Οι Ρωμαίοι τον περιφρονούν και τον αποκαλούν, (όπως και όλους τους Ελληνες), Graeculus esuriens, πεινασμένο γραικύλο.

«Δε μας έφθανε το Γραικύλος, το δωρηφορηθέν ημίν υπό του Κικέρωνος, έτι και αφού επλάσαμεν Γραικίδιον, Γραικίσκον και Ελληνίσκους! Είθε και η πληθώρα αυτή των κακών ονομασιών να φανερώνη την προς το σημαινόμενον αυτών ενεργόν απέχθειάν μας, με τη βούλησίν του να μην διαμείνωμεν απλώς Γραικοί και Ελληνες».**

«Vae Victis»: Οταν οι Ρωμαίοι παραπονέθηκαν ότι ο χρυσός με τον οποίον εξαγόραζαν την αποχώρηση των Γαλατών από τη Ρώμη, δε ζυγιζόταν με ακρίβεια, ο αρχηγός των Γαλατών Βρένος έριξε το ξίφος του προς το μέρος των σταθμών του ζυγού, και αναφώνησε: «vae victis», δηλαδή, «ουαί τοις ηττημένοις». Εννοούσε ότι οι νικημένοι είναι στη διάθεση του νικητή. Το ίδιο και οι Κύπριοι στη διάθεση του εισβολέα.

«Ave Caesar, morituri te salutant» - «Χαίρε Καίσαρα, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν». Εξέφραζαν τη συναίνεσή τους, στο ρόλο που τους έδωσε ο Καίσαρας, να σκοτώνονται μονομαχώντας μεταξύ τους, για τη «διασκέδασή» του. Το ίδιο απαιτείται από τον κυπριακό λαό.

«Apres mois le deluge» - «Μετά από μένα το χάος (η καταστροφή)». Ετσι έλεγε ο βασιλιάς της παρακμής της γαλλικής απολυταρχίας, ο Λουδοβίκος ΙΕ, που πρόβλεπε το τέλος της, και ήταν όντως ο προτελευταίος βασιλιάς, πριν τη μεγάλη αστική επανάσταση του 1789. Το ίδιο λέει και ο Κόφι Ανάν, γραμματέας του παρακμασμένου ΟΗΕ, για τον εαυτό του και το σχέδιο που πλασάρει. Ο Γραικύλος κάνει πως δεν ξέρει, ή ίσως και δεν ξέρει.

«Chi pecora si fa io mangia lupo» - «Οποιος γίνεται πρόβατο τον τρώει ο λύκος». Πάντα ρει: Τον προμηθεϊκό λόγο του Ηράκλειτου, όλα ρέουν, κινούνται αλλάζουν.

*Επιείκεια και φιλανθρωπία

**Σ. Α. Κουμανούδη, Συναγωγή νέων λέξεων