Από τις γνωστές κορόνες του τύπου «οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι η ραχοκοκαλιά της οικονομίας» στο πνεύμα της νεοφιλελεύθερης -παλιότερα «εκσυγχρονιστικής» - πολιτικής που επιβάλλει, για αυτονόητους λόγους, το «τσουβάλιασμα» όλων των επιχειρήσεων από τους αυτοαπασχολούμενους μέχρι τους μεγαλοεργοδότες και τα μονοπώλια στο γενικόλογο «επιχειρηματική κοινότητα» χαρακτηρίστηκαν οι δηλώσεις του υπουργού Ανάπτυξης Δ. Σιούφα, στη διάρκεια συνάντησή του με τη Διοικούσα Επιτροπή του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου της Αθήνας (ΒΕΑ). Μετά τη συνάντηση, δήλωσε ότι η επίσκεψη στο ΒΕΑ «στέλνει μήνυμα ότι η κυβέρνηση στηρίζει την "επιχειρηματική κοινότητα" και συνεργάζεται δημιουργικά, για να γίνει πράξη το κυβερνητικό πρόγραμμα». Ετσι, με έναν ακόμα τρόπο, που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες, ο Δ. Σιούφας κατέστησε σαφές ότι η θέση των εκατοντάδων χιλιάδων μικρών επιχειρήσεων και επιχειρήσεων οικογενειακού χαρακτήρα που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία αυτών που γενικά περιλαμβάνει ο όρος «μικρομεσαίες επιχειρήσεις», θα εξακολουθήσουν να κινούνται σε τροχιά περιθωριοποίησης, στο όνομα της ενίσχυσης των «ανταγωνιστικών» επιχειρήσεων και τίποτα καλύτερο δεν προδιαγράφεται σε σχέση με τις ημέρες των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ.

Από τη μεριά του, ο πρόεδρος του ΒΕΑ Δ. Χαρίσης, αποσιωπώντας όλα τα παραπάνω έσπευσε να εκφράσει, εμμέσως πλην σαφώς, τη σύμπλευση της πλειοψηφίας με την κυβέρνηση, κάνοντας λόγο για «νέα στρατηγική ανάπτυξης», που κατά τον ίδιο σηματοδοτεί η χτεσινή επίσκεψη της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Ανάπτυξης. Η Διοικούσα Επιτροπή του Επιμελητηρίου υπέβαλε υπόμνημα με τις θέσεις της για μια σειρά από ζητήματα, μεταξύ των οποίων η επιμελητηριακή νομοθεσία, το Ταμείο Εγγυοδοσίας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, η χωροθέτηση και αδειοδότηση ΜΜΕ στην Αττική, το παρεμπόριο κ.ά. Αξίζει να σημειωθεί, ειδικά όσον αφορά στο Ταμείο Εγγυοδοσίας ότι, παρά τις όποιες επιμέρους παρατηρήσεις για το σχετικό νόμο, η Διοικούσα Επιτροπή όχι μόνο υιοθετεί, αλλά ζητά και την προώθηση της πολιτικής της μετάθεσης του ρόλου του κράτους να παρέχει την απαραίτητη υποστήριξη στις μικρές επιχειρήσεις σε θεσμούς τύπου «εταιρίες αμοιβαίων εγγυήσεων» και «πιστωτικοί συνεταιρισμοί». Θεσμοί, που, όπως προβλέπεται ότι θα γίνει και με το Ταμείο Εγγυοδοσίας, από τη μέχρι σήμερα εμπειρία έχει αποδειχτεί ότι ούτε βιώσιμοι μπορούν να είναι ούτε να υποκαταστήσουν το ρόλο του κράτους.