Την ώρα που τα κέρδη έχουν εκτιναχτεί στα ύψη και βρίσκονται ήδη σε κατάσταση ξέφρενης κούρσας, είναι τουλάχιστον πρόκληση το ένα ευρώ και δεκάξι λεπτά «αύξηση» στο κατώτερο μεροκάματο, αυτό δηλαδή που πρότειναν χτες οι βιομήχανοι και που ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ βγήκε να πει ότι κατατέθηκε ως «βελτιωτική πρόταση»!

Τα πράγματα όμως για τους εργαζόμενους είναι ακόμα χειρότερα. Γιατί χτες στο τραπέζι έπεσε επίσημα πλέον η πρόταση για κατάργηση των ίδιων των συλλογικών συμβάσεων. Σ' αυτό ακριβώς οδηγεί η αξίωση του ΣΕΒ να αποδεσμευτεί η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση από τις κλαδικές συμβάσεις. Στόχος παλιός που τώρα αξιώνεται ως ένα από τα δύο κεντρικά ζητήματα της διαπραγμάτευσης που βρίσκεται σ' εξέλιξη. Αξίωση που πατά πλέον και σε επίσημη κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καθώς είναι το κεντρικό περιεχόμενο μιας από τις αποφάσεις που πάρθηκαν στο Συμβούλιο Κορυφής στις 25 Μάρτη του 2004 στις Βρυξέλλες.

Η χτεσινή εξέλιξη - που συνιστά επί της ουσίας μεγάλο άλμα προς τα πίσω - αναδεικνύει τεράστιες τις εγκληματικές ευθύνες όλων αυτών στην ηγεσία της ΓΣΕΕ που έστρωσαν με τον «κοινωνικό εταιρισμό» το χαλί για να πατά η προκλητικότητα των βιομηχάνων. Το γεγονός ότι σ' αυτό το μαύρο μέτωπο συμμετέχει πλέον και η ηγεσία της ΓΣΕΒΕΕ συνιστά μεν πρόσθετη δυσκολία για τους εργαζόμενους, χτυπά όμως και τα ίδια τα πραγματικά συμφέροντα των επαγγελματοβιοτεχνών που όχι μόνο δεν μπορούν να συμμετέχουν στην τρελή κούρσα των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου αλλά και είναι άμεσα εξαρτώμενοι από το διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων.

Στο πρακτικό μέρος η πρόταση των βιομηχάνων, για χορήγηση της αύξησης ως ενιαίο ποσό σε όλη την κλίμακα των μισθών και μεροκάματων και όχι ως ποσοστό αύξησης, εντάσσεται στη λογική της μείωσης του λεγόμενου εργατικού κόστους, επί της ουσίας μειώνει την τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης των εργαζομένων που έχουν πολυετίες. Εντάσσεται στην προοπτική επιβολής στην πράξη του προωθούμενου «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος» που τελικά παραπέμπει σε επίδομα φτωχοκομείου.

Για την εργατική τάξη προβάλλει ως μονόδρομος η αποφασιστική συσπείρωση στον ταξικό πόλο, στο ΠΑΜΕ, η οργάνωση της πάλης έτσι που να υπάρξει αγωνιστική - απεργιακή απάντηση στον ΣΕΒ και τους συμμάχους του. Ο ταξικός γιορτασμός της Πρωτομαγιάς μπορεί και πρέπει να καταγραφεί ως ένα σημαντικό τέτοιο βήμα. Η ίδια η πορεία οργάνωσης αυτού του γιορτασμού με συνελεύσεις και συγκεντρώσεις στους χώρους δουλιάς επιβάλλεται να είναι τέτοια που να σηματοδοτεί την άμεση, αποφασιστική απάντηση των ίδιων των εργαζομένων. Το πλαίσιο διεκδικήσεων που έχει προβάλει το ΠΑΜΕ για κατώτερο μεροκάματο 45 ευρώ και κατώτερο μισθό στα 1.100 ευρώ πρέπει να είναι η μόνη απαίτηση που θα βγαίνει απ' όλους τους χώρους δουλιάς.