Eurokinissi

Η διάψευσή τους θα είναι το ίδιο εκκωφαντική, όπως και τότε. Το Κυπριακό όχι μόνο δεν «τελειώνει» με την έλευση της «επόμενης» των δημοψηφισμάτων μέρας, αλλά και, πολύ περισσότερο, σήμερα είναι πλέον απαλλαγμένο από το βάρος της κινδυνολογίας και της λάσπης εναντίον του «Οχι», που αρκετές φορές επιστρατεύτηκαν αυτό το διάστημα για να εκβιαστούν οι ψηφοφόροι στη Μεγαλόνησο.

***

Ας δούμε τα δεδομένα του προβλήματος που παραμένουν σταθερά:

Πρώτον, η Κύπρος δεν πρόκειται να μετακινηθεί από το γεωστρατηγικό χάρτη της περιοχής. Με άλλα λόγια, ο ιμπεριαλισμός, που ανέκαθεν την αντιμετώπιζε ως «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» για την «αστυνόμευση ολόκληρης της Ανατολής» (Τόμας Ερλιχ, ειδικός σύμβουλος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ για θέματα Εγγύς Ανατολής), δεν πρόκειται να πάψει να «ενδιαφέρεται» για την Κύπρο. Με ό,τι αυτό σημαίνει για την ίδια την Κύπρο και τα σενάρια των νέων «εγγυήσεων» που φημολογείται ότι θα της παρασχεθούν, τα οποία περιλαμβάνουν μέχρι κάθοδο «ειρηνευτικής δύναμης» του ΝΑΤΟ στο «νησί» (!) ή για την Τουρκία και τις σχέσεις της με την ΕΕ κλπ.

Motion Team

***

Πρώτον, το ρεύμα του «ναι» που καταγράφεται από τους απλούς ανθρώπους του μόχθου στα Κατεχόμενα, ανεξαρτήτως αν υπερισχύει ή όχι, είναι αντικειμενικά η διάθεσή τους να ζήσουν καλύτερες μέρες. Μια διάθεση που δεν μπορεί να αγνοήσει ο διεθνής παράγοντας, χωρίς τον κίνδυνο, αν επιλέξει να «κωφεύει», να ρίξει ο ίδιος περισσότερο λάδι στη φωτιά, με συνέπεια την ενεργότερη στράτευση των Τουρκοκυπρίων στην πάλη τους για ελευθερία, αλλά και την ακόμα βαθύτερη ταξική τους συνειδητοποίηση. Γιατί χτες οι Τουρκοκύπριοι δεν ψήφισαν - στην πραγματικότητα - για το «σχέδιο Ανάν». Ψήφιζαν με δίλημμα το αν θα ζήσουν κάτω από την έσχατη μορφή καταπίεσης, σε μια κατεχόμενη πατρίδα δηλαδή, υπό τη δεσποτεία του Ντενκτάς, ή αν θα ζήσουν σε ένα «άλλο» αύριο, που δεν είναι κατ' ανάγκη το «αύριο» του Ανάν.

Δεύτερον, το «Οχι» των Ελληνοκυπρίων, όπως τουλάχιστον το κατέγραψαν όλες οι προβλέψεις, είναι μια αφετηρία όχι βέβαια για να εισχωρήσει το «ναι» από την πίσω πόρτα, αλλά για να ορθωθεί ένα αταλάντευτο μέτωπο επαναδιεθνοποίησης του Κυπριακού, σε μια βάση που δε θα κάνει «σκόντο», όπως συνέβη με το «σχέδιο Ανάν», στο αδιαπραγμάτευτο και ιστορικά αδικαίωτο αίτημα για πραγματική λύση. Και πραγματική λύση στο Κυπριακό δεν μπορεί να είναι άλλη από μια δίκαιη λύση, για Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, δικοινοτική, διζωνική, χωρίς κηδεμόνες και ξένα στρατεύματα.

***

Το ερώτημα, τρεις μέρες μετά τα λόγια του επιτρόπου, παραμένει αναπάντητο: Λέει αλήθεια ο Φερχόιγκεν; Υπήρξαν πολιτικοί ταγοί, που άσκησαν τέτοιου είδους μυστική διπλωματία, πίσω από την πλάτη του λαού, ελληνικού και κυπριακού; Υπήρξαν πολιτικοί παράγοντες, που δεσμεύονταν να ποδηγετήσουν το φρόνημα των λαών τους και να «περάσουν» οτιδήποτε θα προωθούσε ο ιμπεριαλισμός σαν «διευθέτηση» του Κυπριακού;

Παρά τις προκλήσεις και τις προσκλήσεις να τοποθετηθούν, δεν αισθάνθηκαν ακόμα την ανάγκη να απαντήσουν οι κ. κ. Σημίτης και Παπανδρέου. Γιατί αυτοί ήταν οι συνομιλητές του Φερχόιγκεν την περίοδο στην οποία αναφέρεται ο επίτροπος. Λέει την αλήθεια, λοιπόν, ο Φερχόιγκεν; Ο κ. Σημίτης σε άρθρο στα «Νέα», την Παρασκευή, προσπέρασε το μέγα πολιτικό και ηθικό ζήτημα που έχει ανακύψει ωσάν να μην υπάρχει! Κι όσο αυτοί (Σημίτης - Παπανδρέου) δεν αισθάνονται την ανάγκη να απαντήσουν και να τον καταγγείλουν τον Φερχόιγκεν ως ιταμό ψεύτη, καθίσταται όλο και πιο έντονη η δική μας ανάγκη να ρωτήσουμε: Αλήθεια, τι άλλο έχουν «συμφωνήσει» και «υποσχεθεί» πίσω από την πλάτη του λαού;...

***