα 5.581,7 εκατ. ευρώ, οι 14 όμιλοι που απαρτίζουν την ανώτατη 7η εργοληπτική τάξη - αν και αποτελούν μόνο το 3% του συνόλου των επιχειρήσεων του κλάδου - κατόρθωσαν να συγκεντρώσουν παραπάνω από τα μισά έσοδα του κλάδου και συγκεκριμένα το 55%. Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο ότι οι εταιρίες αυτές της 7ης τάξης κατά το 2002 σημείωσαν αύξηση του συνολικού τους τζίρου σε σχέση με το 2001 κατά 144,7%, ενώ πολύ μικρότερες είναι οι διακυμάνσεις στις μικρότερες τάξεις με τάσεις μείωσης. Συγκεκριμένα το ίδιο διάστημα οι τζίροι των εταιριών 6ης τάξης σημείωσαν αύξηση κατά 16%, της 5ης έμειναν στα ίδια επίπεδα, ενώ της 4ης τάξης εμφάνισαν μείωση κατά 13,7%...

Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώθηκαν και από επίσημη έρευνα που δημοσιοποίησε πρόσφατα (4 Φλεβάρη 2004) το Ινστιτούτο Οικονομίας Κατασκευών (ΙΟΚ), σύμφωνα με την οποία οι 14 μεγαλύτεροι όμιλοι εταιριών της 7ης τάξης πτυχίου κατά το 2002 με έναν κύκλο εργασιών που ξεπέρασε τα 3 δισ. ευρώ ήταν υπεύθυνες για την παραγωγή του 25,2% του συνολικού προϊόντος του κατασκευαστικού κλάδου, που ανήλθε σε 12,180 δισ. ευρώ, αλλά και του 48,8% των δημόσιων κατασκευαστικών έργων. Παράλληλα το ΙΟΚ εκτιμά ότι μέχρι το 2006 οι μεγάλες εταιρίες θα παρουσιάσουν ακόμη μεγαλύτερη αύξηση του μεριδίου τους, καθώς τα έργα που αναμένεται να δημοπρατηθούν και να κατασκευαστούν θα είναι επίσης μεγάλου μεγέθους, φέρνοντας για παράδειγμα τους έξι αυτοχρηματοδοτούμενους οδικούς άξονες, οι οποίοι θα προσφέρουν κέρδη για τους κατασκευαστές και από την κατασκευή και από την εκμετάλλευση των έργων, δηλαδή από τα πανάκριβα διόδια που θα κληθεί να πληρώσει ο λαός.

Η μερίδα, λοιπόν, του λέοντος από τα έργα πηγαίνει κάθε χρόνο όλο και περισσότερο σε λιγότερους, αφού πρέπει να σημειώσουμε ότι η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση είναι πολύ μεγαλύτερη για 4 - 5 από τους μεγάλους αυτούς ομίλους (ΑΚΤΩΡ, J&P - ΑΒΑΞ, ΤΕΡΝΑ, ΠΑΝΤΕΧΝΙΚΗ, ΜΟΧΛΟΣ) οι οποίοι συγκεντρώνουν το 80% περίπου του τζίρου όλων μαζί των 14 ομίλων της 7ης τάξης. Εκτιμάται μάλιστα ότι ο τζίρος τους είναι ακόμη μεγαλύτερος, με δεδομένο ότι μεγάλο ποσοστό και των μικρότερων έργων συγκεντρώνεται επίσης στα χέρια τους, μέσω των θυγατρικών τους εταιριών.

Σύμφωνα με ανεξάρτητες έρευνες τα υψηλότερα κέρδη του κλάδου τα καρπώθηκαν και πάλι οι μεγάλες εταιρίες και ιδιαίτερα οι 14 της 7ης τάξης πτυχίου. Συγκεκριμένα το 2002 οι εταιρίες αυτές πραγματοποίησαν το 51% των συνολικών κερδών του κλάδου, αυξάνοντας την κερδοφορία τους, έναντι του 2001 κατά 52,3%, ενώ την ίδια στιγμή οι εταιρίες των υπόλοιπων μικρότερων τάξεων πτυχίου εμφάνισαν μείωση κερδών που κυμάνθηκαν από 16 έως και 45%.

Υπάρχουν λοιπόν και στον τομέα αυτόν επιχειρήσεις δύο ταχυτήτων, καθώς όπως ανακοινώνεται πλέον συχνά αρκετές επιχειρήσεις δεν μπορούν να αντέξουν στον έντονο ανταγωνισμό και βαράνε...«κανόνια» (π.χ. ΕΡΓΑΣ, ΤΕΧΝΟΔΟΜΗ, Ευρωπαϊκή Τεχνική).

Αυτό επιβεβαιώνει άλλη έρευνα του ΙΟΚ, που επίσης παρουσιάστηκε στις 4 Φλεβάρη 2004, που δείχνει ότι αυξάνονται οι εταιρίες που παρουσιάζουν πλέον ζημιές. Ετσι το 2002 ο αριθμός των ζημιογόνων εταιριών από την 4η ως την 7η τάξη ανήλθε σε 26 (7 της 6ης τάξης, 9 της 5ης και 10 της 4ης), έναντι 16 το 2001, 15 το 2000 και 8 το 1999. Αν μάλιστα η έρευνα προχωρούσε και πιο κάτω, τότε θα υπήρχαν περισσότερες προβληματικές επιχειρήσεις. Για παράδειγμα, σύμφωνα με στοιχεία του «Ρ», από τις 300 εταιρίες που απαρτίζουν την 3η τάξη εργοληπτικού πτυχίου, οι 173 δήλωσαν το 2002 μηδενικό τζίρο!